Ο Νίνης και οι «κομπάρσοι»

Για όσους λένε πως η μάχη των πλέι οφ κρίθηκε υπέρ του Παναθηναϊκού από τη δεύτερη κιόλας αγωνιστική η απάντηση είναι μία: το μόνο που διατυπώθηκε με σαφήνεια το Σαββατοκύριακο σχετικά με την κατάταξη στο έξτρα αυτό πρωτάθλημα είναι ότι και ο 4ος των πλέι οφ μετά την 6η αγωνιστική θα συμμετάσχει στα κύπελλα Ευρώπης.

Η αποτυχία της Ξάνθης ή η επιτυχία του Ολυμπιακού, για να το πούμε καλύτερα, άσκησε μεγαλύτερη επιρροή στη μάχη των τεσσάρων από τα αποτελέσματα των μεταξύ τους αναμετρήσεων τη 2η αγωνιστική.

Σύμφωνοι, ο Παναθηναϊκός παρέμεινε στον αφρό και ξεμάκρυνε του ανταγωνισμού επωφελούμενος την ισοπαλία στην Τούμπα. Σύμφωνοι επίσης ότι ο ΠΑΟΚ νιώθει πολύ πρόωρα τα σχοινιά στην πλάτη του και ότι Αστέρας και Ατρόμητος με τα σημερινά δεδομένα μοιάζουν υποχρεωμένοι περισσότερο να διώξουν τον κίνδυνο να τερματίσουν τελευταίοι παρά να διεκδικήσουν την υπέρβαση. Μένουν, όμως, ακόμα 4 αγωνιστικές για την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Ή, αλλιώς, 12 βαθμοί… Κι επειδή καμία από τις συμμετέχουσες στα πλέι οφ ομάδες δεν είναι Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα ας μη θεωρείται κανείς εξασφαλισμένος και κανείς χαμένος από χέρι.

Μια κουβέντα, ωστόσο, για κάθε έναν από τους τέσσερις μονομάχους μπορείς να την πεις. Για τη μέχρι στιγμής παρουσία τους. Και είναι λογικό η κουβέντα αυτή για τον Παναθηναϊκό να είναι καλή. Δεν είναι τόσο οι δύο νίκες και η διαφορά των τεσσάρων βαθμών όσο η εικόνα που βγάζει η ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα έξι τέρματα που έχει βάλει η ομάδα του Αναστασίου είναι τέρματα που έχουν μπόλικη δόση συνεργασίας. Ακόμα και το 1-0 κόντρα στον Ατρόμητο προϊόν συνεργασίας θεωρείται παρά το γεγονός ότι δημιουργήθηκε με μια εξαιρετική προσπάθεια του Νίνη και μπήκε με ένα εξαιρετικό τελείωμα δείγμα του ταλέντου του Μπεργκ.

Το ιδιαίτερο αυτό στατιστικό σε συνδυασμό με τη φρεσκάδα που βγάζει έναντι των αντιπάλων αποδεικνύει ότι η ομάδα δουλεύει σωστά. Και σε τακτικό επίπεδο και σε επίπεδο φυσικής κατάστασης. Ειδικά, δε, αναφερόμενος στον Παναθηναϊκό δεν μπορεί κάποιος να μη σταθεί στην επιστροφή του Νίνη. Δεν έχει τη σπιρτάδα που είχε όταν πρωτοξεκινούσε στο «τριφύλλι», ξέρει, όμως, μπαλίτσα τόση όση δεν ξέρουν όλα τα άλλα χαφ της ομάδας μαζί. Σαφές συμπέρασμα, λοιπόν, από τις πρώτες δύο αυτές αγωνιστικές των πλέι οφ ότι ο Παναθηναϊκός κερδίζει και τον Σωτήρη…

Για τον ΠΑΟΚ με όμορφα λόγια δεν επιτρέπεται να μιλήσεις. Είναι, βλέπετε, οι δύο ισοπαλίες περισσότερο και λιγότερο η εικόνα της ομάδας που συγκέντρωσαν ξανά σύννεφα πάνω από την Τούμπα. Διότι ο ΠΑΟΚ ήταν καλός στο Περιστέρι και καλύτερος από τον Αστέρα στην Τούμπα. Κι ας άρχισε τις επισκέψεις – με άκρως άκομψο τρόπο – ο Ιβάν Σαββίδης στον πάγκο της ομάδας. Αυτό μοιάζει να είναι και το σημαντικότερο πρόβλημα του «Δικεφάλου».

Ο τρόπος διοίκησης της ομάδας από το αφεντικό δεν ταιριάζει στην εποχή. Και πέραν του ότι είναι παρωχημένος έχει αποδειχθεί και αναποτελεσματικός. Ή αλλάζει, λοιπόν, ο κύριος Σαββίδης ουσιαστικά τον τρόπο λειτουργίας ή ο ΠΑΟΚ θα απειλείται συνεχώς από εντάσεις πέριξ ή εντός των αποδυτηρίων.

Ατρόμητος και Αστέρας είναι μια κατηγορία μόνοι τους. Και οι δύο ξεκίνησαν με διάθεση και στόχο να κάνουν χοντρή ζημιά στους λαμπερότερους αντιπάλους τους. Ο ένας (Ατρόμητος) με τη βοήθεια του ντεμαράζ που έκανε για να μπει στα πλέι οφ, ο άλλος (Αστέρας) ποντάροντας στην ποιότητα του ρόστερ του. Ποιότητα που τον έβγαλε στον αφρό στην ιδιαίτερα απαιτητική φέτος χρονιά. Ούτε ο Ατρόμητος ούτε ο Αστέρας έχει καταφέρει να φανεί απειλητικός στα πρώτα δύο μας.

Οι Αρκάδες διασύρθηκαν εντός έδρας από τον Παναθηναϊκό και πήραν με τη βοήθεια της τύχης μια ισοπαλία από τον ΠΑΟΚ. Ο Ατρόμητος δεν ενόχλησε καν στη Λεωφόρο ενώ ήταν σαφώς κατώτερος του ΠΑΟΚ στο ματς της πρεμιέρας.

Με άλλα λόγια… Και οι δύο «φωνάζουν» σε αυτά τα πρώτα δύο ματς ότι στερούνται του ειδικού βάρους που απαιτείται σε τέτοιους είδους ειδικά πρωταθλήματα για να βάλεις από κάτω βαρύτερες φανέλες από τη δική σου…