Μετά το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ του Κυπέλλου ο Ραζβάν Λουτσέσκου πέτυχε κάτι πολύ δύσκολο. Πέρα από την αύξηση της αντιπάθειας όλων των ουδέτερων προς το πρόσωπό του, βοήθησε σε κάτι περίπλοκο:
Να μπορέσει να περιγράψει επαρκώς κάποιος τι σημαίνει «cringe»!
Όσο κι αν η λέξη που έχει μπει τα τελευταία χρόνια στην καθημερινότητά μας γέμισε ένα κενό που υπήρχε στην απόδοση του συγκεκριμένου συναισθήματος, (η αλήθεια είναι ότι) δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί το νόημα της «ετεροντροπής».
Ήρθε όμως ο Ρουμάνος (με τα παλιομοδίτικα mind games, τα ξεπερασμένα πικαρίσματα, την προσπάθεια να ξεπατικώσει το 2022 κόλπα που έκανε ο Κλαφ το 1975 και ο Μουρίνιο το 2000) να δείξει ακριβώς τι σημαίνει:
Αυτό το αίσθημα αποστροφής και βαρεμάρας για κάτι που έχεις ξανακούσει εκατοντάδες φορές. Αυτό το ημι-σούφρωμα του προσώπου σε καλαμπούρι μπάρμπα στο οικογενειακό τραπέζι.
Η αφόρητη πλήξη κοπέλας που γίνεται στόχος καμακιού με την ατάκα «ζαχαροπλάστης ήταν ο μπαμπάς σου».
Πέρα απ’ όλα αυτά όμως, ο Λουτσέσκου προσέφερε και κάτι άλλο:
Μια εξαιρετική αφορμή να θυμηθούμε πραγματικά πετυχημένα ποδοσφαιρικά κόλπα. Όντως εμπνευσμένες «προβοκάτσιες» και όχι απομίμηση mind games. Ιστορικά πειράγματα της ψυχολογίας του αντιπάλου.
Όπως το περίφημο «cheet sheet» του Γενς Λέμαν!
Κατά καιρούς έχουν προκαλέσει σούσουρο κι άλλα… χαρτάκια: Tης Μαίρης Γεώρτση στο «BAR». Το ραβασάκι-απόλυση της Βουγιουκλάκη στον κύριο Δαράκη στην «Κόρη μου τη σοσιαλίστρια». Το χαρτάκι που έγραψε ο Βαλάντης «σε σκέφτομαι ακόμα, καληνύχτα».
Κανένα όμως δεν έκανε τέτοιο πάταγο, όπως το περιβόητο χαρτάκι του Γερμανού τερματοφύλακα στον προημιτελικό του Μουντιάλ το 2006 με την Αργεντινή.
Γιατί ο Μπρους Γκρόμπελαρ χρειάστηκε να κάνει καραγκιοζιλίκια για να γράψει ιστορία σε εκτελέσεις πέναλτι (μπερδεύοντας τους παίκτες της Ρόμα στον τελικό με τη Λίβερπουλ το 1984).
Ενώ ο γκολκίπερ της «νάσιοναλμανσαφτ» χρειάστηκε απλά ένα σημείωμα (και μια εξαιρετική ερμηνεία) 22 χρόνια αργότερα για να κάνει σμπαράλια τα νεύρα των αντιπάλων του…
Έπειτα λοιπόν από 120 λεπτά που σχεδόν κανείς δεν θυμάται εξαιτίας όσων ακολούθησαν (και με τις κεφαλιές του Αγιάλα στο 49’ και του Κλόζε στο 80’ να έχουν γράψει το τελικό 1-1) οι δυο ομάδες θα έλυναν τις διαφορές τους στα πέναλτι.
Μια διαδικασία που έχει χαρακτηριστεί «ρωσική ρουλέτα», αλλά έχει αποδειχθεί πάμπολλες φορές ότι θα μπορούσε να ονομάζεται «γερμανική υπόθεση». Κάτι που επιβεβαιώθηκε κι εκείνο το βράδυ στο «Olympiastadion» του Βερολίνου.
Όπως λοιπόν η λίστα του Σίντλερ έσωσε τη ζωή χιλίων αθώων Εβραίων, έτσι και η… λίστα του Λέμαν έσωσε την εθνική της χώρας του από το κάζο ενός πρόωρου αποκλεισμού μέσα στο σπίτι της.
Όχι τόσο με το περιεχόμενό της, όσο με τον τρόπο που τη χρησιμοποίησε!
Πριν αρχίσει λοιπόν η διαδικασία ο τότε γκολκίπερ της Άρσεναλ πήρε συμβουλές από τον Όλιβερ Καν και κάτι (ακόμα πιο πολύτιμο) από τον Αντρέας Κέπκε:
Ένα κομμάτι χαρτί πρόχειρο μεν (από το ξενοδοχείο που έμενε η αποστολή), αλλά γεμάτο σχολαστική γερμανική προετοιμασία:
Μελετώντας λοιπόν μια βάση δεδομένων 13.000 πέναλτι (!) και επικεντρώνοντας στον αντίπαλο εκείνης της μέρας, ο προπονητής τερματοφυλάκων (σε συνεργασία με τον Ολλανδό τεχνικό, Χουμπ Στέφενς) είχαν «φακελώσει» κανονικά τους Αργεντινούς.
Κάτι που μοιάζει φυσιολογικότατο τη σημερινή εποχή, αλλά το 2006 ήταν αρκετά πρωτοποριακό. Πόσω μάλλον αν σκεφτεί κανείς ότι ήταν ιδιαίτερα αναλυτικό.
Έγραφε λοιπόν συγκεκριμένα:
-Κρουζ αριστερά
-Ρικέλμε αριστερά και ψηλά
-Κρέσπο με πολλή φόρα/δεξιά, με λίγη φόρα/αριστερά
-Χάιντσε αριστερά χαμηλά
-Αγιάλα με μεγάλη αναμονή και πολλή φόρα/δεξιά
-Μέσι αριστερά
-Αϊμάρ με μεγάλη αναμονή/αριστερά
-Ροντρίγκες αριστερά
Δεν είχε καμία σημασία λοιπόν που από τα οκτώ συνολικά ονόματα Αργεντινών μόνο τρεις τελικά χτύπησαν πέναλτι. Ούτε το γεγονός ότι τα δυο απ’ αυτά (παρόλο που ο Λέμαν έπεσε σωστά βάσει των οδηγιών) ήταν τόσο καλοχτυπημένα που κατέληξαν στα δίχτυα.
Αρκούσε και μόνο η εμφάνιση της λίστας (και όχι τόσο αυτά που έγραφε) για να πειράξει τα νεύρα των Αργεντινών.
Γιατί πριν από κάθε εκτέλεση ο Λέμαν την έβγαζε αργά-αργά από την κάλτσα του. Τη διάβαζε επιδεικτικά μπροστά τους. Κέρδιζε χρόνο (που πάντα είναι προς όφελος του τερματοφύλακα στα πέναλτι) και παράλληλα έσπερνε στα πόδια τους την αμφιβολία.
Εξάλλου το πόσο καλός ήταν στην υποκριτική το έχει δείξει ο Λέμαν, περιγράφοντας και συζήτηση που είχε το προηγούμενο πρωί του αγώνα με τη σύζυγό του:
«Μιλούσαμε στο τηλέφωνο από το ξενοδοχείο, αλλά όποτε άνοιγε ένα θέμα για το οποίο δεν μπορούσα ν’ ασχοληθώ εκείνη την ώρα -την ανατροφή των παιδιών, για παράδειγμα- της έλεγα ότι δεν ήταν η σωστή ώρα και ότι το παιχνίδι της επόμενης ημέρας ήταν πιο σημαντικό.
Όταν επέμενε να μην το βάζει κάτω, έπαιζα το πιο δυνατό μου χαρτί: “Πρέπει να το αφήσεις στην άκρη αυτό τώρα. Πρέπει να πάω για ύπνο -για τη Γερμανία”. Αυτό τελικά έπιανε».
Ε, όπως ακριβώς έπιανε το… δράμα με την κυρία Λέμαν, έπιασε και με τους κυρίους Αγιάλα και Καμπιάσο!
Γιατί στην περίπτωση του Αργεντινού στόπερ βοήθησε και το περιεχόμενο της λίστας, στο να αποκρούσει το πέναλτι του. Έπεσε στη γωνία που αναγραφόταν (αριστερά) και το έπιασε.
Στην περίπτωση ωστόσο του πρώην άσου του Ολυμπιακού (που ήταν και το καθοριστικό ωστόσο πέναλτι για να σφραγιστεί η πρόκριση της Γερμανίας) μίλησε αποκλειστικά το ταλέντο του Λέμαν στην ηθοποιία:
Αν και το όνομα του Καμπιάσο δεν βρισκόταν στο ραβασάκι, επανέλαβε το ίδιο σχολαστικά (και το ίδιο εκνευριστικά για τον Αργεντινό) τη ρουτίνα. Και μάλιστα όχι μόνο αυτό, αλλά ακριβώς πριν το χτύπημα τον κοίταξε κατάματα με βλέμμα «ξέρω πού θα το ρίξεις»…
Βέβαια σύμφωνα με τον ίδιο τον Λέμαν… ήξερε και γι’ αυτόν: «Είχε παίξει εκείνη τη σεζόν με την Ίντερ εναντίον της Βιγιαρεάλ για το Champions League. Δεν ήξερα πώς εκτελεί πέναλτι, αλλά βλέποντας το παιχνίδι πήρα μια ιδέα από τα κόρνερ και τα φάουλ με τα οποία είχε περισσότερη άνεση».
Όπως και να ‘χει, το σημαντικό ήταν ότι τον «ψάρεψε» (και αυτόν). Ότι βρήκε τη γωνία που σούταρε και με σχετική ευκολία απέκρουσε το αγχωμένο του σουτ.
Ότι με ήρωα εκείνον (και δευτερευόντως το θαυματουργό χαρτάκι του), η Γερμανία πανηγύρισε την πρόκριση στα ημιτελικά του Μουντιάλ.
Εξάλλου, όσο καθοριστικές και μελετημένες κι αν ήταν οι οδηγίες του «cheet sheet», υπάρχει ζωηρή υποψία ότι ο Λέμαν… δεν τις χρειάστηκε καν.
«Δεν ήταν τίποτα γραμμένο σ’ εκείνο το κομμάτι χαρτί. Δεν υπήρχε τίποτα. Όλα έγιναν για να καθυστερούν λίγο παραπάνω τα χτυπήματα και να κάνουν τους εκτελεστές μας να πιστεύουν ότι ήξερε πού θα σουτάρουν. Ήταν πολύ πειστικός στον τρόπο που προσπαθούσε να μπερδέψει τους παίκτες μας», έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε.
Με τον ίδιο τον Λέμαν, από την πλευρά του, να διαψεύδει μεν ότι το χαρτάκι ήταν κενό («το έγραψα εγώ ο ίδιος το πρωί του αγώνα στο ξενοδοχείο»), αλλά να παραδέχεται ότι «η λίστα ήταν πολύ δυσανάγνωστη, αφού ήταν γραμμένη με μολύβι και είχε ποτιστεί και από ιδρώτα στην κάλτσα».
Το φοβερό μάλιστα είναι ότι η ιστορία με το χαρτάκι είχε να προσφέρει συγκινήσεις και μετά τη λήξη του αγώνα. Γιατί ο Λέμαν αρχικά δεν το σπουδαιολόγησε:
«Δεν είχα συνειδητοποιήσει τη σημασία του σημειώματος εκείνη τη στιγμή, αλλά μετά το παιχνίδι το είδα πεσμένο στ’ αποδυτήρια δίπλα στις κάλτσες μου και σκέφτηκα ότι έπρεπε να το κρατήσω», είχε πει.
Και πόσο λάθος θα έκανε αν τελικά το παραπετούσε…
Γιατί έφτασε αρχικά στην κατοχή της εφημερίδας «Bild» και βγήκε έπειτα σε πλειστηριασμό από την εκπομπή «Ein Herz fur Kinder» (μια καρδιά για τα παιδιά).
Αποκτήθηκε από τον Ουτζ Κλάασεν (CEO της μεγάλης εταιρείας ενέργειας EnBW), ο οποίος το έκανε δωρεά στο μουσείο «Haus der Geschichte» της Βόννης, όπου εκτίθεται μέχρι σήμερα.
Και πέρα από ατελείωτη χαρά στους Γερμανούς φιλάθλους, το συγκεκριμένο ραβασάκι απέφερε 1 εκατ. ευρώ (όσο και έπιασε τελική τιμή) σε πιτσιρίκια που τα είχαν ανάγκη… ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
