Θα τελειώσει το πρωτάθλημα και ο ΠΑΟΚ, εφόσον εξακολουθεί να είναι η ομάδα που θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα, θα πρέπει να βελτιώσει το δυναμικό της και να αποκτήσει ένα σωρό ποδοσφαιριστές. Κι όχι σαν τον Στοχ και τον Νίνη. Θα πρέπει να ξοδέψει αρκετά εκατομμύρια, ενδεχομένως θα πρέπει να διπλασιάσει το μπάτζετ για να πλησιάσει τον Ολυμπιακό και να αποκτήσει μερίδιο στον ανταγωνισμό.
Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr
Προφανώς, ακόμη και αν κατακτήσει το κύπελλο, δεν αλλάζει κάτι. Ίσως να αποτελεί εφαλτήριο για μεταγραφές που θα ενισχύσουν ουσιαστικά την ομάδα και θα την καθιστούν οριστικά πλέον αντίπαλο του Ολυμπιακού, με διαφορά από τους υπόλοιπες ομάδες, που δεν διαθέτουν έναν τόσο ισχυρό –και αποφασισμένο- ιδιοκτήτη σαν τον Σαββίδη.
Βέβαια, αν υποθέσουμε ότι η επόμενη μέρα για τον ΠΑΟΚ εξαρτάται από την έκβαση των πλέι-οφ και την κατάληψη της δεύτερης θέσης, όπως συνηθίζεται να λέγεται από διάφορους –εντός και εκτός ΠΑΟΚ- τότε δεν υπάρχει μέλλον.
Ποιος μπορεί να συζητήσει για το μέλλον μιας ομάδας που θέλει να φτάσει στην κατάκτηση του επόμενου πρωταθλήματος, από τη στιγμή που πολλά εξαρτώνται από τη συμμετοχή της ή τον αποκλεισμό της από τα προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ;
Θα πρέπει να ξεχωρίσουμε την έκβαση της φετινής προσπάθειας είτε είναι το κύπελλο είτε η δεύτερη θέση είτε και τα δύο μαζί.
Ο φετινός απολογισμός (αν υποθέσουμε ότι έφτασε η ώρα για κάτι τέτοιο…) είναι ότι σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχει ακόμη αγωνιστική ταυτότητα, δεν υπάρχει σταθερότητα, δεν υπάρχει προπονητής που θα δουλέψει σε βάθος χρόνου και θα συνδυάσει τη δουλειά με τις επιτυχίες και όλα σχεδόν θα ξεκινήσουν από το μηδέν μετά το τέλος της σεζόν, κάπου στα μέσα του Μαΐου. Ουσιαστικά το τέλος της δεύτερης χρονιάς του Σαββίδη δεν υπάρχει κάτι που να παραθέτει σε ομάδα των τίτλων ή τουλάχιστο ομάδα που αποτελεί οριστικά και αμετάκλητα το δεύτερο ποδοσφαιρικό πόλο του ελληνικού χώρου.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να επανέλθει ο ΠΑΟ, με το dna του διεκδικητή των πρώτων θέσεων ή ακόμη και η ΑΕΚ, σε ένα χρόνο, με τη δυναμική που της προσφέρει η ιδιοκτησία Μελλισανίδη, το πεδίο γίνεται ακόμη πιο ανταγωνιστικό και η πίττα θα μοιραστεί σε περισσότερα (μικρότερα) κομμάτια.
Δυό χρόνια θα έχουν πάει χαμένα, με καμιά 25αριά μεταγραφές, με τρεις προπονητής και δύο απολύσεις, με χρήματα που σπαταλήθηκαν για… λούφα και παραλλαγή, με στελέχη που υποτίθεται ότι προσφέρουν, αλλά, κρίνοντας από τα αποτέλεσμα, δεν βοήθησαν τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη να κάνει ένα βήμα εμπρός.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε ο Σαββίδης βοήθησε να γίνει η υπέρβαση.
Στο χειρότερο σενάριο, τον αποκλεισμό από τον τελικό του κυπέλλου ή την ήττα στον τελικό και την υποχώρηση από τη δεύτερη θέση στα πλέι-οφ, ποιος μπορεί εγγυηθεί ότι ο Σαββίδης θα αποφασίσει να κάνει την υπέρβαση ή θα απογοητευτεί;