Ο Παναθηναϊκός της ποιότητας και η πρόκληση του Ουζουνίδη

Λίγοι περίμεναν το τελευταίο μεταγραφικό ντεμαράζ του Παναθηναϊκού. Λίγοι περίμεναν ότι οι «πράσινοι» με συντονισμένες και φυσικά... μυστικές κινήσεις, θα κατόρθωναν στο φινάλε να αποκτήσουν ποδοσφαιριστές που, θεωρητικά, κάνουν την ομάδα πιο ποιοτική, πιο ελκυστική, πιο γρήγορη, πιο γοητευτική. Η δουλειά του Μαρίνου Ουζουνίδη και των συνεργατών του, απέδωσε καρπούς, κυρίως όταν μετά την πώληση του Κάρλος Ζέκα και την εξοικονόμηση χρημάτων, άναψε το «πράσινο φως» από τη διοίκηση για εξτρά κινήσεις, τις οποίες ήθελε ο προπονητής του «τριφυλλιού».

Θα αναρωτηθεί κάποιος «μα γιατί όλα αυτά έγιναν αργά;». Η απάντηση είναι αυτονόητη. Διότι, πολύ απλά, όταν το χρήμα δεν περισσεύει και όταν έχεις... καεί από τα περσινά ανοίγματα, είναι «αναγκαίο κακό» η πώληση παικτών, αλλά και η αναμονή για να πετύχεις έξυπνες συμφωνίες στα τελειώματα. Αυτό ακριβώς έκαναν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού. Εφτιαξαν μια λίστα εξ’ αρχήςμε τους στόχους, πήραν κάποιους νωρίς, έχασαν κάποιους άλλους, πούλησαν και «χτύπησαν» όταν μπορούσαν, με σκοπό να αποκτήσουν τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι ήταν ψηλά στη λίστα τους. Τέτοια περίπτωση είναι ο Γάλλος Μουνιέ (εδώ και ένα μήνα ήταν νούμερο ένα στη λίστα και από κάτω του ο Μπαζίλ), τέτοια και ο Σουηδός Χίλιεμαρκ (μοντέρνος χαφ, με εμπειρίες και «δίψα»), τέτοια, φυσικά και ο Αργεντινός Τσάβες, που ήταν από την αρχή μαζί με τον Πούκι (ίσως γίνει κίνηση τον Ιανουάριο) πρώτος στις επιλογές του Ουζουνίδη.

Οι προσθήκες που έγιναν, κυρίως οι τελευταίες, είναι ποιοτικές. Ανεβάζουν, κατά πολύ, τον Παναθηναϊκό από τη μέση και μπροστά και τον «γλυκαίνουν». Αν στους τελευταίους προσθέσουμε και τους Λουτσιάνο, Καμπέσας, Άλτμαν, αλλά και τον Βιγιαφάνιες, τον οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε, καταλαβαίνει κανείς ότι η μεσοεπιθετική γραμμή της ομάδας θα είναι τελείως διαφορετική απ’ αυτή που είχαμε συνηθίσει. Μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες, σε άλλες θέσεις, όπως τον Κουρμπέλη, τον Μολέδο, τον Κουλιμπαλί, τον Χουλτ, τον Ινσούα, τον Γιόχανσον, αλλά και το «στοίχημα» που ακούει στο όνομα Τζανδάρης, εύκολα διαπιστώνουμε ότι το ρόστερ έχει δυναμώσει πολύ. Εστω κι αν η Ευρώπη χάθηκε (ούτως ή άλλως ακόμη κι αν η ομάδα είχε διαμορφωθεί, η Μπιλμπάο παρέμενε το φαβορί), έστω κι αν το ξεκίνημα στο πρωτάθλημα δεν είναι καλό.

Τι απομένει; Μα φυσικά να «δέσει» όλο αυτό το σύνολο των ποδοσφαιριστών και ο Μαρίνος Ουζουνίδης να κάνει τον Παναθηναϊκό ξανά ομάδα από την αρχή. Εγιναν 12 μεταγραφές, έφυγαν τουλάχιστον 4-5 πρωτοκλασάτοι ποδοσφαιριστές (συν τους υπόλοιπους) και αυτό από μόνο του μαρτυρά ότι ο τεχνικός των «πράσινων» έχει μπροστά του το δύσκολο έργο, αλλά και παράλληλα την πρόκληση, να δημιουργήσει έναν νέο Παναθηναϊκό. Αυτός θα πρέπει να είναι και ανοικτά ο μεγάλος στόχος. Και είναι κάτι που θα πρέπει οι άνθρωποι της ομάδας να το πουν, να το βγάλουν προς τα έξω. Η δημιουργία ομάδας, ικανής να διεκδικεί στόχους, να ξανακερδίσει τον κόσμο της και να κάνει μια νέα αρχή, με μπροστάργ τον Ουζουνίδη και με μια διοίκηση που δεν θα ξανακάνει τα λάθη του παρελθόντος, από τα οποία φαίνεται να έμαθε, κρίνοντας από τις φετινές κινήσεις που έγιναν, από το συμμάζεμα στο οικονομικό, αλλά και την επιστροφή της συνέπειας στις πληρωμές. Τα υπόλοιπα, θα τα δούμε μέσα στη σεζόν...