Περί των θλάσεων του ΠΑΟΚ

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@hotmail.com

Το θέμα των θλάσεων δεν είναι το πιο φρέσκο ανέκδοτο στον ΠΑΟΚ. Σημειολογικά, ξεκινά από τότε που εμφανίστηκε ο Ιβάν Σαββίδης…

Το να καταμετρήσεις τις θλάσεις και να προβληματιστείς, να ανησυχήσεις για την δυσάρεστη τροπή που έχουν λάβει οι τραυματισμοί, σε επιδημική πλέον μορφή, είναι το αυτονόητο.

Επίσης, είναι αδιανόητο να συγκρίνουμε τις αποχές του Δώνη και του Αναστασιάδη, με αυτή του Τούντορ. Για να συμπεράνεις τι ακριβώς; Ότι υπάρχει μεγαλύτερη συχνότητα; Ότι είναι περισσότερες μέσα σε μικρότερο χρονικό διάστημα; Ότι επί Δώνη όλοι φώναζαν, όλοι ξεφώνιζαν και φόρτωναν τις ευθύνες στον τρόπο προπόνησης; Ότι δεν δέχθηκε κανείς τις ανόητες (και καλώς συνέβη…) του πρώην προπονητή του ΠΑΟΚ, για το έδαφος της Μεσήμβριας, του προπονητικού κέντρου του ΠΑΟΚ;

Όλα αυτά τα τραγικά, όλα αυτά τα ευτράπελα, δεν οδηγούν πουθενά. Διευκολύνουν όλους όσους κελαηδούν στα ραδιόφωνα και έχουν κάτι να πουν για να κατακεραυνώσουν κυρίως τον προπονητή.

Εγώ θα σας πω το εξής:

Καταρχάς επειδή υπάρχει μια αμάθεια τεραστίων διαστάσεων, κυρίως ανάμεσα στους δημοσιογράφους, είναι καλό να δανειστούμε τις γνώσεις των ειδικών. Να ρωτήσουμε τους γιατρούς, τους ορθοπεδικούς, τους χειρούργους, της ίδιας ειδικότητας που έχουν μεγαλύτερη πείρα. Να συνδυάσουμε τις εξηγήσεις τους με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γυμνάζονται και με τον τρόπο που συμπεριφέρονται στην καθημερινότητά τους οι ποδοσφαιριστές.

Όταν θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο ανάλυσης της ομολογουμένως δυσάρεστης κατάστασης με τις θλάσεις στον ΠΑΟΚ, τότε μόνον θα συζητούμε σοβαρά για ένα θέμα που δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο.

Αν επιθυμείτε να ακούσετε μια γνώμη, συμβουλευτείτε τον ειδικό. Εγώ, κλείνοντας, θα σας μεταφέρω τι δικό μου συμπέρασμα:

Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν υπάρχει τέτοια οργάνωση που να καθιστά αναγκαία την συχνή εξέταση των ποδοσφαιριστών, ακόμη και τα εργομετρικά, για να καταδείξουν το βαθμό της φυσικής του κατάστασης.

Αν δεν υπάρχει όσο συχνή επιβάλλει η… συχνή επίσκεψη των θλάσεων, τότε ο προγραμματισμός δεν πάει καλά. Δεν πάει καλά και η ομάδα που αντιμετωπίζει ένα σωρό προβλήματα.

Ωστόσο, ένα σημαντικό ποσοστό έγκειται και στον αθλητή, που θα πρέπει να γνωρίζει ποιες είναι οι δυνατότητές του και να μην θεωρεί ασήμαντα τα μηνύματα που του στέλνει το σώμα του.