Πρώτη φορά… Παναθηναϊκά

Πρέπει να γυρίσουμε πάρα πολλά χρόνια πίσω για να βρούμε κοινά σημεία με τον φετινό σχεδιασμό του Παναθηναϊκού. Είναι εξαιρετικά σπάνιο, μια ομάδα να έχει καλύψει τα 3-4 των κενών που είχε, πριν καλά – καλά αρχίσει η προετοιμασία. Σ’ αυτό το πλαίσιο, στην εγκυρότητα δηλαδή αλλά και στο ορθό ξεκαθάρισμα στόχων, οι Τάκης Φύσσας και Λεωνίδας Βόκολος, παίρνουν άριστα. Διότι, δίχως πολλά λόγια, κατάφεραν με σωστές και συντονισμένες κινήσεις, πρώτα να εντοπίσουν τους στόχους και στη συνέχεια να τους ντύσουν στα πράσινα, με κορυφαία όλων, φυσικά, την περίπτωση του Μίκαελ Εσιέν.

Αμυντικό μέσο που (θεωρητικά) θα κάνει τη διαφορά ήθελαν στο «τριφύλλι» και τον απέκτησαν. Δεξί μπακ για να καλύψει το κενό που έχει δημιουργηθεί επιθυμούσαν και το κατάφεραν, παίρνοντας τον Γερμανό Γιενς Βέμερ. Σε οκταροδεκάρι, για να «φρεσκάρουν» το δημιουργικό κομμάτι του κέντρου στόχευαν και έφεραν τον Ρόμπιν Λουντ. Έναν ακόμη νεαρό, έτοιμο για το μεγάλο βήμα, ήθελαν, ώστε να είναι πιστοί στο πλάνο τους και απέκτησαν έναν από τους καλύτερους παίκτες του περσινού πρωταθλήματος, τον Νίκο Καλτσά. Κι όλα αυτά σε σύντομο χρονικό διάστημα, δίχως, όμως «τσαπατσουλιές» και προχειρότητες. Αντιθέτως, με συντονισμένες κινήσεις και με συγκεκριμένο σχέδιο, προκειμένου να υλοποιηθεί το πλάνο που θέλει το «τριφύλλι» την τρίτη χρονιά (σ.σ. από τη στιγμή που ανέλαβε ο Γιάννης Αλαφούζος) να είναι έτοιμο να πρωταγωνιστήσει.

Πριν αρχίσει, λοιπόν, η προετοιμασία, ο Παναθηναϊκός έχει επουλώσει σε μεγάλο βαθμό τις «πληγές» του, στο ρόστερ. Ακόμη, όμως, δεν έχει τελειώσει. Ακολουθεί ο σέντερ μπακ, που θα καλύψει το μεγάλο κενό που άφησε ο Γκόρντον Σίλντενφελντ, ένας ακόμη στόπερ και πιθανότατα ένας επιθετικός. Δυο με τρεις μεταγραφές, δηλαδή, κι όλα αυτά ενώ βρισκόμαστε στο τελευταίο δεκαήμερο Ιουνίου. Εντυπωσιακό, αν μη τι άλλο…

Ποτέ καμία ομάδα δεν… πανηγύρισε από το καλοκαίρι. Είναι αλήθεια, όμως, ότι με τον τρόπο που σκέφτονται και λειτουργούν, πλέον, στο «τριφύλλι» και με το οικονομικό να καλυτερεύει, έπειτα από όλα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, υπάρχει ένα κλίμα αισιοδοξία. Ο κόσμος της ομάδας – και όχι μόνο – βλέπει πως κάτι καλό και ελπιδοφόρο έρχεται γι’ αυτή την ομάδα, που τόσο πολύ ταλαιπωρήθηκε τα προηγούμενα έτη, αλλά άντεξε. Βλέπει, πως έπειτα από καιρό κάτι γίνεται και ύστερα από χρόνια κι αφού πέρασε το «αναγκαίο – κακό», η ομάδα λειτουργεί… Παναθηναϊκά.