Ο Πασχαλάκης, ο Πρίγιοβιτς, το ντέρμπι κι ο Αρης… μεταξύ μας

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com


Οι στιγμές του ντέρμπι ήταν ευνοικές για τον ΠΑΟΚ. Σήμερα θα μπορούσαμε να συζητάμε για μια ισοπαλία, ίσως και για μια ήττα, του επίδοξου πρωταθλητή, που απλά, έκανε μια στάση στην πορεία του μέχρι την οριστική επιτυχία.

Το να σταματήσεις στο Χαριλάου δεν θα ήταν δα και τίποτε σπουδαίο, αλλά, νομίζω ότι αυτό θα ισχύει μόνο για όσους δεν είχαν παρακολουθήσει τους προηγούμενους αγώνες του Αρη. Ως γηπεδούχος προβλημάτισε περισσότερο από τον ΠΑΟΚ των μέτριων εμφανίσεων, που τα περιμένει σχεδόν όλα από τις επεμβάσεις του Πασχαλάκη.

Ο Αρης είχε καλύτερες μέρες μακριά από το Χαριλάου. Μέσα δεν τα πήγαινε καλά και όσες νίκες ήρθαν, όσοι βαθμοί φορτώθηκαν στη βαθμολογία από εντός έδρας επιδόσεις, ήταν και θέμα τύχης.

Μου φαίνεται ότι με αυτή τη βάση, χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, με τα προφανή συμπεράσματα για τις δύο ομάδες μέχρι σήμερα, γιατί να μην δώσω το προβάδισμα στον ΠΑΟΚ και γιατί να μην με δικαιώσει.

Έλεγα μερικές μέρες νωρίτερα, ότι υπάρχει αυτή η περιβόητη διαφορά που δεν αφορά μόνο στον Αρη, αλλά, και σε όλες τις άλλες ομάδες που φιλοδοξούν να κοντράρουν τον ΠΑΟΚ.

Δεν χρειάζεται να αποτυπώνεται από την πρώτη στιγμή του αγώνα, μέχρι τη λήξη. Να μην περιμένουμε την ολοκληρωτική επικράτηση, εκτός κι αν υπάρχει απέναντι ο ΟΦΗ ή κάποια άλλη ομάδα με χαμηλό… προφίλ. Για να είμαι διακριτικός. Κι αυτό όχι σώνει και καλά λόγω των ποδοσφαιριστών, αλλά, λόγω της φιλοσοφίας του προπονητή. Λέμε τώρα…

Η ουσία είναι το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον Άρη, έχει πολλά ευχάριστα στοιχεία, κι όχι μόνο επειδή πολύς κόσμος είδε ένα καλό ντέρμπι, λόγω της εξέλιξης που παρουσίασε και των ευκαιριών που κυρίως χάθηκαν για να φτάσουμε στο 1-2.

Είναι ότι παίζοντας με τον ΠΑΟΚ και μένοντας ανταγωνιστικός, ο Άρης μάλλον κερδίζει την επιστροφή του στον ποδοσφαιρικό χάρτη, ως ομάδα που έχει σκοπό να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο. Κι όχι να είναι ένα απλός κομπάρσος. Εκτός κι αν όλα αυτά που βλέπουμε σε πολλά από τα παιχνίδια του, εί8ναι εικονική πραγματικότητα.

Πασχαλάκης και Πρίγιοβιτς: Δύο σημεία αναφοράς, μια ομάδα που δουλεύει κυρίως για τον δεύτερο και ο πρώτος απολαμβάνει τους καρπούς της σπουδαίας του επίδοσης, όπως συνηθίζεται εδώ και αρκετό καιρό.

Δεν μάθαμε κάτι καινούργιο, ο Ουάρντα είναι μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, ο ΠΑΟΚ παίρνει πολλά από τον Βαρέλα και ο Άρης έχει… ημερομηνία λήξης, είναι δηλαδή ομάδα που στο τέλος παραδίδεται και δεν έχει τις επιπλέον δυνάμεις για να τελειώσει το παιχνίδι.

Καλά, δεν θα ήταν πολύ εύκολο, αλλά, δεν είχε φρέσκα πόδια, του λείπει και η συνοχή, όπως διαπιστώνεται από συχνά λάθη.

Ωραία σημάδια από αρκετούς ποδοσφαιριστές, ευχάριστες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες, αλλά, υπάρχουν μεγάλα διαστήματα για ποδοσφαιριστές στην μεσοεπιθετική γραμμή που ψάχνεις να τους βρεις.

Ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε το πρωτάθλημα και αυτό το γνωρίζουν αρκετά καλά στο εσωτερικό τους, αλλά, θα κορδώνονται σαν τα κοκόρια, όπως θα κάνει σίγουρα ο Γιωργάκης, σε μια ακόμη εκδήλωση έπαρσης.

Είναι για όλους μας διασκεδαστικό και ευχάριστο εφόσον δεν δίνουμε υπερβολικές διαστάσεις και δεν οξύνονται τα πάθη.

Αυτό θα μας απασχολεί ίσως περισσότερο από τα πιο κρίσιμα λεπτά του αγώνα και της νίκης του ΠΑΟΚ.

Διατηρεί το αήττητο, το απόλυτο και είναι πλέον τόσο πειστικός, που δεν χρειάζεται να παίζει διαστημικό ποδόσφαιρο για να παίρνει αυτό που χρειάζεται.

Αυτό που πρέπει.