Τις περισσότερες φορές, όταν ένα παιχνίδι μπάσκετ κρίνεται από το τρίτο δεκάλεπτο, ο μέσος -Έλληνας- φίλαθλος η τηλεθεατής, φεύγει από το γήπεδο και αλλάζει κανάλι αντίστοιχα. Ο φετινός Ολυμπιακός, έχει καταφέρει να αλλάξει και αυτό το status, καθώς παράλληλα με τα τελευταία δευτερόλεπτα των μπασκετικών παραστάσεων σαν σε… PlayStation που δίνει ανά την Ευρώπη, αρχίζει η ανυπομονησία για το επόμενο παιχνίδι. Στο Βερολίνο απέναντι στην ουραγό, αλλά πάντα επικίνδυνη αν την υποτιμήσεις, Άλμπα, κατακτήθηκε μία ακόμα εκκωφαντική νίκη με μπάσκετ απόλυτης κυριαρχίας και στις δυο πλευρές του παρκέ.
Με αύρα και νοοτροπία σπάνια για αυτό το επίπεδο, που σε συνδυασμό με το μπάσκετ που παίζει, όχι μόνο σε καθηλώνει, αλλά σε κάνει να αδημονείς για περισσότερο. Αποτελεί όμως είδηση το ότι ο πρώτος νίκησε τον τελευταίο με 33 πόντους διαφορά; Όχι είναι η απάντηση, ειδικά από την στιγμή που όλος ο οργανισμός αντιμετώπισε με την δέουσα σοβαρότητα και χωρίς να κοιτάει την βαθμολογία την συγκεκριμένη αναμέτρηση. Αυτό ήταν το πρώτο ζητούμενο. Δεύτερο ήταν το ενεργειακό. Διότι για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι έλλειψαν ένας βασικότατος πυλώνας (Σλούκας) και ένας σούπερ συμπληρωματικός (Πίτερς), μαζί με τον Πάπας που έχασε την ευκαιρία να παίξει λίγο παραπάνω στην Ευρωλίγκα.
Ο Ολυμπιακός όμως χάρη στην άρτια καθοδήγηση και προγραμματισμό του Γιώργου Μπαρτζώκα και του επιτελείου του, αντεπεξήλθε και σε αυτό. Σύμμαχός τους είναι η τρομερή διάθεση και το κλίμα που υπάρχει, που γεμίζει με όρεξη και σπίθα για το κάτι παραπάνω, ακόμα και αυτούς που έχουν τραβήξει το τελευταίο διάστημα περισσότερο… κουπί. Από την στιγμή λοιπόν που οι πρωτοπόροι της Ευρωλίγκας δεν υποτίμησαν την ουραγό, όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Παρότι στα πρώτα δυόμισι λεπτά είδαμε το παράδοξο τα δύο σέντερ (Φαλ, Μπλακ) να χρεώνονται από δύο φάουλ, η καλά μελετημένη και αποτελεσματική άμυνα και οι γρήγορες επιστροφές που δεν άφηναν την Άλμπα να εκτελεί γρήγορα, «άνοιξαν» τον δρόμο.
Ο Βεζένκοβ πρόσθεσε άλλη μία τεράστια και άκρως παραγωγική σε όλα τα επίπεδα εμφάνιση στην καριέρα του και δίπλα του ο Γουόκαπ έκανε double-double, χάνοντας μάλιστα και έξτρα ενέργεια για να πανηγυρίζει περισσότερο ίσως και από τους πολλούς Έλληνες στην εξέδρα τα καλάθια που μοίραζε στους συμπαίκτες του. Δίπλα τους ο Παπανικολάου ο οποίος συνεχίζει σε εμφανίσεις και απόδοση επιπέδου διετίας 2012-2013, με περισσότερη όμως ωριμότητα σε κάθε του βήμα στο παρκέ. Το κάρφωμά του στον αιφνιδιασμό και το βλέμμα του, είναι μακράν η φάση της βραδιάς και όχι μόνο. Η διαφορά χωρίς να το… καταλάβει η Άλμπα πήγε στους 20 πόντους και με εξαίρεση κάποια λάθη ίσως και κόπωσης στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου που της επέτρεψαν να μειώσει στους δέκα, ο Ολυμπιακός δεν έχασε ποτέ τον ρόλο του απόλυτου αφεντικού στην αναμέτρηση.
Όταν στις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου οι Γερμανοί πλησίασαν στους 9, η ελληνική ομάδα πάτησε το… τούρμπο και εξαφανίστηκε. Με επί μέρους 23-4 και εκτυφλωτική κυριαρχία και στις δύο πλευρές του γηπέδου, «καθάρισε» την όγδοη εκτός έδρας νίκη της σε δώδεκα παιχνίδια. Στην τριάδα Βεζένκοβ, Γουόκαπ, Παπανικολάου προστέθηκε και ο Φαλ, ο οποίος όσο ήταν στον πάγκο έβλεπε τους Μπόλομποϊ και Μπλακ να… δουλεύουν σωστά και γι’ αυτόν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όλοι όσοι έπαιξαν έδωσαν από κάτι, ενώ στα κέρδη της βραδιάς, είναι και το ντεμπούτο των νεαρών Τσάμη και Αμπόσι, με τον πρώτο να πετυχαίνει μάλιστα και το πρώτο του καλάθι στην διοργάνωση.
Αν και το παιχνίδι δεν αντέχει σε ιδιαίτερη κριτική, η διαφορά στην στατιστική αποτυπώνεται ποικιλοτρόπος. Ο Ολυμπιακός μοίρασε 25 ασίστ έναντι 16, περιορίζοντας βάσει πλάνου τους κορυφαίους δημιουργούς του αντιπάλου, Μπλατ και Σίκμα. Τα δέκα κλεψίματα και οι 60 πόντοι παθητικό απέναντι σε μία ομάδα που στην έδρα της πετυχαίνει 83,5, τα λένε όλα για την άμυνα, ενώ το 73,5% ευστοχίας στα δίποντα, σε συνδυασμό με το 40% στα τρίποντα, σπάνια δεν δίνει εύκολες νίκες. Οι «ερυθρόλευκοι» παρέμειναν στην κορυφή και πάνε στην διακοπή και στο Final Eight του κυπέλλου με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία και αγωνιστική κατάσταση. Για το δεύτερο τρόπαιο της σεζόν, θα έχουν και σημαντικές ενισχύσεις, πριν μπουν στην τελική ευθεία για την εξασφάλιση του πλεονεκτήματος έδρας στα πλέι οφ.
Αντί για επίλογο, ας απολαύσουμε μαζί, ξανά και ξανά το κάρφωμα του αρχηγού, Κώστα Παπανικολάου, που μας γύρισε νοητά στο 2012…
Υ.Γ.: Είναι πανέμορφο αυτή την αποφράδα ημέρα να έρχονται νίκες για αυτή την ομάδα. Εικοσιένα ψυχές που δεν θα ξεχαστούν ποτέ, χαμογελούν εκεί ψηλά.
Follow @ ZervasNikolaos