Παναθηναϊκός στα τάρταρα, κόσμος στα κάγκελα!

Ο χθεσινός αποκλεισμός από τη Λαμία πονάει πολύ τον κόσμο του Παναθηναϊκού, που βλέπει να επιβεβαιώνεται ότι πάντα υπάρχουν τα χειρότερα, πάντα έχει και… πιο κάτω. Προφανώς και δεν είναι η πρώτη φορά που οι «πράσινοι» μένουν εκτός συνέχειας από ομάδα χαμηλής δυναμικότητας. Στο παρελθόν, κατά καιρούς, το «τριφύλλι» είχε γνωρίσει πικρούς αποκλεισμούς, όντας μάλιστα ένα κλαμπ χωρίς προβλήματα και με μεγάλο μπάτζετ. Στο «σήμερα», όμως, η μια «σφαλιάρα» διαδέχεται την άλλη και κανείς δεν ξέρει πότε θα σταματήσει αυτό.

Δε χρειάζεται να κάνουμε ποδοσφαιρική ανάλυση για όλα όσα είδαμε ή δεν είδαμε χθες στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Οι «πράσινοι» είχαν εξ’ αρχής δύσκολο έργο, μετά το 4-1 του πρώτου παιχνιδιού. Από τη στιγμή που τα λεπτά περνούσαν και γκολ δεν ερχόταν, είτε γιατί τα εξτρέμ και οι χαφ δε βοηθούσαν, είτε γιατί η επίθεση για μια ακόμη φορά ήταν «δεν ενοχλούμε» για την αντίπαλη άμυνα, η πρόκριση και η ανατροπή δεν θα έρχονταν, όπως και δεν ήρθαν ποτέ. Ο Παναθηναϊκός γνώρισε έναν αποκλεισμό που δε θα ξεχαστεί εύκολα και που ήρθε να προστεθεί στα πολλά αγωνιστικά και μη προβλήματα που υπάρχουν στην ομάδα.

Το έχουμε τονίσει ξανά. Η διοικητική κρίση με τον καιρό έγινε και αγωνιστική, κάτι το οποίο ήταν φυσικό επακόλουθο. Το «τριφύλλι» συνεχώς μαραίνεται, το κλαμπ συνεχώς απαξιώνεται σε ποδοσφαιρικό, οικονομικό και διοικητικό επίπεδο και η προσπάθεια που κάνουν όσοι έχουν απομείνει, όπως ο Ουζουνίδης και οι ποδοσφαιριστές του είναι αξιοσέβαστη, μα, όπως καταλαβαίνει κανείς εύκολα, έχει κι ένα ταβάνι.

Μάγκας ο κόουτς και οι συνεργάτες του και μπράβο που συνεχίζουν να δουλεύουν κόντρα σε κάθε δυσκολία, αγνοώντας, μάλιστα, το γεγονός ότι «καίγονται» σε καθαρά επαγγελματικό επίπεδο. Όμως, αυτό δεν αρκεί. Οσο δεν υπάρχει άνθρωπος που θα χρηματοδοτεί και όσο ο Γιάννης Αλαφούζος εμμένει στην απόφασή του να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να μην ενεργοποιείται ξανά, τουλάχιστον στο οικονομικό, τόσο τα πράγματα θα γίνονται ακόμη δυσκολότερα. Διότι μπορεί αγωνιστικά η ομάδα να σωθεί, μπορεί να… κερδίζεται χρόνος από αναβολές στις προσφυγές ποδοσφαιριστών, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί για ένα σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός.

Οσα μπάτζετ κι αν μειωθούν, όσες δικαστικές «μάχες» κι αν παρθούν, το κλαμπ θα συνεχίζει να πηγαίνεις προς τα… τάρταρα, αν δεν βρεθεί επενδυτής και διοίκηση με όραμα. Και μαζί με το κλαμπ, ο κόσμος θα συνεχίσει να τρελαίνεται καθημερινά μέχρι να βρεθεί στα κάγκελα. Ας ελπίσουμε σε ένα διαφορετικό μέλλον, έστω και από το καλοκαίρι και μετά…

ΥΓ1: Με δεδομένες τις αποχωρήσεις και το γεγονός ότι σιγά - σιγά ο Παναθηναϊκός πρέπει να βασιστεί περισσότερο σε νέους ποδοσφαιριστές, ένας παίκτης που ίσως αξίζει περισσότερο να πάρει ευκαιρίες είναι ο Ευαγγέλου. Το γράφουμε αυτό, διότι άλλες περιπτώσεις όπως Πίσπα και Χατζηογιοβάννη τους βλέπουμε πιο συχνά. Ο νεαρός στόπερ έχει τα στοιχεία που αν δουλευτούν μπορεί να κάνει κάτι καλό στο μέλλον. Μην ξεχνάμε, επίσης, και τον Εμμανουηλίδη, ο οποίος αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό.

ΥΓ2: Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους κοντινούς ανθρώπους του Τάκη Λουκανίδη. Ενας μεγάλος έφυγε από τη ζωή. Για τους παλαιότερους, ίσως ο μεγαλύτερος και ο πιο ολοκληρωμένος Ελληνας ποδοσφαιριστής εκείνης της εποχής.