Ο Μπουρούσης «δείχνει» το 7ο

Ήταν 19 Απριλίου. Λίγο μετά τις 11 το βράδυ η κόρνα της λήξης σήμανε και ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να γυρίσει σελίδα. Ή, μάλλον, να αλλάξει κεφάλαιο. Ο Διαμαντίδης αποχαιρετούσε την Ευρωλίγκα και οι «πράσινοι» έβλεπαν κατάφατσα τον τοίχο να έρχεται.

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Οι παίκτες της Λαμποράλ, ένα κουβάρι, πανηγύριζαν τη θριαμβευτική πρόκρισή τους στο φάιναλ φορ. Ένας από αυτούς έστεκε πιο ψηλά απ’ όλους – όχι μόνο λόγω σωματοδομής – και άκουγε την εξέδρα να του επιτίθεται πριν δεχθεί μια απρόσμενη (;) επίσκεψη.

Ήταν η πρώτη μεγάλη απόφαση που πήρε ο σύλλογος για την επόμενή του μέρα. Η αγκαλιά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με τον Γιάννη Μπουρούση δικαιολογημένα έδωσε το έναυσμα για την κουβέντα του καλοκαιριού: αυτή η αγκαλιά ίσως να μην είναι τυχαία, σχολιάζει από μικροφώνου του ΣΠΟΡ FM ο Δημήτρης Κοντός στην αποφώνηση εκείνης της ιστορικής – όπως αποδείχθηκε – βραδιάς.

Και δεν ήταν τυχαία… Ογδόντα και κάτι μέρες μετά ο Γιάννης Μπουρούσης αποδέχεται την πρόσκληση – πρόκληση και βάζει τη φανέλα με τα 6 αστέρια. Πρόκληση διότι για τα επόμενα δύο χρόνια ο κορυφαίος σέντερ της Ευρώπης δεν θα είναι ένας απλός παίκτης του Παναθηναϊκού αλλά εκείνος που θα παίξει τον ρόλο του καθοδηγητή, του ηγέτη. Θα μπει, δηλαδή, στον ρόλο που χήρεψε από την απόσυρση του Διαμαντίδη.

Λένε πως οι αποφάσεις που λαμβάνονται εν θερμώ σε οδηγούν σε άσχημα αποτελέσματα. Σήμερα που μιλάμε πάντως εκείνη η δύσκολη νύχτα της 19ης Απριλίου και οι αποφάσεις που κλήθηκαν να πάρουν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού δημιουργούν ένα εντυπωσιακό ρόστερ.

Ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε τις μέρες της απογοήτευσης και του προβληματισμού κι έγινε ξανά διεκδικητής. Έγινε ομάδα που κοιτά κατάματα τον υψηλό ανταγωνισμό και επιτρέπει στους φίλους του να φαντάζονται απονομές και σημαντικές επιτυχίες που φτάνουν μέχρι και την κατάκτηση της Ευρωλίγκας.

Κι έχει και συνέχεια. Η ενίσχυση του ρόστερ δεν ολοκληρώθηκε. Ήδη συζητιέται το ενδεχόμενο να σκάσει στο καπάκι και η βόμβα του Κλαβέρ, ενώ αναζητείται κι ένας κοινοτικός περιφερειακός. Τουλάχιστον…

Να ξαναγυρίσουμε, λοιπό, σ’ εκείνο το βράδυ της 19ης Απριλίου. Ο Παναθηναϊκός είχε δύο δρόμος: ο ένας ήταν να βάλει τα χέρια στο κεφάλι και να αρχίσει το γοερό κλάμα που έχασε μια πρόκριση και αποχαιρέτησε τον τεράστιο αρχηγό του. Ο άλλος ήταν να σηκώσει τα μανίκια και να ψάξει να βρει τρόπο να φτάσει ξανά στην κορυφή. Και να συνεχίσει να ράβει αστεράκια στη φανέλα του. Με τη μεταγραφή Μπουρούση (και όχι μόνο) ο Παναθηναϊκός έδειξε ποιον δρόμο επέλεξε. Αυτόν που οδηγεί στο 7ο αστέρι…

Follow @VaiosVaios