Σε μια δύσκολη αγορά, όπως αυτή της Ευρωλίγκας, όταν δεν είναι εφικτό να αποκτήσεις την πρώτη σου επιλογή και δεν δείχνεις διάθεση για «στοιχήματα» από το ΝΒΑ, συχνά αναγκάζεσαι να κάνεις συμβιβασμούς. Να αποκτήσεις τον καλύτερο δυνατό παίκτη που θα βρεις διαθέσιμο, χωρίς να «κολλάει» απαραίτητα στο αρχικό σου πλάνο, και κατ’ επέκταση να προσαρμόσεις τα υπόλοιπα κομμάτια με τέτοιον τρόπο που να σχηματίζεται το παζλ. Αυτό φαίνεται πως έπραξε κι ο Παναθηναϊκός στην περίπτωση του Τόκο Σενγκέλια…
Η επιστροφή του Μάριο Χεζόνια παρέμεινε-για τουλάχιστον ένα ακόμη καλοκαίρι-ευσεβής πόθος. Ο Κροάτης θα «κούμπωνε» ιδανικά σε αυτό που φαίνεται πως είχε στο μυαλό του ο Εργκίν Αταμάν, αφού θα μπορούσε να προσφέρει άμυνα και σκορ στις δύο θέσεις των φόργουορντ. Αφ’ ης στιγμής όμως το συμβόλαιο με τη Ρεάλ αποδείχτηκε απροσπέλαστο εμπόδιο και ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ ζητά τον ουρανό με τα άστρα περιμένοντας ακόμη το ΝΒΑ, o Τούρκος προπονητής φαίνεται πως πήγε σε ένα εναλλακτικό πλάνο, αυτό με τον Γεωργιανό.
Τι θα προσφέρει ο Σενγκέλια
Ο Τόκο Σενγκέλια παραείναι καλός παίκτης για να θεωρηθεί μια… λύση ανάγκης για τον Παναθηναϊκό. Η επικείμενη (;) έλευσή του αναβαθμίζει αυτόματα τη θέση «4» στο ρόστερ, αφού παρότι δεν είναι στην πρώτη νιότη και δεν προέρχεται από την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, ο Γεωργιανός φέρνει ένα «πακέτο» το οποίο δεν μπορείς να παραγνωρίσεις.
Κατ’ αρχάς ο Σενγκέλια υπερέχει σε παιχνίδι με πλάτη από όλους τους ψηλούς του Παναθηναϊκού, πιθανότατα και από όλα τα 4άρια στην Ευρώπη. Η υψηλή τεχνική του, σε συνδυασμό με τη δύναμη του κορμού του και το εξαιρετικό footwork, τον καθιστούν πολύτιμο, ου μην κι αναγκαίο, για τους «πράσινους», που έχουν παίκτες με διαφορετικές αρετές και όχι αυτόφωτους στη front line. Μπορεί να τελειώσει άψογα κάθε φάση κοντά στο καλάθι, αλλά ταυτόχρονα και-όταν η άμυνα θα κλείσει ή θα ντουμπλάρει πάνω του-να πασάρει χάρη στο υψηλό μπασκετικό του IQ.
Ο 32χρονος άσος αποτελεί απειλή και με πρόσωπο. Παρότι το σουτ του από μέση ή μακρινή απόσταση δεν είναι σταθερό αλλά περισσότερο streaky (δηλαδή… με τις μέρες του), δεν επιτρέπει στην αντίπαλη άμυνα να τον αγνοήσει. Ο ίδιος συχνά χρησιμοποιεί αυτόν τον… αντιπερισπασμό για να προσποιηθεί κι εκμεταλλευόμενος τον αξιόλογο (για 4άρι) χειρισμό της μπάλας και την ορμή του να επιτεθεί στο καλάθι και να εκτελέσει από αποστάσεις που είναι πιο αποτελεσματικός.
Σε ό,τι αφορά στο τρίποντο, το 36,1% που έχει στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα είναι αξιοπρεπέστατο, ωστόσο ουδέποτε επιχειρούσε πάνω από 2-3 φορές πίσω από τα 6,75μ. ανά αγώνα και ο αριθμός αυτός έφτασε σε career low την περασμένη περίοδο, όπου πήρε μόλις 26 τρίποντα σε 23 ματς Ευρωλίγκας και μόλις σε έξι παιχνίδια το τόλμησε δύο ή περισσότερες φορές. Συνεπώς, δεν μπορεί να αποτελέσει έναν παίκτη στον οποίο θα ποντάρεις με συνέπεια ότι θα σου ανοίξει το γήπεδο.
Αμυντικά, ο Σενγκέλια είναι ένας average παίκτης, δηλαδή ούτε «εξολοθρευτής», αλλά ούτε και τρύπα. Έχει μέγεθος και δύναμη να μαρκάρει πεντάρια και σβελτάδα στα πόδια να μη γίνει έρμαιο σε άμυνα αλλαγών, ωστόσο είναι σαφές πως δεν μπορεί να καλύψει τις αδυναμίες που φαίνεται να υπάρχουν στην πρώτη ζώνη άμυνας από τα γκαρντ του Παναθηναϊκού (κι ενώ εκκρεμεί μια προσθήκη στο «2»-«3»). Ομοίως και στα ριμπάουντ, είναι σχετικά συνεπής, αλλά δεν είναι το πλέον δυνατό του σημείο.
Leader, προσωπικότητα και «στρατιώτης»
Πέρα από τα αγωνιστικά του στοιχεία, ο Σενγκέλια είναι μια ισχυρή προσωπικότητα, από αυτές που έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός και κάθε ομάδα για να φτάσει ψηλά. Το γεγονός ότι ψηφίστηκε πρόεδρος της Ένωσης Παικτών της Ευρωλίγκας (ELPA) διεκδικώντας και εξασφαλίζοντας πράγματα που δεν ήταν καθόλου αυτονόητα για τους παίκτες, είναι μια πρώτη απόδειξη.
Είναι ένας παίκτης με ψυχικά χαρίσματα, ηγετικά χαρακτηριστικά, άριστος επαγγελματίας και θετικό πνεύμα μέσα στα αποδυτήρια. Το γεγονός ότι μετα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία απαίτησε να λυθεί το τεράστιο συμβόλαιό του με την ΤΣΣΚΑ πληρώνοντας από την τσέπη του δείχνει το σθένος του. «Δεν πρόκειται να παίξω στην ομάδα του στρατού υπό αυτές τις συνθήκες και σε ένδειξη διαμαρτυρίας αποχωρώ», είχε δηλώσει εξ αρχής.
Ακόμη κι όταν πήγε στην ομάδα της Μόσχας, είχε καταστήσει εξ αρχής σαφές πως θα αγωνίζεται στην εθνική του, έστω κι αν χρειάζεται να απουσιάζει από υποχρεώσεις της ΤΣΣΚΑ. Μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο έπαιξε τρία ματς σε τέσσερις μέρες για να βοηθήσει τη Γεωργία να προκριθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Παγκόσμιο Κύπελλο: Αγωνίστηκε 30:04 στις 23/2 με τη Γεωργία απέναντι στην Ολλανδία, ταξίδεψε με τζετ στην Μπολόνια για το ματς με την Μπασκόνια στις 24/2 παίζοντας για 18:33 και πέταξε ξανά για Τιφλίδα, ώστε να αντιμετωπίσει την Ισλανδία στις 26/2 μετρώντας άλλα 33:28 στο παρκέ.
Τα ερωτηματικά
Το αγωνιστικό «πακέτο» του Σενγκέλια είναι δεδομένο και μοναδικό ερωτηματικό είναι η ευπάθεια που έχει σε τραυματισμούς, απόρροια όχι μυϊκών ζητημάτων αλλά του δυναμικού τρόπου παιχνιδιού του που περιλαμβάνει πολλές επαφές και συγκρούσεις στο χώρο δράσης των «δεινοσαύρων».
Περισσότερα ερωτηματικά γεννώνται σχετικά με τον αγωνιστικό προσανατολισμό του Παναθηναϊκού μετά από αυτή την κίνηση. Κι αυτό γιατί ο Σενγκέλια μπορεί να παίξει σχεδόν αποκλειστικά στο «4», καθόλου στο «3» και ελάχιστα ως καθόλου στο «5». Κι ο Παναθηναϊκός στο «4» απέκτησε τον Ντίνο Μήτογλου (που μπορεί να πάρει λεπτά και στο «5») και διατηρεί τον Λευτέρη Μαντζούκα, δύο παίκτες που θα χρειαστούν το χρόνο τους, ο μεν για να επανέλθει στα προ τιμωρίας στάνταρ του και ο δεύτερος για να «ψηθεί» στο υψηλότερο επίπεδο. Η πληθωρική παρουσία του Σενγκέλια είναι αμφίβολο πλέον αν αφήνει αρκετό χώρο και χρόνο στους δύο Έλληνες να «ανθίσουν».
Από εκεί και πέρα, εγείρονται ερωτηματικά για τις λογικά δύο προσθήκες που απομένουν. Η λογική λέει πως ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ψάξει ένα πεντάρι με μακρινό σουτ, εφόσον θέλει να υπηρετήσει το δόγμα Αταμάν που ζητεί τρίποντη απειλή ει δυνατόν από πέντε ή έστω τουλάχιστον τέσσερις θέσεις. Όμως πεντάρι που να σουτάρει καλά ανοίγοντας το γήπεδο και ταυτόχρονα να είναι καλός αμυντικός δεν βρίσκεις εύκολα και οι «πράσινοι» έχουν ανάγκη κάθε θέση που μπορεί να προσφέρει αμυντική ισορροπία λόγω των αδυναμιών που υπάρχουν στα γκαρντ στο… ανασταλτικό κομμάτι. Επιπροσθέτως, η τελευταία προσθήκη στα γκαρντ δεν μπορεί να μην είναι ένας παίκτης που θα παίζει στις θέσεις «2» και «3», με ικανότητα στην άμυνα αλλά και σταθερή απειλή από μακριά.
Ο Παναθηναϊκός θέλει να κερδίσει… ΤΩΡΑ
Είναι πασιφανές από όλες τις κινήσεις του Παναθηναϊκού, από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο μέχρι τον Εργκίν Αταμάν, πως στόχος είναι η δημιουργία μιας ομάδας που θα κερδίζει εδώ και τώρα, όσο δύσκολο κι αν μοιάζει αυτό σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Ίσως και η μεταγραφή Σενγκέλια να εξηγείται τοιουτοτρόπως, αφού οι «πράσινοι» θέλουν να έχουν… χθες ένα 4άρι πρώτης γραμμής και δεν θα ρισκάρουν να περιμένουν το επαναφορμάρισμα του Μήτογλου ή την εξέλιξη του Μαντζούκα. Έστω κι αν τα δύο Ελληνόπουλα είναι το μέλλον της ομάδας και ο Σενγκέλια μια λύση για το πολύ 2-3 χρόνια. Είπαμε, ο Παναθηναϊκός θέλει να πρωταγωνιστήσει και θέλει να το κάνει εδώ και τώρα.
Άλλωστε, ακόμη και η εκκίνηση της σεζόν δεν αφήνει περιθώρια. Παίζοντας δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, σε Σούπερ Καπ και πρεμιέρα Ευρωλίγκας, μέσα σε λίγες μέρες με το «καλημέρα», αλλά και έχοντας επτά στα δέκα πρώτα ευρωπαϊκά ματς στο ΟΑΚΑ, γίνεται αντιληπτό πως οι αντοχές του νέου οικοδομήματος σε κλυδωνισμούς πιθανώς θα δοκιμαστούν πολύ νωρίς. Γιαννακόπουλος και Αταμάν δεν θέλουν να σπείρουν τώρα για να θερίσουν την άνοιξη ή την επόμενη σεζόν, αλλά να εισπράξουν άμεσα τα αποτελέσματα της τεράστιας επένδυσης αυτού του καλοκαιριού. Ο οργανισμός έχει αποδείξει-εξάλλου-πως δεν φημίζεται για την… υπομονή του, έστω κι αν φέτος η πίστωση χρόνου αξίζει τον κόπο περισσότερο από ποτέ άλλοτε τα τελευταία 5-10 χρόνια.
_175821.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
