Ποιος πληρώνει τα χρέη του ΠΑΟΚ;

Αυτό το θέμα των χρεών του ΠΑΟΚ (και ορισμένων ακόμη άλλων υπερχρεωμένων…) δεν είναι απλό.

Δεν αντιμετωπίζεται με την ελαφρότητα που χαρακτηρίζει συνήθως του όσους ασχολούνται δημοσιογραφικά με τον ΠΑΟΚ και -είναι αλήθεια- ότι έχουν ένα είδος εξάρτησης είτε για προσωπικούς (οπαδικούς) λόγους είτε γιατί συντρέχουν άλλοι λόγοι… Δεν είναι ντροπή να είσαι ΠΑΟΚ και δημοσιογράφος, ντροπή είναι να μην είσαι αμερόληπτος. Για την αντικειμενικότητα θα συζητήσουμε μια άλλη φορά…

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Είναι λοιπόν ένα θέμα που κανείς δεν μπορούσε να αντέξει. Τουλάχιστο όσοι κατοικοεδρεύουν στη Θεσσαλονίκη και δείχνουν ότι έχουν τις αναστολές τους (καλά, όχι ότι εγώ κάνω τον σπουδαίο…) διατηρώντας επαφές με την Τούμπα, είναι ολοφάνερο ότι το αντιμετωπίζουν μονόπλευρα.

Μάλιστα, αν τυχόν, το… βόλεμα του ΠΑΟΚ, που δεν θα πληρώσει ένα σωρό προσαυξήσεις, έρχεται σε αντίθεση με την σκληρή αντιμετώπιση που τυγχάνουν από τις εφορίες κι άλλους οικονομικούς φορείς, δεν τους πολύ ενδιαφέρει.

Μπορεί οι ίδιοι να ταλαιπωρήθηκαν και να στερήθηκαν για να ανταπεξέλθουν σε φορολογίες, σε πρόστιμα, σε προσαυξήσεις, που ως γνωστόν φτάνουν το 200% του κεφαλαίου και το αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο, αλλά, η ρύθμιση για τον ΠΑΟΚ κι μερικούς ακόμη μπαταξήδες του ελληνικού δημοσίου, βολεύτηκαν και δεν τους ενδιαφέρει.

Φανταστείτε λοιπόν, να έχω πάει μία των ημερών στην εφορία και να τους πω ότι δεν θα πληρώσω το ΦΠΑ που έχει φτάσει 5000 ευρώ και θα τους δώσω μόνο 1000. Και να απειλήσω τον προϊστάμενο, ότι αν μου στείλει άλλη ειδοποίηση στο σπίτι, να μην μπει στο κόπο και ξοδέψει χαρτί γιατί θα επιστρέψω και… αλίμονο του.

Δίπλα μου, μια καλή κυρία, που πουλάει ρούχα, πληρώνει το ΦΠΑ (το οποίο εισέπραξε από τις πωλήσεις του καταστήματός της και το αποδίδει) κουνά υποτιμητικά το κεφάλι της. «Να μην πληρώσω και εγώ. Να περιμένω δυό-τρία χρόνια και μετά να τα… ξαναπούμε. Εδώ θα είστε, δεν θα φύγετε», τους λέει στο ταμείο.

Υπάρχουν λοιπόν οι άνθρωποι που ήταν συνεπείς και μόχθησαν, σε μέρες κρίσης, για να ανταπεξέλθουν επαρκώς. Οι άλλοι κράτησαν στο ταμείο τους το ΦΠΑ κι όποια άλλο φόρο θα έπρεπε να καταβάλλουν και τον… επένδυσαν. Υπάρχει μεγάλη συζήτηση για τη σύγκριση του νόμιμου και συνεπή και του επαγγελματία- επιχειρηματία που… γνωρίζει να ελίσσεται.

Αυτή είναι μια απλουστευμένη προσέγγιση την οποία χρησιμοποιούν πολλοί, αλλά, δεν μας καλύπτει.

Δεν συμπεριλαμβάνει ένα σημαντικό κομμάτι που έχει να κάνει με τους μεγαλοοφειλέτες, οι οποίοι δημιουργήθηκαν διότι δεν υπήρξε ποτέ ένας ελεγκτικός μηχανισμός να τους θέσει όρια.

Ο ΠΑΟΚ και ένα σωρό άλλες εταιρίες φοροδιαφεύγουν συνεχώς επί σειρά ετών, δεν αντιμετωπίζονται με τη σοβαρότητα που επιβάλλει ο νόμος και όλοι τους, οι πολιτικοί, παίζουν ένα πολύ όμορφο παιχνίδι, το οποίο, αν δεν έχετε καταλάβει, δεν θα οδηγούσε έστω και στη σημερινή λύση της καταβολής του αρχικού κεφαλαίου. Πρώην κυβερνητικό στέλεχος των οικονομικών, ο Χάρης Θεοχάρης, το παραδέχθηκε ξεκάθαρα, ότι δεν υπήρχε λογική να αφαιρεθούν οι προσαυξήσεις. Κι αφήστε τον ευρωβουλευτή Ζαγοράκη να λέει ότι «η λύση ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση».

Μια διαφορετική (και ίσως πιο εφαρμόσιμη τελικά) προσέγγιση του θέματος, έχει να κάνει με το αν τελικά θα μπορούσε να εισπράξει κανείς τα 30 εκατομμύρια από τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη.

Μια ακόμη δεύτερη σκέψη πλησιάζει στη σύγκριση: τρία χρόνια ο Σαββίδης έχει διαχειριστεί περίπου 80 εκατομμύρια –τα μισά τα έβαλε από την τσέπη του. Γιατί δεν έθεσε προτεραιότητα να τακτοποιήσει τα χρέη αφού υποτίθεται ότι τον βαραίνουν, εφόσον έχει τις δυνατότητες και –κυρίως- την υποχρέωση;»

Η αλήθεια είναι ότι αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα, τρία χρόνια δεν έγινε ούτε ένα βήμα μπροστά και τα 40 εκατομμύρια που έβαλε από την τσέπη του πήγαν στράφι. Αν έδινε λιγότερα από τα μισά στα χρέη, θα τα είχε τακτοποιήσει πολύ νωρίτερα.

Βέβαια, το ότι ο ΠΑΟΚ είχε φορτωθεί τα εκατομμύρια του χρέους του, δεν ήταν δα και τίποτε σπουδαίο, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι λειτουργούσε όπως ακριβώς και μια εταιρία που είχε πληρώσει τις υποχρεώσεις της.

Μου φαίνεται τελικά, ότι πέρα από την αδικία που συντελείται σε βάρος όλων αυτών που μέχρι σήμερα είναι συνεπείς και θα σκοπεύουν να εξακολουθήσουν, δεν θα υπήρχαν πολλές πιθανότητες να πληρώσει ο Σαββίδης και να εισπράξει η κυβέρνηση.

Στο βάθος όλων αυτών να ρωτήσω και το άλλο: ποιος θα μου πει ότι αν δεν πλήρωνε ο ΠΑΟΚ, αν δεν υπήρχε λύση για μερικά ακόμη χρόνια, ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις; Θα τον υποβίβαζαν; Ας γελάσω; Δεν θα έπαιρνε άδεια; Να γελάσω δις.

Κλαίω και νοιώθω τουλάχιστο βλαξ, διότι δεν άφησα τα χρέη (εμένα δεν μου επέτρεπε ο νόμος, άλλωστε) να φτάσουν στα ύψη για να απολαμβάνω τελικά ειδικής μεταχείρισης.

Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα πριμοδοτηθούν όλοι αυτοί οι ανόητοι που γέμιζαν τα δημόσια ταμεία και ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.

Τέλος, εκείνοι που γελούν με την ψυχή τους, είναι οι ξένοι, που βάζουν φυλακή σπουδαία ονόματα του ποδοσφαίρου για χρέη που δεν τακτοποιήθηκαν και στην Ελλάδα, όλους αυτούς, τους δείχνουμε με το δάκτυλο και λέμε είναι απλά… πρώην πρόεδροι.