Δήμας: «Ένοιωθα βασιλιάς»

Η 31η Ιουλίου 1992 δεν είναι μια τυχαία ημερομηνία. Έχει μείνει βαθιά χαραγμένη σε όλους τους Έλληνες και ο λόγος έχει… ονοματεπώνυμο: Πύρρος Δήμας! Τότε, που σήκωνε στους ώμους ένα ολόκληρο έθνος και μας έκανε όλους, ανεξαρτήτου ηλικίας, να «φουσκώσουμε» από υπερηφάνεια και να δακρύσουμε. Ο άγνωστος μέχρι τότε στο ευρύ κοινό, αρσιβαρίστας, κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης σηκώνοντας 370 κιλά στο σύνολο της κατηγορίας των 82,5 κιλών.

Του Τάσου Νικολόπουλου

Η περίφημη και αλησμόνητη ατάκα «για την Ελλάδα» που έβγαλε από τα βάθη της ψυχής του στη τελευταία του προσπάθεια, αποτελεί σημείο αναφοράς. Όσων η μνήμη είναι σε καλά επίπεδα, θα θυμούνται επίσης ότι κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα το βάρος στα χέρια του, δίνοντας την ευκαιρία στους φωτογράφους να απαθανατίσουν τη σκηνή. Μετά την επιτυχία στη Βαρκελώνη, ακολούθησαν άλλα δύο χρυσά μετάλλια σε Ατλάντα και Σίδνεϊ και ένα χάλκινο στην Αθήνα, επίδοση που είναι μοναδική για αρσιβαρίστα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

«Ένοιωθα βασιλιάς. Νόμιζα ότι όλος ο κόσμος ήταν δικός μου» δήλωσε στο www.sport-fm.gr ο 42χρονος πλέον Πύρρος Δήμας, που θυμήθηκε τις ανεπανάληπτες στιγμές στη Βαρκελώνη. «Θυμάμαι ότι εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Είχα πάει στις τρεις γέφυρες που βρίσκονταν τότε στο Ολυμπιακό Χωριό. Έκατσα πάνω σε ένα ψυγείο με παγωτά και το γλεντούσα» ανέφερε με νοσταλγία.

Το επίτευγμα αυτό ίσως δεν το περίμενε κανείς, πλην του ιδίου και το είχε πει δημόσια. «Θα σταθώ σε μια δήλωση που έκανα στον δημοσιογράφο της ΕΡΤ, μόλις φτάσαμε στη Βαρκελώνη. Όταν με ρώτησε ποιοι είναι οι στόχοι μου, τους απάντησα ότι θέλω να πάρω ένα χρυσό μετάλλιο. Όταν άκουσαν αυτή την απάντηση, γύρισε μαζί με τον κάμεραμαν και με κοίταξαν σαν να ήμουν τρελός. Βέβαια, κάπου ήταν λογικό, αφού εκείνη την εποχή θεωρούνταν αδιανόητο κάτι τέτοιο. Εγώ ήξερα τις δυνατότητες μου, αλλά δεν είχα το βάρος της διάκρισης, όπως συνέβη στην Ατλάντα και το Σίδνεϊ, που όλοι ήξεραν τι να περιμένουν από μένα» τόνισε ο νυν πρόεδρος της ομοσπονδίας άρσης βαρών.

Τέλος, αναφερόμενος στο παρόν και το μέλλον του αθλήματος στην Ελλάδα, έκανε λόγο για κρίσιμο σταυροδρόμι, ενώ εμφανίστηκε αισιόδοξος, εφόσον μείνουν στην ομοσπονδία οι άνθρωποι που στηρίζουν το άθλημα. Παράλληλα, έκανε λόγο για πόλεμο εκ των έσω και για ανθρώπους που βάζουν το «εγώ» πάνω από το «εμείς».

«Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οριζοντίως, έχουν γίνει πολλά και η άρση βαρών το βίωσε δύο φορές. Μια με την κρίση και μια το 2008 με τα γεγονότα του ντόπινγκ. Δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι, που ενδιαφέρονται για το «εγώ», τα ταξίδια τους και τα προνόμια τους, τα οποία δεν θέλουν να χάσουν. Νομίζουν ότι η ομοσπονδία είναι δικιά τους» τόνισε αρχικά και πρόσθεσε:

«Υπάρχει πόλεμος προς το πρόσωπο μου. Μπήκα στην ομοσπονδία για να βοηθήσω το άθλημα και όχι για τον εαυτό μου. Θα μπορούσα να μείνω εκτός και να μην τσαλακώσω την εικόνα μου. Θα υπάρξουν άμεσα εξελίξεις. Μέχρι στιγμής, έχω καταφέρει με τη βοήθεια κάποιων συνεργατών μου, όπως οι Λεωνίδας Σαμπάνης, Βαλέριος Λεωνίδης και Κυριακή Γαλάνη, να παραμένει καθαρό το άθλημα. Υπάρχει νέα γενιά, όπως φάνηκε στους πρόσφατους Μεσογειακούς Αγώνες και πιστεύω ότι και στο μέλλον μπορούν να έρθουν επιτυχίες, έστω και με λίγα λεφτά».