Το «πάνω ράφι» αποτελεί μόνιμη αναφορά σε κάθε αφετηρία αναζήτησης προπονητή, ειδικά για ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ. Το «πρώτο ράφι» δε, είναι μάλλον κάτι διαφορετικό, διότι πώς να το προσεγγίσεις όταν δεν μπορείς να το πληρώσεις.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com
Πόσα να δώσει μια ομάδα που, βαριά βαριά, έχει 20 εκατομμύρια μπάτζετ; Παραπάνω από ένα, ένα εκατομμύριο και κάτι ψιλά, πάρε και για τον τίτλο ένα πριμ για να πιάσουμε το 1,5… Μέχρι εκεί. Σε αυτό μας έχει συνηθίσει ο Σαββίδης, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει σε συχνές αλλαγές. Το ότι κράτησε για περισσότερο από ένα χρόνο τον Ίβιτς, είναι ρεκόρ. Είναι υπέρβαση των ποδοσφαιρικών του συνηθειών, που επιβάλλουν μια… ανανέωση ή και μια δεύτερη στον πάγκο, εν μέσω της αγωνιστικής περιόδου.
Η ουσία δεν είναι αν τελικά θα επιλέξει έναν προπονητή που θα στοιχίσει ένα κάρο λεφτά και θα πάει σπίτι του στους πρώτους μήνες της συνεργασίας του, ενώ προηγουμένως έχει γίνει9 –όπως είναι σύνηθες- λόγος για τριετή σχεδιασμό πρωταθλητισμού.
Η ουσία είναι αν τελικά υπάρχει διάθεση να στηρίξεις τις επιλογές σου και να σταθείς δίπλα στην ομάδα, την οποία εμπιστεύτηκες σε έναν τεχνικό-επιλογή σου. Η ουσία είναι να τον στηρίξεις και με τις επιλογές ποδοσφαιριστών για να φτάσει στους στόχους η ομάδα που υποτίθεται ότι κάνει πρωταθλητισμό σε όλη τη διάρκεια της περιόδου κι όχι σε ένα μικρό κομμάτι, είτε στο ξεκίνημα, είτε στο μέσο.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται προπονητή που δεν θα διαθέτει απαραίτητα το ISO του σπουδαίου βιογραφικού. Πρέπει να είναι πρωταθλητής. Να έχει νοιώσει κι ο ίδιος και, αντίστοιχα, οι ποδοσφαιριστές του, πως είναι να τρέχεις για το πρωτάθλημα και τι χρειάζεται για να κόψεις πρώτος το νήμα.
Δεν θέλω να προκαταβάλω κανέναν. Πολύ περισσότερο όλους αυτούς που, καλά πράττουν, και στηρίζουν τον ΠΑΟΚ, όπως φωνάζει η καρδιά τους. Δεν μπορώ να πειστώ ότι τελικά ήρθε η ώρα να αρπάξει ο ΠΑΟΚ την ευκαιρία και να αφήσει πίσω τον Ολυμπιακό. Και θα ήθελα πάρα πολύ να βγω ψεύτης του χρόνου, τέτοιες μέρες, όταν ο ΠΑΟΚ θα έχει πάρει πρωτάθλημα και η Θεσσαλονίκη θα είναι στο πόδι.