Ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος, μένει να το εξαργυρώσει

Όταν το απόγευμα της Τρίτης η αποστολή του Ολυμπιακού αναχωρούσε για την Γαλλία έχοντας νωπή την ψυχρολουσία του break της Μονακό στο δεύτερο παιχνίδι, η ατάκα που κοσμούσε τα χείλη όλων ήταν μια: «Μία νίκη για να γυρίσουμε την σειρά στο ΣΕΦ και να κριθούν όλα εκεί». Ο στόχος λοιπόν επετεύχθει, και οι «ερυθρόλευκοι» καρπώθηκαν αυτό για το οποίο πάλεψαν όλη την χρονιά. Θα έχουν την ευκαιρία να πάνε στο Final Four με σύμμαχό τον κόσμο τους, σε ένα γήπεδο που έχουν ηττηθεί μόλις δύο φορές φέτος στην Ευρωλίγκα.

Ο τρόπος που χάθηκε η πρόωρη εξασφάλιση της πρόκρισης στο Πριγκιπάτο, εύλογα δημιούργησε μία στενοχώρια, όμως η ουσία είναι πως οι πραγματικά σκληροί και κυρίως η καλύτερη ομάδα, επιβιώνει στα πλέι οφ και στο τέλος παίρνει αυτό που αξίζει. Έστω και αν θα χρειαστεί να μπει σε μία ψυχοφθόρα διαδικασία, πολύ περισσότερο μάλιστα από την στιγμή που η Μονακό είναι πραγματικά καλή και δυσκολοκατάβλητη. Ο Ολυμπιακός όμως είναι καλύτερος και καλείται να το αποδείξει με σύμμαχο τον κόσμο του. Αν του έλεγαν στην αρχή της σεζόν ότι θα παίξει ματς πρόκρισης-απόλυτης ευρωπαϊκής υπέρβασης στο ΣΕΦ, θα το έπαιρνε με ευχαρίστηση.

Το ότι φρόντισε ο ίδιος με την απόδοσή του να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες, είναι μια άλλη συζήτηση, αλλά μόνο ως παράσημο θα πρέπει να το εκλάβει. Διότι στο τρίτο και στο τέταρτο παιχνίδι της εκπληκτικής σε εξέλιξη, τακτική, σασπένς και όμορφου μπάσκετ σειράς, οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν καταπληκτικό μπάσκετ. Χωρίς υπερβολή, οι δύο ομάδες είναι οι καλύτερες στο μάτι από όλες τις υπόλοιπες των πλέι οφ και μας έχουν χαρίσει συναρπαστικούς αγώνες. Το ζητούμενο βέβαια τώρα και για τις δύο είναι η πρόκριση, που θα μπορούσε να είχε μπει ήδη στις αποσκευές του Ολυμπιακού, αν οι λεπτομέρειες ήταν υπέρ του στο τέταρτο παιχνίδι.

Δεν είναι μόνο το τελευταίο σουτ, καθώς αυτά άλλες φορές μπαίνουν, άλλες όχι. Ακόμα και η συζήτηση για το τι θα μπορούσε να γίνει καλύτερα στην φάση (π.χ. επίθεση του Φαλ στο μις ματς ή πάσα δεξιά στον αμαρκάριστο Βεζένκοβ) είναι ατέρμονη. Με την κόπωση, τους σφυγμούς στο μάξιμουμ, και το μπασκετικό ξύλο να έχει καταβάλει σώμα και πνεύμα, ο Σλούκας που με τα δικά του σουτ και το πολύ καλό του παιχνίδι γενικότερα είχε οδηγήσει το ματς στην τελευταία φάση, απλά αστόχησε έπειτα από τρία εύστοχα τρίποντα σε ισάριθμες προσπάθειες. Λέγοντας πως το ματς έφτασε στο σουτ, θα μπορούσε να μην είχε γίνει αν ο Ολυμπιακός είχε εξαργυρώσει την πολύ καλή απόδοσή του, την εξαιρετική κυκλοφορία μπάλας και τις γεωμετρικές αποστάσεις στην επίθεση στο πρώτο μέρος, με κάτι περισσότερο από +4.

Έχοντας 11 ασίστ για μόλις 1 λάθος, τα 6 επιθετικά ριμπάουντ σε ένα παιχνίδι που η Μονακό «δάγκωνε» στην άμυνα, οι 5 χαμένες βολές τα 2-3 χαμένα λέι απ στοίχισαν στο να υπάρχει διψήφια απόσταση και η ψυχολογία του παιχνιδιού να είναι διαφορετική. Το +11 στις αρχές του 3ου δεκαλέπτου, έμοιαζε σαν μια απόδοση δικαιοσύνης, όμως η ατυχής συγκυρία των σχεδόν ταυτόχρονων τρίτων φάουλ των Γουόκαπ και Φαλ, άλλαξε την ροή. Ο Ολυμπιακός, που για ένα ακόμα ματς δεν πήρε πράγματα από τον ΜακΚίσικ, είχε απελπιστικά άστοχο και γεμάτο λάθος επιλογές τον Ντόρσεϊ που είναι αναγκαίο να εμφανιστεί την Τετάρτη και με τον Μάρτιν τραυματία, ήταν πολύ δύσκολο να αντέξει την ταυτόχρονη απουσία των δύο εκ των τριών καλύτερων αμυντικών του σε αυτό το διάστημα. Οι δυνάμεις λόγω κλειστού rotation άρχισαν να μειώνονται, το ένα λάθος του πρώτου ημιχρόνου έδωσε την θέση του στα έξι του τρίτου δεκαλέπτου, ενώ άρχισαν να χάνονται και αμυντικά ριμπάουντ.

Η Μονακό με τον Μπέικον κινητήριο μοχλό και τους Χολ, Τόμας (τρομερά σταθερή και ουσιαστική σειρά) και Λι (απίστευτος αμυντικός αλλα και με μεγάλη ανοχή απο τους διαιτητές) να πρωταγωνιστούν, όχι μόνο κάλυψε την διαφορά, αλλά με 17-2 μετά το 53-59 στο 27’, πέρασε μπροστά με +9 και όλα έδειχναν… κατηφόρα. Όμως και πάλι η ποιότητα αυτού που έχει φτιάξει ο κόουτς Μπαρτζώκας, βγήκε στον αφρό. Ο Ολυμπιακός με τους συγκλονιστικούς Σλούκα και Βεζένκοβ «οδηγούς» και τους Παπανικολάου, Φαλ και Γουόκαπ να ακολουθούν, αντέδρασε, παρότι η βενζίνη ήταν λιγοστή. Στο μόνο που δεν βρέθηκε λύση ήταν το παιχνίδι απομόνωσης του Μπέικον, όμως ο τύπος έχει τόση ποιότητα και μοναδικό στην Ευρωλίγκα τρόπο να φτιάχνει τα σουτ του, που ακόμα και το 9/17 που είχε εντός παιδιάς, μοιάζει κολακευτικό.

Οι γηπεδούχοι ήταν εμφανώς πιεσμένοι και λογικά θα είχαν… παραδοθεί, αν ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να ξεμακρύνει λίγο περισσότερο (π.χ. στο σουτ του Παπανικολάου για το +4 με 75 δευτερόλεπτα να απομένουν). Το γεγονός ότι έρχονται νικητές στο πιο πρόσφατο παιχνίδι της σειράς, σε συνδυασμό πως κανένας δεν θα τους πει τίποτα αν αποκλειστούν στην παρθενική συμμετοχή τους στα πλέι οφ, τους κάνει ακόμα πιο επικίνδυνους. Ευτυχώς, υπάρχουν μέρες ξεκούρασης σωματικά και πνευματικά για να παρουσιαστεί η ομάδα απόλυτα έτοιμη για την πιο μεγάλη μέρα του φετινού ευρωπαϊκού της μαραθωνίου.

Που ήταν γεμάτος πανέμορφες εικόνες, στιγμές και ένα μπάσκετ που σε γεμίζει, σε ηλεκτρίζει και πολλές φορές σε καθηλώνει. Ο Ολυμπιακός έχει μια τεράστια ευκαιρία να παίξει ένα, σχεδόν, εντός έδρας Final Four, και με βάση την γενικότερη εικόνα του το αξίζει και δεν πρέπει να την χάσει. Όμως έχει και εξαιρετική αντίπαλο, που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο ενδεχόμενη επιτυχία. Την Τετάρτη το βράδυ, θα ξέρουμε αν οι «ερυθρόλευκοι» θα πάρουν καμπανάκι για τους τελευταίους γύρους πριν τον τερματισμό (πρόκριση στο Final Four) για να συνεχίσουν να παλεύουν για το απόλυτο όνειρο (κατάκτηση τροπαίου). Αρκεί να το πιστέψει και να μην τον… λυγίσει η θέληση και η προσμονή.

Follow @ZervasNikolaos