Ολυμπιακή νίκη, που ίσως χαράξει την σεζόν

Στην ζωή και στον αθλητισμό, πολλές φορές ότι σου δίνει η τύχη μπορεί να στο στερήσει στο επόμενο βήμα σου, και όταν η μοίρα δείχνει να σου έχει γυρίσει την πλάτη, σου χαμογελά με έναν μαγικό τρόπο και σου φτιάχνει την μέρα. Αρκεί φυσικά να βάλεις και εσύ το χεράκι σου και να το πιστέψεις. Ο Ολυμπιακός λίγο πριν το τζάμπολ του πολύ κρίσιμου αγώνα με την Εφές, έχασε ίσως τον παίκτη που χρειαζόταν πιο πολύ από όλους απέναντι στην συγκεκριμένη ομάδα. Ο μυϊκός σπασμός του Τόμας Γουόκαπ δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο το έργο των «ερυθρόλευκων» απέναντι στους πρωταθλητές Ευρώπης.

Μερικές ώρες μετά, οι «ερυθρόλευκοι», έχοντας κάνει ένα από τα καλύτερά τους φετινά παιχνίδια -ισχύει ακόμα και αν το σουτ του Σλούκα έβρισκε σίδερο- έβλεπαν να εκτυλίσσεται στο παρκέ το ιδανικότερο σενάριο. Σπουδαία νίκη σε «νεκρό» χρόνο κόντρα σε μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, με δράστη τον παίκτη που γύρισε στην ομάδα γι’ αυτές ακριβώς τις στιγμές. Τι κρίμα που στο γήπεδο δεν ήταν δέκα χιλιάδες άνθρωποι για να απολαύσουν δια ζώσης αυτό που ζήσαμε οι λίγοι τυχεροί. Ένα από τα καλύτερα φετινά παιχνίδια Ευρωλίγκας με το ιδανικότερο φινάλε. Που εκτός του ότι εδραιώνει σε μεγάλο βαθμό την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα στα πλέι οφ, ανεβάζει την ψυχολογία ενόψει της δύσκολης συνέχειας, με τον πρώτο τίτλο της σεζόν να κρίνεται σε μερικές ημέρες.

Σε ένα παιχνίδι όπου σε επίπεδο συσπείρωσης, υπέρβασης, σωστού μπάσκετ και κατάθεσης ψυχής, θύμισε το παρελθόν, ο Ολυμπιακός τα έκανε, τηρουμένων των αναλογιών, αλλά και της αστείρευτης ποιότητας-αναγκαιότητας του αντιπάλου για νίκη, σχεδόν όλα σωστά. Και θα ήταν κρίμα να μην πάρει στο τέλος αυτό που συνολικά άξιζε. Από το πρώτο δευτερόλεπτα του αγώνα, οι «ερυθρόλευκοι» έφεραν σε πέρας το πλάνο τους, που ήταν ο, στο μέτρο του δυνατού, περιορισμός της καλύτερης περιφερειακής γραμμής στην Ευρώπη. Ο εξαιρετικός αμυντικά, στα ριμπάουντ, στις βοήθειες και στην ενέργεια, Παπανικολάου, δεν άφηνε τον Μίτσιτς να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και οι Λάρκιν, Μπομπουά, ήταν απλή αναφορά στην στατιστική. Συνολικά πέτυχαν μόλις τους 36 από τους 85 πόντους της ομάδας τους, αν και το μεγαλείο του Σέρβου γκαρντ τον οδήγησε σε 13 ασίστ.

Ο Σλούκας παίζοντας από την αρχή βρήκε από νωρίς ρυθμό και μαζί με τους Βεζένκοφ και Ντόρσεϊ έφτιαξαν το +9, που είχε φυσικά εφαλτήριο την άμυνα. Το θετικό ήταν πως το δεύτερο rotation δεν άφησε την Εφές να κάνει ιδιαίτερη ζημιά, καθώς πλην των Μόερμαν και Πλάις δεν έβρισκε άλλες λύσεις. Όταν ο Παπανικολάου πήγε στον πάγκο για τις αναγκαίες ανάσες και με τον Γουόκαπ να είναι με φόρμα εκτός αγώνα, ο Μίτσιτς άρχισε να σκοράρει και να δημιουργεί, το 0/7 τρίποντα της Εφές στο πρώτο δεκάλεπτο, έγινε 4/7 στο δεύτερο, με αποτέλεσμα το ημίχρονο να ολοκληρωθεί με την μικρότερη δυνατή διαφορά. Η τουρκική ομάδα εξαργύρωσε τις 10 ασίστ για μόλις 1 λάθος με 12/17 δίποντα, την ώρα που ο Ολυμπιακός είχε 7 τελικές πάσες για 5 σφάλματα, μέτρια ποσοστά ευστοχίας, αλλά και κανένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ.

Παρά το ισχνό προβάδισμα, η αίσθηση που σου δημιουργούσε ο Ολυμπιακός ήταν πως ήξερε τον δρόμο. Ζητούμενο ήταν να συνεχίσει να παίζει σωστά στην άμυνα και πολύ περισσότερο να αντέξουν από την έλλειψη λύσεων οι βασικοί πυλώνες του. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν μια μπασκετική ραψωδία, με τις εναλλαγές στο προβάδισμα να είναι συνεχόμενες και τους παίκτες του Μπαρτζώκα να αντιδρούν σε όλα τα μικρά σερί της Εφές, που ήταν αναμενόμενα ελέω ποιότητας, ταλέντου και αυτοματισμών που ώρες-ώρες μοιάζουν με ζωγραφιά. Ο Μίτσιτς έδινε ασίστ, ξαπλωμένος, στον αέρα ή κοιτώντας αλλού, όμως με υπομονή, χωρίς να χάσει σχεδόν ποτέ την συγκέντρωσή του, ο Ολυμπιακός είχε αντίδοτο. Ο Φαλ έπαιζε σχεδόν άριστα όλες τις αλλαγές (εξαιρετικό γενικά το αμυντικό πλάνο των προπονητών) και τελείωσε όσες φάσεις του δόθηκαν στην επίθεση, ενώ αυτή την φορά ο Μάρτιν ήταν άφαντος επιθετικά, αλλά οι άμυνές του πήραν πολύ καλό βαθμό όσο ο Γάλλος ήταν στον πάγκο.

Οι μεγάλες επιθετικές λύσεις που έδωσαν Σλούκας και Βεζένκοφ (τρομερή δουλειά σε όλους τους τομείς και ας ήταν άστοχος), ήρθαν μέσα από καλή κυκλοφορία της μπάλας και σωστό μπάσκετ, ακόμα και όταν τα σουτ έβρισκαν σίδερο. Ο Ντόρσεϊ ήρθε από τον πάγκο ξεκούραστος και έδωσε τις πολυτιμότερες λύσεις για να πάει το παιχνίδι στην παράταση. Ο ίδιος θα μπορούσε αν είχε αποφύγει ένα λάθος στο +2 ή ευστοχώντας στο τελευταίο σουτ της κανονικής διάρκειας να είχε κερδίσει τον τίτλο του MVP, όμως και σε αυτό το παιχνίδι αποδείχθηκε πως θα πρέπει να είναι μαζί με τον Σλούκα στο παρκέ στα τελευταία λεπτά των αγώνων όταν αυτοί κρίνονται. Στο έξτρα πεντάλεπτο ήταν σχεδόν δεδομένο πως θα εμφανιστεί ο Λάρκιν, ο οποίος με τα τρία και μοναδικά καλάθια εντός παιδιάς που πέτυχε στο παιχνίδι, είχε την ευκαιρία να γύρει την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του Αταμάν.

Ο Ολυμπιακός όμως βρήκε και πάλι το σθένος. Αρχικά με ώριμο καλάθι δύο πόντων του Ντόρσεϊ, αμυνάρα του Φαλ στον Μίτσιτς και το μεγάλο σουτ του Σλούκα. Στο οποίο έχει μεγάλη συμβολή και η ψυχραιμία του θετικότατου αμυντικά ΜακΚίσικ. Με τον χρόνο να τελειώνει, όλοι πίστεψαν πως ο Αμερικανός γκαρντ θα το… μπουμπουνήσει, όμως είχε την ηρεμία και την οξυδέρκεια να την δώσει εκεί που πρέπει. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, με τις φήμες που θέλουν τον Βεζένκοφ να ασχολείται μετά το buzzer beater με τις διαφημιστικές πινακίδες για να βρει το που… προσγειώθηκε ο Μόερμαν από την επική προσποίηση του Σλούκα, να ελέγχονται ως αναληθής.

Η μεγάλη αυτή κίνηση με τον χρόνο να εξαντλείται, δείχνει την ποιότητα και την εμπειρία του 32χρονου γκαρντ, ο οποίος σφράγισε την μπασκετική ραψωδία, όπως ακριβώς έπρεπε. Το επίτευγμά του αποκτά μεγαλύτερη αξία, καθώς είχαν προηγηθεί 39 εξαντλητικά λεπτά με την άμυνα του αντιπάλου προσαρμοσμένη πάνω του. Δεν μπορούσε όμως να γίνει αλλιώς, από το να αναπαυθεί η μπάλα αργά, ήρεμα, βασανιστικά και γλυκά στο διχτάκι της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Το κακό φεγγάρι απομακρύνθηκε οριστικά πάνω από το κεφάλι του Ολυμπιακού, με τα σημάδια να είχαν να αρχίσει να φαίνονται από την Μαδρίτη. Το συγκεκριμένο παιχνίδι, αυτή η νίκη, δεν ανέβασε απλά το ρεκόρ στο 14-9 με ό,τι αυτό συνεπάγεται βαθμολογικά και για την απόσταση που υπάρχει με τους διώκτες για την είσοδο στα πλέι οφ.

Είναι κάτι περισσότερο από μία νίκη για τον τρόπο που ήρθε, απέναντι σε ποια ομάδα επιτεύχθηκε και κυρίως για τον χαρακτήρα της ομάδας λίγο πριν μπούμε στην τελική ευθεία όπου θα κριθούν όλα. Για την εμπιστοσύνη στον εαυτό της και την πίστη που έχει ο καθένας στον διπλανό του. Όλοι μαζί κέρδιζαν, όλοι μαζί έχασαν τον Ιανουάριο, όλοι μαζί νικούν ξανά, παλεύοντας μπάλα-μπάλα, κατοχή με κατοχή. Σε λίγα βράδια στην Κρήτη, κρίνεται ο πρώτος τίτλος της σεζόν. «Ο Ολυμπιακός είναι τεράστια ομάδα και τρέφεται από τους τίτλους». Ο Κώστας Σλούκας με λίγες λέξεις, έκανε απόλυτα κατανοητό σε όλους, το πόσο σημαντικό σημειολογικά και όχι μόνο είναι φέτος το κύπελλο Ελλάδας. Η Ευρωλίγκα μπορεί να περιμένει για λίγο πλέον…

Υ.Γ.: Από τις πιο ωραίες δηλώσεις του κόουτς Μπαρτζώκα το «είμαι ευλογημένος που προπονώ αυτούς τους παίκτες».

Follow @ZervasNikolaos