Πέντε μεγάλες στιγμές που άρχισαν από «ασίστ»

Ασίστ (η): Ονομάζεται στα ομαδικά παιχνίδια η πάσα που οδηγεί έναν παίκτη στο να σκοράρει.

Τα όρια μεταξύ απλής πάσας και ασίστ ήταν πάντα δυσδιάκριτα. Υπάρχουν οι... πάρε-βάλε, στις οποίες αυτός που πασάρει έχει τουλάχιστον ισάξια (ου μην και μεγαλύτερη) συνεισφορά από τον σκόρερ, αλλά κι αυτές που προϋποθέτουν την περισσότερη δουλειά από τον τελευταίο.

Σε αυτό το κείμενο θα «ξεχυλώσουμε» την έννοια της ασίστ αναζητώντας τους ανθρώπους, που μάλλον ακούσιά τους μπήκαν στο κάδρο πέντε μεγάλων αθλητικών στιγμών. Και υπό μια πολύ ευρύτερη έννοια, αν και δεν φαντάζονταν καν την κατάληξη της φάσης, έχουν μερίδιο σε ό,τι ακολούθησε.

Δείτε, λοιπόν, τους κομπάρσους πίσω από τους πρωταγωνιστές σε πέντε μυθικές στιγμές ποδοσφαίρου και μπάσκετ:

Έκτορ Ενρίκε (1986)

Τέσσερα λεπτά μετά το… χέρι του Θεού, ο Ντιέγκο Μαραντόνα πετύχαινε το γκολ του αιώνα, στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 απέναντι στην Αγγλία. Ο «μάγος» έκανε μια κούρσα 55 μέτρων σε 10,6 δευτερόλεπτα προσπερνώντας τους Μπίρντσλι, Ριντ, Μπούτσερ (δύο φορές) και Φένγουικ, πριν προσποιηθεί στον Σίλτον και σκοράρει το ίσως κορυφαίο γκολ όλων των εποχών. Τίποτα όμως δεν θα είχε συμβεί, αν ο Έκτορ Ερέρα δεν είχε κάνει μια πάσα λίγο πίσω από το κέντρο στον καλά κλεισμένο ηγέτη της ομάδας του. Όπως είπε κι ο ίδιος «… με τέτοια πάσα που του έκανα, πώς θα μπορούσε να μην σκοράρει;».



Σλάβισα Κοπρίβιτσα (1992)

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει σχεδιάσει αμέτρητα plays τελευταίας στιγμής στην καριέρα του, αλλά αυτό δεν ήταν ένα από αυτά. Στον τελικό της Ευρωλίγκας το 1992, η Μπανταλόνα με λέι απ του Τομάς Γιοφρέσα είχε προηγηθεί 70-68 της Παρτιζάν στα 8’’ πριν το τέλος. Τάιμ άουτ δεν υπήρχε και από την επαναφορά του Σλάβισα Κοπρίβιτσα, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς διένυσε όλο το γήπεδο για να φτάσει σε ένα απίθανο τρίποντο που έστειλε την ομάδα του στην κορυφή της Ευρώπης.



Καρλ Μαλόουν (1998)

Ο Τζον Στόκτον είναι ο κορυφαίος πασέρ στην ιστορία του ΝΒΑ αλλά την καλύτερη «ασίστ» ever την έδωσε ο συμπαίκτης του, Καρλ Μαλόουν, έστω και άθελά του, με το… αριστερό του πόδι. Στον έκτο τελικό του 1998 ανάμεσα σε Τζαζ και Μπουλς, η άμυνα του Μάικλ Τζόρνταν στον «ταχυδρόμο» οδήγησε σε κλέψιμο και από το πόδι του η μπάλα έφτασε στα χέρια του Air. Φυσικά κανένας άλλος δεν την άγγιξε μέχρι την τρομερή ankle breaker ντρίμπλα του στον Μπρίον Ράσελ και το σουτ που του χάρισε το έκτο πρωτάθλημα.



Πατρίκ Βιεϊρά (1999)

Από τους κορυφαίους μέσους όλων των εποχών, έκανε σπουδαίες εμφανίσεις με Άρσεναλ και Γαλλία. Εμπλέκεται, ωστόσο, άθελά του σε ένα από τα ομορφότερα γκολ. Στον επαναληπτικό ημιτελικό Κυπέλλου με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999, μια λάθος πάσα του στον Ράιαν Γκιγκς, οδήγησε τον Ουαλό να κάνει μια τρελή κούρσα πίσω από το κέντρο και αφού ζάλισε όλη την άμυνα των «κανονιέρηδων» πέτυχε το γκολ πρόκρισης των «διαβόλων».



Τσάβι (2007)

Ο Τσάβι είχε πάνω από 200 ασίστ στην καριέρα του στην Μπαρτσελόνα, αλλά η πιο… αχρείαστη όλων ήταν αυτή στον Λιονέλ Μέσι στον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου το 2007. Ό,τι πλησιέστερο στο γκολ του Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 1986, ήρθε από τον Καταλανό να δίνει μια απλή πάσα στον Αργεντινό, ο οποίος προσπέρασε τους Παρέδες, Νάτσο (δύο φορές), Αλέξις, Μπελενγκέρ αλλά και τον γκολκίπερ Γκαρσία για να πετύχει με το δεξί (!) το καλύτερο γκολ της καριέρας του.