Ο Παναθηναϊκός είναι σε ποδοσφαιρική απόγνωση

Αρχικά, λίγα λόγια για το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ και τη μεγάλη νίκη του Άρη επί του Παναθηναϊκού ή αν θέλετε το νέο στραβοπάτημα του τριφυλλιού. Οπως το βλέπει ο καθένας...

Για 60 και βάλε λεπτά, είδαμε έναν Άρη να αγωνίζεται ως... νορμάλ ομάδα. Έχοντας, δηλαδή, αρχή μέση και τέλος. Με έξυπνη τακτική, με ταχύτητα στη μετάβαση, με πλάτος στο παιχνίδι της, με καλή ανασταλτική λειτουργία και πρέσινγκ όποτε χρειαζόταν. Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν να δημιουργήσει δυο μεγάλες ευκαιρίες για γκολ, να σκοράρει με τον Μαντσίνι και να μην απειλείται από τους πράσινους αν εξαιρέσουμε τη φάση στις καθυστερήσεις όταν από εκτέλεση κόρνερ, ο Βέλεθ σούταρε, αλλά ο Δεληζήσης απομάκρυνε πάνω στη γραμμή.

Ο Παναθηναϊκός άρχισε να... φαίνεται (όχι ότι έπαιξε σούπερ ή οργανωμένο ποδόσφαιρο) από την πρώτη ώρα και μετά. Εχασε, αρχικά, μια τεράστια ευκαιρία με τον Αϊτόρ, ο οποίος κατάφερε να στείλει την μπάλα άουτ προ κενής εστίας, είχε το δοκάρι του Μακέντα, ενώ τόσο ο Ιταλός, όσο και ο Καρλίτος (κακή εμφάνιση από τον Ισπανό που φαίνεται να είναι πίσω σε φυσική κατάσταση) δεν μπόρεσαν να βρουν την μπάλα σε πλεονεκτική θέση, έπειτα από σέντρα του Χατζηγιοβάνη. Σε αυτές τις φάσεις να προσθέσουμε και το σουτ του Μακέντα στις καθυστερήσεις που έδιωξε ο γκολκίπερ. Τίποτα περισσότερο από μια ομάδα που δείχνει να ταλαιπωρείται κάθε Κυριακή στο γήπεδο.

Αυτό που παίζει ο Παναθηναϊκός, στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, δεν είναι ποδόσφαιρο. Για να είμαστε ακριβείς, δεν είναι σωστό ποδόσφαιρο, αλλά κάτι άλλο. Ο Ντάνι Πογιάτος έχει κολλήσει σε ένα σύστημα (4-3-3) που δε βγαίνει με τους ποδοσφαιριστές που διαθέτει η ομάδα. Ακόμη και σήμερα που αγωνίστηκε ως οκτάρι ο πιο φιτ Αλεξανδρόπουλος αντί του Αγιούμπ, η μεσαία γραμμή ήταν κάκιστη. Αργή κυκλοφορία, κακό τρανζίσιον αμυντικά και επιθετικά, τρομερές αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές, σπάνια ανεβάσματα από τα μπακ- πλην ελάχιστα του Χουάνκαρ- καμία φαντασία στο παιχνίδι και μεγάλο πρόβλημα στο "ένας εναντίον ενός".

Ο Ισπανός τεχνικός κάνει λάθη. Το μεγαλύτερό του είναι το γεγονός ότι δεν προσπαθεί να αλλάξει κάποια πράγματα μήπως και δει μια πιο βελτιωμένη εικόνα από την ομάδα του. Οταν ένα σχέδιο δε σου βγαίνει, προσπαθείς να βρει κι άλλους τρόπους. Αλλιώς, "κολλάς" σε κάτι και μετά χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.

Δεν ευθύνεται, όμως, μόνο ο Πογιάτος γι αυτό το κακό πρόσωπο του τριφυλλιού σε 3 επίσημα παιχνίδια, αλλά και στα φιλικά που είχαν προηγηθεί. Δεν ξέρω τι θα συμβεί στη συνέχεια και με ποιον τρόπο μπορεί να ανατραπεί η κατάσταση. Το "τώρα" δείχνει ξεκάθαρα ότι ο σχεδιασμός είναι λανθασμένος. Ας τα βάλουμε λίγο κάτω...

*Στη μεσαία γραμμή λείπει ο ποδοσφαιριστής ο οποίος θα δώσει πνοή στην ομάδα με ταχύτητα σε κίνηση και σκέψη. Ολοι οι παίκτες που διαθέτει η ομάδα στις θέσεις "6" και "8" δεν έχουν τέτοια στοιχεία. Λείπει πολύ ένας Ανουάρ ή αν θέλετε ένας Κάτσε. Ένας χαφ, δηλαδή, που θα καλύψει τα κενά των υπόλοιπων ποδοσφαιριστών. Μόνο ο Αλεξανδρόπουλος μπορεί να το κάνει αυτό, αλλά στη θέση του ("6") και φυσικά δεν μπορείς να περιμένεις ακόμα από έναν άπειρο ποδοσφαιριστή να έχει ισορροπία και σταθερότητα στις εμφανίσεις του. Οι υπόλοιποι μέσοι, σε αυτό που θέλει να παίξει ο προπονητής, δεν μπορούν να υπηρετήσουν το πλάνο. Θυμηθείτε τι συνέβη πέρυσι στο ξεκίνημα όταν ο Δώνης έπαιξε με 4-3-3 με παρόμοιο υλικό στη μεσαία γραμμή.

*Τα πλάγια μπακ δε βοηθούν καθόλου στο επιθετικό κομμάτι. Κι αν ο Χουάνκαρ το κάνει κάποιες φορές, επειδή έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, ο Σάντσες μέχρι στιγμής αδυνατεί να το ακολουθήσει.

*Οι εξτρέμ, πλην Χατζηγιοβάνη, δε βοηθούν στην ανάπτυξη, δε βγάζουν μια κάποια φαντασία, δε δίνουν ταχύτητα στο παιχνίδι, δεν πάνε καθόλου στην προσωπική ενέργεια. Μέχρι τώρα, ούτε ο Αϊτόρ, ούτε ο Σαβιέρ το έχουν κάνει.

*Η ομάδα συνολικά δείχνει να είναι soft. Δεν κερδίζει μονομαχίες, δε βγάζει δυναμισμό στο παιχνίδι της. Αυτό το στοιχείο το διαθέτουν μόνο οι στόπερ και υπάρχουν κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις στις άλλες θέσεις. Από εκεί και πέρα... το χάος σε αυτό το κομμάτι. Αυτό δεν έχει να κάνει με κόπωση. Διότι, για παράδειγμα, σήμερα, το "καλό" διάστημα του Παναθηναϊκού ήταν στο τελευταίο ημίωρο και όχι νωρίτερα. Άρα, λοιπόν, μήπως οι ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν δεν έχουν ούτε το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό για να το δώσουν στην ομάδα;

Με όλα τα παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και αναζητείται ο τρόπος για να λυθεί. Για να γίνει κάτι άμεσα, θα πρέπει ο προπονητής να αναθεωρήσει στο πλάνο του και στην τακτική προσέγγιση αυτής της ομάδας. Το σύστημα προσαρμόζεται με βάση αυτά που έχεις και όχι ό, τι δε διαθέτεις. Τι να κάνουμε, τώρα, που ο Παναθηναϊκός δε φαίνεται να έχει στο ρόστερ του τα στοιχεία που θα ήθελε για ένα συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού. Σε αυτό το κομμάτι, λοιπόν, υπάρχει ξεκάθαρη αποτυχία στον σχεδιασμό. Δεν είναι μόνο τα άσχημα αποτελέσματα και οι δυο ήττες και μια ισοπαλία σε τρία ματς. Είναι η συνολική εικόνα. Είναι η ποδοσφαιρική απόγνωση που βγάζει η ομάδα, όσο δε βρίσκει τις αιτίες του κακού. Το πράγμα δεν τσουλάει έτσι...