Ήταν 29 Σεπτεμβρίου όταν οι δύο «αιώνιοι» ξεκίνησαν τις επίσημες υποχρεώσεις τους στο Super Cup, για να βρεθούν μία μέρα αργότερα στον τελικό της διοργάνωσης. Πλέον, έναν μήνα αργότερα, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός προετοιμάζονται για το τρίτο μεταξύ τους ντέρμπι, αυτή τη φορά στο ΣΕΦ (30/10, 20:15).
Μέσα σε αυτόν τον πρώτο μήνα, πολλά αφηγήματα άλλαξαν. Παρόλο που οι «ερυθρόλευκοι» ξεκίνησαν τη σεζόν μέσα στην αμφισβήτηση και οι «πράσινοι» μέσα στον ενθουσιασμό, η κατάσταση έχει πλέον αναστραφεί, με την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα να είναι μέχρι στιγμής ξεκάθαρη νικήτρια της άτυπης κούρσας μεταξύ τους.
Παρόλα αυτά, κι ενόψει της τρίτης μεταξύ τους αναμέτρησης, μπορούμε να κάνουμε έναν… απολογισμό αυτού του πρώτου μήνα. Γιατί αμφότεροι οι «αιώνιοι», ανεξαρτήτως της μέχρι στιγμής πορείας τους, έχουν πράγματα που μπορούν να κρατήσουν αλλά και στοιχεία που πρέπει να διορθώσουν.
Ολυμπιακός
Ξεκινώντας από τους γηπεδούχους του επερχόμενου ντέρμπι, είναι ξεκάθαρο πως ο πρώτος μήνας ήταν ενός είδους μεταβατικό στάδιο. Όπως αναμενόταν, η απώλεια των Κώστα Σλούκα και Σάσα Βεζένκοφ «πλήγωσε» την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, όπως και οι συνεχείς τραυματισμοί. Παρόλα αυτά, οι Πειραιώτες τα κατάφεραν μια χαρά, αφού κατέχουν θετικό ρεκόρ (3-2) στην Ευρωλίγκα, ενώ πήραν δύο σπουδαίες νίκες κόντρα στον Παναθηναϊκό.
Τι κρατάει:
-Tις κοινές βάσεις: Μπορεί να αποτελεί κλισέ, αλλά έχει πλέον γίνει σαφές πως οι κοινές αρχές που διαθέτει ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι του σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν, είναι και αυτές που τον διατηρούν σε καλό επίπεδο κόντρα σε κάθε λογής… αντιξοότητες. Οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα είχε καταρρεύσει μετά από έναν τόσο δύσκολο μήνα με πολυάριθμα προβλήματα, ωστόσο το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα βασίστηκε σε αυτά που ξέρει καλά να κάνει και κατάφερε όχι μόνο να αντέξει, αλλά να βγει και σχετικά «αλώβητο» από αυτή τη διαδικασία.
-Την «ατσάλινη» άμυνα: Αν κάτι χαρακτηρίζει μέχρι στιγμής τους «ερυθρόλευκους», είναι το εξαιρετικό πρόσωπο στα μετόπισθεν. Με εξαίρεση το ματς κόντρα στην Παρτίζαν, όπου ο ρυθμός άνοιξε πολύ, σε καμία άλλη αναμέτρηση δεν έχουν δεχθεί οι Πειραιώτες περισσότερους από 77 πόντους (σε κανονική διάρκεια). Οι «ερυθρόλευκοι» με έμφαση στην έντονη πίεση πάνω στην μπάλα είναι πρώτοι στην Ευρωλίγκα σε ποσοστό κατοχών των αντιπάλων που καταλήγουν σε λάθος (23%), ενώ ο Μιλουτίνοφ λειτουργεί αποτελεσματικά ως «σκιάχτρο» κλείνοντας τους διαδρόμους στη ρακέτα.
-Το step-up του Πίτερς και ο Μιλουτίνοφ: Πέρα από τους… γνωστούς Γουόκαπ και Παπανικολάου, ο Ολυμπιακός οφείλει όσα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής στους Άλεκ Πίτερς και Νίκολα Μιλουτίνοφ. Ο πρώτος εκμεταλλεύτηκε τον χώρο που άφησε στο rotation η «μετανάστευση» του Σάσα Βεζένκοφ και βγήκε μπροστά, όντας ίσως ο πιο βελτιωμένος παίκτης στην Ευρωλίγκα μέχρι στιγμής, με τρομερή αποδοτικότητα στο σκοράρισμα (11,8 πόντοι με 57% στα δίποντα, 50% στα τρίποντα). Ο δεύτερος, από την άλλη, είναι με διαφορά ο MVP του Ολυμπιακού μέχρι στιγμής και ακόμη καλύτερος από την προηγούμενή του θητεία. Το γεγονός πως ο Ολυμπιακός είναι κατά 10 πόντους ανά 100 κατοχές καλύτερος με αυτόν στο παρκέ, μιλάει από μόνο του.
Τι πετάει:
-Την ασταθή επίθεση: Ήταν δεδομένο πως η απουσία των δύο πιο ποιοτικών επιθετικών παικτών του Ολυμπιακού (Σλούκας, Βεζένκοφ) θα επηρέαζε την απόδοσή του στα έμπροσθεν. Η «καλοκουρδισμένη μηχανή» των προηγούμενων δύο σεζόν έχει δώσει τη θέση της σε μία επίθεση που ακόμη… ψάχνεται. Οι Πειραιώτες είναι μόλις 11οι σε πόντους ανά 100 κατοχές (110,1) και 15οι στο ειδικό ποσοστό που συνυπολογίζει δίποντα και τρίποντα (51%), κατηγορίες στις οποίες πέρυσι ήταν δεύτεροι και πρώτοι, αντίστοιχα. Είναι φανερό πως ο Ολυμπιακός αναζητά ακόμη τις σταθερές του σε αυτό το κομμάτι, δίνοντας έμφαση στην άμυνα που είναι πολύ πιο έτοιμη.
-Τη συσσώρευση προβλημάτων: Όσους τραυματισμούς δεν είχε ο Ολυμπιακός τις προηγούμενες δύο σεζόν, πρόλαβε να τους πάθει μέσα στον πρώτο μήνα της τωρινής. Σίκμα και ΜακΚίσικ πρακτικά δεν έχουν παίξει, ενώ Φαλ και Γκος είχαν κι αυτοί τα προβλήματά τους. Όλη αυτή η κατάσταση έχει μεγαλώσει τη δυσκολία εύρεσης σταθερών και αυτοματισμών στην επίθεση, αφού σε κάθε ματς κάποιος λείπει ή κάποιος επανέρχεται. Παράλληλα, οι μπόλικες απουσίες επιβάρυναν κάποιους ήδη… εξουθενωμένους παίκτες, όπως ο Γουόκαπ και ο Παπανικολάου. Ειδικά ο πρώτος, σε πολλές περιπτώσεις μοιάζει να χάνει το καθαρό του μυαλό από την κούραση, καθώς αγωνίζεται 33 λεπτά κατά μέσο όρο, κουβαλώντας στην πλάτη του δύο επίπονες σεζόν και ένα καλοκαίρι με την Εθνική.
-Τους μέτριους Κάνααν, Λαρεντζάκη: Σε μία σεζόν που ο Ολυμπιακός ψάχνει απεγνωσμένα go-to guys στην επίθεση, οι δύο παίκτες που έμοιαζαν πιο πιθανοί για να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο, έχουν κινηθεί μέχρι στιγμής σε «ρηχά νερά». Ο Αϊζάια Κάνααν έχει μεν ανεβάσει τα νούμερά του σε σχέση με πέρυσι, ωστόσο είναι εξαιρετικά ασταθής, ενώ έκανε δύο απερισκεψίες (4ο φάουλ νωρίς με την Μπαρτσελόνα, αποβολή με την Αρμάνι) οι οποίες κόστισαν πολύ στις ήττες των «ερυθρόλευκων». Για τον Λαρεντζάκη, δε, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αφού μοιάζει να έχει κάνει… step-down σε σχέση με πέρυσι, μετρώντας μόλις 6 πόντους ανά παιχνίδι με το πενιχρό 14% στα τρίποντα. Ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη ανάγκη αυτούς τους δύο έτσι ώστε να βελτιώσει την επίθεσή του.
Παναθηναϊκός
Για την ομάδα του Εργκίν Αταμάν, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στη σεζόν με τεράστιες βλέψεις, οι οποίες ωστόσο γρήγορα μετατράπηκαν σε… νευρικότητα, αφού το πρόσωπο που έδειξε σε αυτόν τον μήνα ήταν κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικό. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι λόγοι αισιοδοξίας, ωστόσο η πραγματικότητα είναι πως οι «πράσινοι» απέχουν πολύ ακόμα από το επίπεδο που θα τους καταστήσει ανταγωνιστικούς σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Τι κρατάει:
-Το «κεφάλαιο» Λεσόρ και ο Μήτογλου: Αν υπάρχουν δύο μεταγραφές που μπορούν να γεμίζουν αισιοδοξία τον Παναθηναϊκό, αυτές είναι ο Ματίας Λεσόρ και ο Ντίνος Μήτογλου. Ο πρώτος είναι η μοναδική high-profile κίνηση που έκαναν οι «πράσινοι» το καλοκαίρι, η οποία έχει δικαιώσει τις προσδοκίες. Σύμφωνοι, έχει κάποιες δομικές αδυναμίες όσον αφορά την άμυνα, αλλά μην δουλευόμαστε, είναι πολύ δύσκολο να βρεις στην Ευρωλίγκα σέντερ με τη δυνατότητα να σκοράρει 16 πόντους και να μαζεύει 7,6 ριμπάουντ κατά μέσο όρο, με 60% στα δίποντα (5ος σε βαθμούς αξιολόγησης στην Ευρωλίγκα). Από την άλλη πλευρά, το δείγμα του Μήτογλου είναι μικρότερο καθώς πρόσφατα γύρισε από τραυματισμό, ωστόσο είναι αρκετό για να καταδείξει πως ο Έλληνας φόργουορντ κάθε άλλο παρά ξέχασε το μπάσκετ στο διάστημα της απουσίας του. Το γεγονός πως με την επιστροφή του έκανε δύο σπουδαίες εμφανίσεις και υποσκέλισε αμέσως… ολόκληρο Χουάντσο, μιλάει από μόνο του.
-Το ανταγωνιστικό πρόσωπο: Είναι δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός δεν έχει δείξει καθόλου καλό αγωνιστικό πρόσωπο και ακόμη ψάχνεται σε αμφότερες τις πλευρές του παρκέ. Ακόμη και σε αυτή την κατάσταση, ωστόσο, μόνο σε ένα ματς της Ευρωλίγκας δεν έδειξε ανταγωνιστικός, αυτό με τη Φενέρ στην Πόλη, όπου ηττήθηκε με κάτω τα χέρια. Σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια, τα οποία ήταν βέβαια εντός των τειχών, η ομάδα του Εργκίν Αταμάν είτε νίκησε (Μπάγερν, Μπασκόνια) είτε έχασε στις λεπτομέρειες (Ολυμπιακός, Μακάμπι). Η πραγματικότητα είναι πως οι δύο εντός έδρας ήττες θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν αποφευχθεί αν οι «πράσινοι» έκαναν απλώς τα… βασικά καλά στην crunch time, όπου τα έκαναν όλα λάθος, με αποτέλεσμα μετά να λυγίσουν στην παράταση. Το γεγονός πως ακόμη και με τόσο αρνητικό πρόσωπο, ο Παναθηναϊκός μένει στα παιχνίδια, δημιουργεί μια κάποια αισιοδοξία για τις ικανότητες της ομάδας όταν και αν αυτή βελτιωθεί.
-Τη σχετική υπομονή: Μπορεί να ακούγεται… παρηγοριά στον άρρωστο, ωστόσο με βάση το παρελθόν του Παναθηναϊκού, το γεγονός πως παρά το αρνητικό ξεκίνημα δεν έχουν «τιναχτεί» ήδη όλα στον αέρα είναι απόλυτα θετικό. Σκεφτείτε τι θα είχε γίνει, για παράδειγμα, αν σε κάποια από τις τρεις προηγούμενες σεζόν οι «πράσινοι» είχαν ξεκινήσει με δύο ήττες από τον Ολυμπιακό στην πρώτη εβδομάδα, και με «γκέλα» κόντρα στη Μακάμπι στο ΟΑΚΑ. Το γεγονός πως ο Εργκίν Αταμάν είναι μια προσωπικότητα που απολαμβάνει μεγάλο σεβασμό από κόσμο και (κυρίως) διοίκηση, έχει βοηθήσει στην αποφυγή των μεγάλων «κραδασμών» παρά τη λογική απογοήτευση που ακολούθησε τον ενθουσιασμό του καλοκαιριού.
Τι πετάει:
-Τα «ρηχά νερά» μεγάλων μεταγραφών: Με εξαίρεση τον Λεσόρ, που αναλύσαμε πιο πάνω, οι υπόλοιπες μεταγραφές του Παναθηναϊκού από το «πάνω ράφι» έχουν κινηθεί σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Ο Κώστας Σλούκας, αρχικά, μπορεί με μια πρώτη ματιά να μην έχει τόσο άσχημα στατιστικά (11 πόντοι, 5 ασίστ κατά μέσο όρο), ωστόσο η παρουσία του μέχρι στιγμής είναι αρνητική για την ομάδα, η οποία υστερεί κατά 13 πόντους ανά 100 κατοχές με αυτόν στο παρκέ. Ο Λούκα Βιλντόσα είναι μέχρι τώρα σε… άλλο γήπεδο, έχοντας ακόμη χειρότερα νούμερα και -20 στον αντίστοιχο συντελεστή! Κάπως έτσι, ο μοναδικός πόιντ γκαρντ με θετικό πρόσημο καθίσταται ο Τζέριαν Γκραντ, που αποκτήθηκε για back-up. Τέλος, ο Χουάντσο έχει μερικές αναλαμπές, ωστόσο είναι φανερό πως ακόμη δεν διαθέτει ξεκάθαρο ρόλο στην ομάδα, κάτι που δυσκολεύει και τον ίδιο. Θα χρειαστεί μεγάλο step-up, ειδικά από αυτούς τους τρεις, για τη βελτίωση του Παναθηναϊκού.
-Την έλλειψη πλάνου: Τα αγωνιστικά προβλήματα του Παναθηναϊκού είναι πολλά, όλα όμως συνοψίζονται στην έλλειψη ξεκάθαρης αγωνιστικής φιλοσοφίας. Οποιονδήποτε και να ρωτήσει κανείς, δεν θα λάβει απάντηση στο ερώτημα «τι μπάσκετ θέλει να παίξει ο Παναθηναϊκός;». Με έμφαση άλλοτε στην άμυνα και άλλοτε στην επίθεση, χωρίς ξεκάθαρους ρόλους και με αλλεπάλληλες δοκιμές σχημάτων, είναι φανερό ότι ο Εργκίν Αταμάν δεν… ξέρει ακριβώς τι να κάνει με τους παίκτες που διαθέτει, γι’ αυτό άλλωστε αναζητούνται ήδη διορθωτικές κινήσεις. Μοιάζει πως ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι αγόρασε ακριβά υλικά χωρίς να ξέρει ακριβώς τι συνταγή θέλει να φτιάξει, όμως πολύ δύσκολα μπορείς να οικοδομήσεις ομάδα προσαρμόζοντας το πλάνο στους παίκτες και όχι το αντίστροφο.
-Την πίεση των προσδοκιών: Σαν να μην έφταναν τα πολλαπλά αγωνιστικά προβλήματα, ο Παναθηναϊκός είχε στον πρώτο μήνα της σεζόν και την πίεση του κόσμου του, που... ονειρεύεται Final Four και 7ο αστέρι. Προφανώς, σε αυτό υπάρχει ευθύνη και από ανθρώπους εντός της ομάδας, όπως ο Εργκίν Αταμάν, οι οποίοι κάθε άλλο παρά χαμηλά κράτησαν την μπάλα το καλοκαίρι, μέσα στη γενικότερη «έκρηξη» ενθουσιασμού. Είναι φανερό σε κάθε ματς των «πρασίνων», πως οι παίκτες τους αγωνίζονται με ένα «βαρίδι» στα πόδια, λόγω της πίεσης να δικαιώσουν τις υπέρογκες προσδοκίες. Αυτή η πίεση μεταφράζεται στο παρκέ σε έλλειψη καθαρού μυαλού, κάτι που υπήρξε καθοριστικό στις εντός έδρας ήττες του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα, οι οποίες ήρθαν μετά από συγκλονιστικά λάθη σε κρίσιμα σημεία. Η ομάδα του Εργκίν Αταμάν χρειάζεται κυρίως ηρεμία, πέρα από διορθωτικές κινήσεις. Ίσως ο κατευνασμός του ενθουσιασμού μετά το αρνητικό ξεκίνημα να βγει σε καλό… ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
