Στο πικ τα χάλασε

Συγκρίνεις την εικόνα της Εθνικής στην Ουγγαρία με αυτή που παρουσίαζε στα προηγούμενα 4 ματς των προκριματικών και νομίζεις ότι πρόκειται για άλλη ομάδα. Η Ελλάδα πίεσε τον αντίπαλό της, έλεγξε απόλυτα τον ρυθμό του παιχνιδιού, δεν άφησε τους απέναντι να την απειλήσουν ουσιαστικά. Εμοιαζε, με άλλα λόγια, με την ομάδα που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε μέχρι και το παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα για τους 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Το θέμα είναι ότι η… άλλη Εθνική, αυτή που μας σέρβιρε στα πρώτα ματς ο Ρανιέρι δεν αφήνει τη σημερινή ομάδα να χαίρεται για τον βαθμό που πήρε κόντρα στους Ούγγρους. Για να μην πούμε ότι το αποτέλεσμα μοιάζει και με ταφόπλακα των όποιων ονείρων είχαμε για πρόκριση στα τελικά της Γαλλίας.

Ας όψεται, όμως, η «επανάσταση» που αποφασίσαμε να κάνουμε μετά το Μουντιάλ η οποία έκανε αντιπάλους σαν τους Βορειοιρλανδούς και τους ερασιτέχνες από τα Νησιά Φερόε να μοιάζουν με Βραζιλιάνους. Οι Ούγγροι δεν είχαν ανάλογο προνόμιο, να αντιμετωπίσουν, δηλαδή, εκείνη την «επαναστατική» Εθνική αλλά παρ’ όλα αυτά πήραν τον πόντο και διατήρησαν το +6 από εμάς στη μάχη για την κατάκτηση της 3ης θέσης.

Για το ματς τώρα… Για 45 λεπτά, αυτά του πρώτου ημιχρόνου η Ελλάδα έκανε τα απαραίτητα. Οι διεθνείς κρατούσαν την μπάλα στα πόδια τους, οι γραμμές ήταν κοντά η μία στην άλλη, η περιοχή του Καρνέζη είχε ασφαλιστεί πλήρως. Αυτό που αναζητούσαν οι παίκτες του Μαρκαριάν ήταν μία, δύο ευκαιρίες να μπουν στην περιοχή και να βρουν ένα γκολ. Δεν ρίσκαραν, ίσως και βάση σχεδίου, πολύ στο πρώτο ημίχρονο και γι’ αυτό ίσως δεν βρήκαν και πολλές φάσεις.

‘Ηταν, όμως, καλύτεροι… Κι έγιναν πολύ καλύτεροι με το που ξεκίνησε το 2ο μέρος. Οι μπούκες του Φετφατζίδη, οι επελάσεις του Τοροσίδη αλλά και ο απόλυτος έλεγχος της μεσαίας γραμμής από Παπαδόπουλο, Σάμαρη έκλεισαν τους Ούγγρους στα καρέ τους. Η Εθνική έκανε καλές φάσεις μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και… καταδίκασε τους ντόπιους οπαδούς σε μουγγαμάρα. Έπρεπε να περάσουν περίπου 25 λεπτά στο 2ο μέρος για να ακουστεί ξανά η κερκίδα.

Εκεί, στο πικ της δικής μας αγωνιστικής κυριαρχίας, μοιάζει να έγινε το λάθος. Εκεί, περίπου στο 70 δηλαδή, ίσως χρειαζόταν μια πιο τολμηρή απόφαση από τον κόουτς. Ένας δεύτερος επιθετικός, ένα περισσότερο επιθετικό σχήμα. Κρίνοντας από την εικόνα της ομάδας πριν και μετά το κρίσιμο εκείνο σημείο και κυρίως μετά τις αλλαγές του Μαρκαριάν μπορείς με σιγουριά να πεις πως οι επιλογές του επηρέασαν αρνητικά το αποτέλεσμα. Με πιο χτυπητή την αντικατάσταση του Φετφατζίδη που ακόμα και κουρασμένος έχει την ικανότητα να κάνει μια ντρίπλα σε ένα τετραγωνικό μέτρο και να διαλύσει την ισορροπία της αντίπαλης άμυνας.

Να το πούμε διαφορετικά: η διαχείριση του αγώνα από τον Μαρκαριάν θα ήταν ιδανική υπό κανονικές συνθήκες. Αν δηλαδή η Ελλάδα είχε μαζέψει κάποιους πόντους και δεν έπαιζε τελικό στη Βουδαπέστη. Το ματς με τους Ούγγρους, όμως, ήταν τελικός. Και δεν κερδίθηκε…