Ολυμπιακός που χειροκροτείται όταν αστοχεί, είναι απόλαυση

Λίγο μετά τον θρίαμβο απέναντι στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ στα… τελειώματα του 2022, ο Ολυμπιακός είχε φέρει εις πέρας την πρώτη από τις οκτώ δύσκολες αποστολές που του επεφύλασσε το πρόγραμμα μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου. Το έκτο από αυτά τα βήματα που ήταν το νικηφόρο συναπάντημα με την Μακάμπι, τον βρίσκει με πέντε νίκες σε έξι αγώνες και στην κορυφή της βαθμολογίας για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική. Και μάλιστα με δύο συγκατοίκους λιγότερους, καθώς οι ανταγωνιστές συνεχίζουν να έχουν απώλειες, την ώρα που ο ίδιος παραμένει σταθερός.

Οι πιο… γκρινιάρηδες μάλιστα, θα πουν πως με λίγη περισσότερη προσοχή στα παιχνίδια με Βαλένθια (εντός) και Βιλερμπάν (εκτός), όπου απώλεσε διαφορές 16 και 21 πόντων αντίστοιχα, θα ήθελε πλέον δύο, μάξιμουμ τρεις νίκες στα εναπομείναντα δεκατρία παιχνίδια της κανονικής περιόδου για να εξασφαλίσει την είσοδο στα πλέι οφ. Μετά την νίκη απέναντι στην Μακάμπι, ο Ολυμπιακός που βλέπουμε μέχρι τώρα στα παρκέ της Ευρωλίγκας, δεδομένα θα κάνει τις τέσσερις, μάξιμουμ πέντε που χρειάζονται για να τα καταφέρει. Οπότε αρκετά με τις βαθμολογίες, διότι υπάρχουν σπουδαιότερα κέρδη και είναι εμφανέστατα, μετά και τα όσα έγιναν στην αναμέτρηση με την «ομάδα του λαού».

Το πρώτο, έχει τις ρίζες του από… πέρυσι και ίσως και από τον Φεβρουάριο του 2019 και έπειτα. Εκεί που προσδιορίστηκε εκ νέου η σχέση κόσμου-ομάδας. Οι φίλοι των «ερυθρόλευκων», έκαναν ένα ακόμα sold out λίγο πριν το τζάμπολ του αγώνα, το τέταρτο φετινό και τρίτο συνεχόμενο. Η μαζική προσέλευση στο ΣΕΦ έχει γίνει πλέον ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, και μάλιστα είναι εμπλουτισμένη με εμπιστοσύνη που όμοιά της δεν απολάμβανε η ομάδα στις πρόσφατες μεγάλες επιτυχίες της στην Ευρωλίγκα. Είναι τέτοια η πίστη, που ο Φαλ αστοχεί σε τέσσερις συνεχόμενες βολές και το γήπεδο τραγουδά το όνομά του. Είναι τόσο πιο δυνατή η αγάπη προς αυτήν, που ο Λαρεντζάκης σουτάρει δύο ανενόχλητα τρίποντα air ball και όλο το γήπεδο τον αποθεώνει.

Με αυτό τον τρόπο στήριξης, ο ίδιος παίκτης αποκτά την απαιτούμενη εμπιστοσύνη και όχι μόνο βάζει το επόμενο που… τελειώνει την υπόθεση νίκη, αλλά μάχεται με την ψυχολογία στα ύψη για κάθε άμυνα και τελειώνει το παιχνίδι με εννέα ριμπάουντ. Ακόμα και αν κάτι… δεν πάει καλά, ο κόσμος είναι δίπλα και τα βουητά στο φαληρικό στάδιο δεν είναι για πίεση, αλλά για εμψύχωση. Αυτό μπορεί να μην είναι τίτλος, όμως εξαργυρώνεται βραδιά με την βραδιά και παιχνίδι με το παιχνίδι στο παρκέ και στο τέλος μόνο ευεργετικό μπορεί να αποδειχθεί. Ασφαλώς και ο οπαδός και οι ομάδες τρέφονται κυρίως από τις νίκες, όμως το μπάσκετ που παρουσιάζει για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν ο Ολυμπιακός, γεμίζει και τον πιο απαιτητικό και τον μπολιάζει με υπομονή και προσμονή για το επόμενο παιχνίδι, ακόμα και στις ήττες. Πιστέψτε με, αυτή η σχέση, είναι απαραίτητο συστατικό επιτυχίας για να παραμείνει μία ομάδα στην κορυφή.

Το… μούδιασμα και οι αιτίες της αντίδρασης

Η 14η νίκη απέναντι στην Μακάμπι είναι γεγονός, για μία σειρά από αιτίες. Στην αρχή του αγώνα μπήκαν κάποιες αμφιβολίες, όταν οι ισραηλινοί εκμεταλλευόμενοι το μέγεθος των Κόλσον-Μάρτιν στα φόργουορντ, αλλά και τα 7/8 σουτ τους, προηγήθηκαν με δέκα πόντους νωρίς στο ματς. Ο Ολυμπιακός ήταν νευρικός, έχανε βολές και αμυντικά ριμπάουντ, αλλά ευτυχώς γι’ αυτόν, αντέδρασε γρήγορα. Η είσοδος του εξαιρετικού Μπλακ, άλλαξε εντελώς την αμυντική αποτελεσματικότητα και από την στιγμή που ο ξανά πολύ καλός Βεζένκοφ έβρισκε στόχο στην επίθεση, το… νερό μπήκε στο αυλάκι. Η Μακάμπι μέχρι το ημίχρονο που την βρήκε στο -15, είχε έκτοτε 5/21 σουτ, ενώ τα τρία επιθετικά της ριμπάουντ μετά τα πρώτα πέντε λεπτά, έμειναν ίδια με την συμπλήρωση του πρώτου εικοσαλέπτου.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, έχασε στα μέσα του δεύτερου δεκαλέπτου τον πολύτιμο από κάθε άποψη Σλούκα με μυϊκό σπασμό στην μέση, όμως ευτύχισε το κενό του να καλύψουν και πάλι ιδανικά οι συμπαίκτες του. Ο Γουόκαπ έκανε ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα με 12 ασίστ και ο φορμαρισμένος ΜακΚίσικ έδωσε 13 πόντους με τον τρόπο που τόσο έλλειπε στην αρχή της σεζόν από την ομάδα. Κάθετο παιχνίδι. Αν ο Μπλακ για την τιμή που αποκτήθηκε φαντάζει με το «έξυπνο κόλπο» του καλοκαιριού, ο «Σακ» τείνει να γίνει, αν δεν έχει γίνει ήδη, ένας εκ των κορυφαίων σε προσφορά Αμερικανός στην σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Πλέον, δεν τον αγαπάς μόνο επειδή… καρφώνει με ευκολία τις αντίπαλες άμυνες, αλλά γιατί «διαβάζει» εξαιρετικά και ώριμα τις φάσεις. Όταν έχεις στον πάγκο έναν από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη, η αγωνιστική βελτίωση ακόμα και στα 32-33, δεν είναι όμως έκπληξη.

Η διαφορά του πρώτου ημιχρόνου αντικατοπτρίζεται απόλυτα στους αριθμούς. Ο Ολυμπιακός είχε 14 ασίστ για 7 λάθη, η Μακάμπι μόνο 6 τελικές πάσες για 7 σφάλματα. Αν οι γηπεδούχοι δεν είχαν στείλει στο σίδερο οκτώ βολές, το δεύτερο ημίχρονο θα ήταν ακόμα πιο τυπική διαδικασία. Η κυριαρχία του Ολυμπιακού ήταν ξεκάθαρη και στους πόντους από αιφνιδιασμό (9-4) και από λάθη (13-5), ενώ το σύστημα αξιολόγησης έδειχνε 66 βαθμούς έναντι 27. Τώρα που το σκέφτομαι, είχε δίκιο ο κόουτς Κάτας στην συνέντευξη Τύπου. Το παιχνίδι κρίθηκε στο δεύτερο δεκάλεπτο και ας πλησίασε η Μακάμπι στο -4 στις αρχές του τέταρτου δεκαλέπτου. Και αυτό, διότι μία εβδομάδα μετά την αμυντική ραψωδία απέναντι στην Ρεάλ, οι νταμπλούχοι Ελλάδας είχαν τέτοιο επιθετικό πλουραλισμό, που δύσκολα θα έχαναν από ομάδα Αμερικανικού στυλ, στην οποία έπαιρνε αποφάσεις ο ασταθής-εγωιστής Μπόλντγουιν. Δεδομένα για να έχεις τύχη νίκης απέναντι στον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, χρειάζεσαι το καθαρότερο μυαλό του τραυματία, Λορέντζο Μπράουν.

Οι φιλοξενούμενοι είδαν τον Σόρκιν να κάνει ρεκόρ καριέρας και να βάζει για πρώτη, και ίσως τελευταία φορά όσο θα παίζει μπάσκετ 17 πόντους σε ένα δεκάλεπτο, καθώς οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν 13 (!) αμυντικά ριμπάουντ στο δεύτερο μέρος. Αυτά τα δύο στοιχεία και η… τρέλα του Ντιμπαρτολομέο, ήταν οι μοναδικές δουλειές που δεν έκανε καλά ο Ολυμπιακός. Όμως από την στιγμή που πλην των γνωστών πρωταγωνιστών του, πήρε κρίσιμους πόντους από τους Πίτερς (κυρίως) και Κάναν και όλοι πλέον νιώθουν και είναι σημαντικοί, δεν μπορούσε να χάσει. Ο απολογισμός των 26 ασίστ έναντι 15 της Μακάμπι και των περισσότερων πόντων από λάθη αντιπάλου, παρότι οι ισραηλινοί έκαναν τρία λιγότερα, βάζουν την… γαρνιτούρα της σπουδαίας νίκης. Στο τέλος, ο Μπαρτζώκας είχε την πολυτέλεια να αφήσει στον πάγκο τον θετικότατο εκ νέου Παπανικολάου και μέχρι το 39΄ τον Βεζένκοφ για να τονώσει ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθηση των υπόλοιπων και δικαιώθηκε. Από όποια πλευρά και αν εξετάσεις τον φετινό Ολυμπιακό είναι… απόλαυση.

Υ.Γ.: Ακολουθούν δύο σπουδαία παιχνίδια με τις τουρκικές ομάδες (σ.σ. Φενέρ εκτός και Εφές εντός), που δεν αποκλείεται να μας δείξουν μια πιο σαφή-ρεαλιστική εικόνα των στόχων από τον Φεβρουάριο και μετά. Έχω την αίσθηση πως με μία νίκη, το μέλλον θα είναι υπέρλαμπρο…

Υ.Γ.2: Ακόμα μεγαλύτερη σημασία και από τις νίκες και την κατάταξη, έχει το να είναι ο Ολυμπιακός σε καλή κατάσταση τον Απρίλιο όπου θα κριθούν όλα. Στην φετινή απίστευτα όμορφη Ευρωλίγκα άλλωστε, δεν αποκλείεται να τερματίσεις πρώτος ή δεύτερος στην κανονική περίοδο και να κοντραριστείς στα πλέι οφ με την περυσινή πρωταθλήτρια Ευρώπης…

Follow @ ZervasNikolaos