Στήριξη στον Ουζουνίδη για να «χτιστεί» κάτι μεγάλο

Του Διονύση Δεσύλλα

Η χθεσινή νίκη – ανατροπή στην Τούμπα δεν είναι ένα απλό θετικό αποτέλεσμα για τον Παναθηναϊκό. Όχι γιατί κρινόταν ένας τίτλος ή μια πρόκριση. Άλλωστε, η 4η θέση συνολικά στο πρωτάθλημα και η συμμετοχή στον τρίτο προκριματικό γύρο του Europa League, δεν μπορεί να θεωρείται επιτυχία για το «τριφύλλι» και δεν πρέπει να πανηγυρίζεται από κανέναν εντός και εκτός ομάδας. Ήταν, όμως, η όλη εικόνα, το πνεύμα και η νοοτροπία που εκτός από το γεγονός ότι έφεραν μια εντυπωσιακή – έτσι όπως εξελίχθηκε- νίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ , κατέδειξαν την πολύ σπουδαία δουλειά που γίνεται στο Κορωπί. Μια δουλειά με πρωτεργάτη τον Μαρίνο Ουζουνίδη και το υπόλοιπο τεχνικό επιτελείο του και… εργάτες τους ποδοσφαιριστές.

Κόντρα σε… θεούς και δαίμονες, με ενδεκάδα αποτελούμενη κατά κύριο λόγο από τις λεγόμενες «ρεζέρβες», με ποδοσφαιριστές να τραυματίζονται κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης, με το φίλαθλο κοινό να ποντάρει όλα του τα λεφτά σε εύκολη νίκη του ΠΑΟΚ και με έναν δικέφαλο να προετοιμάζεται για… πάρτι σεντονιού στην Τούμπα, ο Παναθηναϊκός ήταν απόλαυση. Με ανατροπή, με τρομερή αγωνιστική νοοτροπία, με πνεύμα νικητή, με άριστη τακτική, με πάθος και συγκέντρωση, οι ποδοσφαιριστές του «τριφυλλιού» έστειλαν τον δικέφαλο στο καναβάτσο και το πανηγύρισαν με την ψυχή τους. Ξαναγράφουμε: Δεν πανηγύρισαν έξαλλα επειδή κέρδισαν κάτι. Αλλά διότι κατάφεραν να πάρουν ένα μεγάλο αποτέλεσμα, έπειτα απ’ όσα δεινά τους έχουν βρει το τελευταίο διάστημα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και απέναντι σε μια ομάδα που από τον Ιανουάριο και μετά παρουσιάζεται ισχυρή σε κάθε επίπεδο. Γι’ αυτό ήρθε και το ξέσπασμα στο φινάλε…

Τα όσα είδαμε χθες ή καλύτερα και χθες, είναι αποτέλεσμα της δουλειάς του Μαρίνου Ουζουνίδη και των ποδοσφαιριστών του. Στη μίνι διαδικασία των πλέι οφ, ο Παναθηναϊκός ήταν η καλύτερη ομάδα. Δεν κατάφερε να πάρει αυτό που δικαιούται, εξαιτίας μιας βλακείας και των όσων ακολούθησαν, αλλά αυτή είναι μια διαφορετική συζήτηση.

Το σημαντικότερο όλων είναι ότι στον Παναθηναϊκό υπάρχει ελπίδα. Κι αυτή είναι ο Μαρίνος Ουζουνίδης, μαζί, φυσικά, με τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να γίνει ξανά μεγάλος και τρανός, μπορεί να πρωταγωνιστήσει πάλι στην Ελλάδα, μπορεί να επιστρέψει στην Ευρώπη και μπορεί να φέρει ξανά τον κόσμο στο γήπεδο. Σε μια περίοδο που οι φίλοι του «τριφυλλιού» έδειχναν άδειοι και δεν είχαν καν την όρεξη να σηκωθούν από τον καναπέ και να πάρουν θέση στην κερκίδα, το τελευταίο είναι ίσως το σημαντικότερο όλων.

Η διοίκηση του «τριφυλλιού» οφείλει να στηρίξει τον Ουζουνίδη. Τον άνθρωπο που παρέλαβε μια ομάδα στα όρια της ποδοσφαιρικής τρέλας – σε κάθε επίπεδο – και όχι απλά τη συμμάζεψε, αλλά την έκανε συμπαγή, εφτάψυχη και με πνεύμα νικητή. Ο Εβρίτης τεχνικός και ο Λυμπερόπουλος, αν έχουν τα σωστά «υλικά» το καλοκαίρι, μπορούν να «χτίσουν» ξανά κάτι καλό, κάτι δυνατό, κάτι μεγάλο. Ας τους δοθεί η ευκαιρία…