Όταν η... παράδοση «σκοτώνει» τον Παναθηναϊκό

Του Διονύση Δεσύλλα

Κατα γενική ομολογία, ο Παναθηναϊκός τον μήνα Φεβρουάριο είναι πιο βελτιωμένος από ποτέ. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης περνάει σιγά σιγά αυτό που θέλει, παρουσιάζοντας στον αγωνιστικό χώρο μια ομάδα σοβαρή, κάποιες φορές και εντυπωσιακή. Μια ομάδα που δείχνει να βρίσκεται στον σωστό δρόμο και που, όπως γράφαμε και στο προηγούμενο κείμενο, αν στηριχθεί εμπράκτως και βοηθηθεί από τη διοίκηση, μπορεί να πετύχει από τη νέα χρονιά σημαντικά πράγματα.

Στο χθεσινό παιχνίδι στα Πηγάδια, οι "πράσινοι" είχαν ξανά θετικότατη εμφάνιση. Απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος και με μέσα σε μια δυνατή έρα (μόλις δυο ήττες), ο Παναθηναϊκός προσπάθησε από την αρχή να κάνει το παιχνίδι του, να αναπτυχθεί σωστά κυρίως από τα πλάγια με πολλές κούρσες από τα δυο του μπακ (Κουλιμπαλί, Χουλτ), αλλά και χάρη σε καλές ατομικές ενέργειες από τον Λούκας Βιγιαφάνιες. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, το ωραίο σουτ του Κλωναρίδη στο πρώτο ημίχρονο που ανάγκασε τον γκολκίπερ σε εξαιρετική εμφάνιση. Η φάση ξεκινά από ωραία προσπάθεια του Αργεντινού.

Από τη στιγμή που το "τριφύλλι" δεν κατάφερνε αρχικά να βρίσκει στόχο στις φάσεις που δημιουργούσε και στη συνέχεια να γίνεται απειλητικό, καθώς όσο περνούσε η ώρα ερχόταν η κόπωση, ήταν δεδομένο ότι το αποτέλεσμα δύσκολα θα ερχόταν, παρά το γεγονός ότι η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη πατούσε καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο. Το παραπάνω συνέβη, με τρόπο... παραδοσιακό για τον Παναθηναϊκό. Κι όπου "παράδοση" βάλτε το καταπληκτικό γκολ του Βασιλακάκη, αλλά και τα φοβερά και τρομερά σφάλματα του διαιτητή Θάνου και των βοηθών του.

Ο πρώτος σκόραρε στην πρώτη και μοναδική φάση της Ξάνθης με καταπληκτικό βολέ στο "γάμα". Κάτι ανάλογο, αλλά ακόμη πιο δύσκολο και θεαματικό είχε κάνει και στο "Απόστολος Νικολαϊδης", στο ματς του πρώτου γύρου, όταν από περίπου 30 μέτρα είχε κρεμάσει τον Λουκ Στιλ για να δώσει στην ομάδα του ενα μεγάλο "διπλό" μέσα στη Λεωφόρο. Να, η πρώτη παράδοση.

Οι υπόλοιποι, ο Θάνος και οι Χαρίσης, Καραγκιζόπουλος δηλαδή, ήταν, απλώς, καθοριστικοί στην εξέλιξη του παιχνιδιού και στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Διότι και με ανύπαρκτα οφσάιντ κόβουν οι βοηθοί δυο φορές Μπεργκ (18') και Βιγιαφάνιες (47'), τη στιγμή που οι δυο ποδοσφαιριστές βγαίνουν σε θέση τετ α τετ με τον τερματοφύλακα, Ζίβκοβιτς και πέναλτι δεν δίνεται στον "Βίγια" στο 86', όταν ο Σίλα τον πετάει στο χορτάρι με χέρια και πόδια, αλλά ο διαιτητής δείχνει κίτρινη κάρτα για "θέατρο" στον ποδοσφαιριστή του "τριφυλλιού". Ναι, ο Αργεντινός αρκετές φορές το παρακάνει και πέφτει εύκολα. Στη συγκεκριμένη φάση, όμως, το μόνο που ΔΕΝ υπάρχει είναι αυτό που υποδεικνύει ο Θάνος.

Αυτά συνέβησαν χθες στα Πηγάδια και γι' αυτό δεν κατάφερε να φύγει νικητής ο Παναθηναϊκός. Κάτι ο... δήμιος Βασιλακάκης, κάτι τα ανάποδα σφυρίγματα και κάτι το γεγονός ότι παρά την κυριαρχία, οι ευκαιρίες ήταν λιγότερες από τα προηγούμενα ματς, διότι απέναντι της η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη είχε ένα πολύ πιο σφικτό και σοβαρό σύνολο, στέρησαν από τους "πράσινους" το θετικό αποτέλεσμα στην ακριτική πόλη. Φάνηκε, επίσης, ότι η απουσία του Πολ Ζοσέ Εμποκού ήταν σημαντική. Ο Κογκολέζος είναι φορμαρισμένος το τελευταίο διάστημα και το γεγονός ότι δεν κατάφερε χθες να βοηθήσει ως βασικός, παρά μόνο να μπει ως αλλαγή, κάπως απορρύθμισε τον Παναθηναϊκό. Αυτά, όμως, είναι μέσα στο παιχνίδι και στην καθημερινότητα του ποδοσφαίρου. Μια καθημερινότητα που λέει ότι μια ομάδα οφείλει να μάθει να ζει και με τις απουσίες της. Τα υπόλοιπα, τα μη... ποδοσφαιρικά δηλαδή είναι κάτι άλλο. Είναι αυτά τα "παραδοσιακά" (για τον Παναθηναϊκό) που αναφέραμε παραπάνω...