Ο αυστηρός κ. Δημητρίου…

Προσβεβλημένος αισθάνεται ο Γιάννης Αλαφούζος από τη συμπεριφορά του Γιώργου Δημητρίου, ο οποίος εισηγήθηκε αρνητικά στο να αδειοδοτηθεί ο Παναθηναϊκός. Δεν τον αδικώ. Ο καθένας απαιτεί για τον εαυτό του να του συμπεριφέρονται με τρόπο που θεωρεί εκείνος ότι του αρμόζει, άσχετα αν ουδείς είναι υποχρεωμένος να αποδεχτεί μια τέτοια απαίτηση.

Το θέμα είναι ο στοιχειώδης σεβασμός. Κάποιος μπορεί να πιστεύει ότι οφείλουν όλοι να του μιλάνε στον πληθυντικό, ή να υποκλίνονται μπροστά του ή να του φιλούν το χέρι. Ο απέναντι όμως, δεν έχει καμία υποχρέωση να τα αποδεχτεί όλα αυτά. Οφείλει, ωστόσο, να σέβεται. Να έχει μια στοιχειώδη ευγένεια και κυρίως να μην αδικεί τον άλλον.

Ο διευθυντής αδειοδότησης της ΕΠΟ δεν είναι ο πιο εύκολα προσεγγίσιμος άνθρωπος. Αντίθετα, σε έχει σε απόσταση. Είναι ο ορισμός του αντι-δημοσιογραφικού τύπου: δεν σηκώνει σχεδόν ποτέ το τηλέφωνο, αλλά και αν το σηκώσει, θα σου απαντάει μονολεκτικά και δεν θα βγάλεις ίχνος είδησης.

Στην πρόσφατη επίσκεψη του διευθυντή αδειοδότησης της ΟΥΕΦΑ, Αντρέα Τραβέρσο, ο Γιώργος Δημητρίου που ήταν παρών, άφησε αιχμές για τον τρόπο που οι δημοσιογράφοι καλύπτουν τα θέματα της αδειοδότησης. Τον «πιάσαμε» στο τέλος και του γκρινιάξαμε: «δεν μπορείς φίλε μου να έχεις παράπονα, όταν σε ψάχνουμε να μας λύσεις απορίες και δεν σε βρίσκουμε ποτέ». Το κατάλαβε και υποσχέθηκε να… σηκώνει καμιά φορά το τηλέφωνο.

Η σχέση του με τον Τύπο, όμως, είναι το τελευταίο που μας απασχολεί εδώ. Το θέμα που πρέπει να εξετάσουμε, είναι η δουλειά του. Αυτό ενδιαφέρει, γι’ αυτό γκρινιάζουν όλοι, όχι μόνο ο Αλαφούζος.

Και γνωρίζω πολύ καλά, ότι τον αντιπαθούν όλοι, κυριολεκτικά όλοι οι παράγοντες και οι δικηγόροι των ΠΑΕ! Καλή κουβέντα δεν ακούς! Όλοι έχουν να λένε για την αυστηρότητά του, μιλούν για πλήρη άγνοια της έννοιας «επιείκεια» ή «ελαστικότητα» από μέρους του, τον λένε «ξινό», «αντιπαθητικό», «απότομο» και σχεδόν πάντα… είναι «βαλτός» με σκοπό να εξοντώσει την ομάδα μας!

Αν παίζει ρόλο η δική μου άποψη, ακόμα κι αν δεν είχα ιδέα για το ποιόν του θα έλεγα ότι όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι τη δουλειά του την κάνει άψογα!

Σε αυτή τη δουλειά, δηλαδή το να υπηρετείς το ποδόσφαιρο με υπαλληλική σχέση, το "ανάστημα" είναι τεράστιο προσόν. Το να μην είσαι δουλικός, να μην είσαι γλοιώδης δημοσιοσχετίστας ώστε να διασώζεις τη θεσούλα σου, το να μην λυγίζεις μπροστά στους παράγοντες (μικρούς και μεγάλους) μοιράζοντας… θετικές εισηγήσεις, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Ας με συγχωρήσουν οι ποδοσφαιρο-παράγοντες: το να βρίζουν όλοι τον Δημητρίου, σημαίνει ότι κάνει καλά τη δουλειά του και δεν χαρίζεται σε κανέναν.

Μπορεί οι παράγοντες να αισθάνονται ότι είναι αλαζόνας και τους προσβάλει. Όμως είναι απλά τυπικός με τον κανονισμό και θέλει να τηρείται και η τελευταία λεπτομέρεια.

Ένα τυχαίο παράδειγμα: υπήρχε ομάδα της Σούπερ Λίγκας που σε ορισμένους διακανονισμούς που είχε συνάψει με τους ποδοσφαιριστές της, δεν είχε επικυρωθεί το γνήσιο της υπογραφής από ΚΕΠ. Φαντάζει ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά το λέει ο κανονισμός! Όταν ο Δημητρίου εξήγησε ότι δεν υπάρχει το γνήσιο της υπογραφής, συνεπώς δεν μπορεί να δώσει το «οκέι», ο πρόεδρος της ομάδας και ο δικηγόρος του αντέδρασαν: «Δηλαδή μας λέτε ψεύτες, απατεώνες; Μας θεωρείτε πλαστογράφους;». Οι άνθρωποι της ΠΑΕ προσβλήθηκαν διότι δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι μπορεί να αμφισβητηθεί η γνησιότητα των εγγράφων που προσκόμισαν, άρα και η ηθική των ιδίων. Θεώρησαν ότι ο Δημητρίου αφήνει υπονοούμενα ότι είναι απατεώνες και θίχτηκαν! Όμως ο Δημητρίου δεν είχε ζητήσει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό που προβλέπει ο κανονισμός. Κι ας φαινόταν ασήμαντο για τους ανθρώπους της εν λόγω ομάδας.

Η εισήγησή του ήταν τελικά αρνητική, έστω για αυτούς τους τυπικούς λόγους, αλλά και κάποιους άλλους, όπως το εκπρόθεσμο της προσκόμισης στοιχείων, που επίσης μοιάζει ασήμαντος. Όμως δουλειά του και καθήκον του, είναι η τυπικότητα, η σχολαστικότητα, η πιστή τήρηση του κανονισμού. Και αυτή είναι η εξήγηση για τις αρνητικές εισηγήσεις που κατηγορείται ότι «μοιράζει» αφειδώς.

Και ερχόμαστε στις Επιτροπές Αδειοδότησης, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια. Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς το λόγο που ο Δημητρίου δεν συμμετέχει σε αυτές και δεν έχει δικαίωμα ψήφου. Αν οι εισηγήσεις του ήταν αποφασιστικές και είχαν δεσμευτικό χαρακτήρα, πιθανόν το ποδόσφαιρο να είχε τιναχτεί στον αέρα. Αλλά ο διευθυντής αδειοδότησης ΜΟΝΟ εισηγείται! Δεν αποφασίζει, ούτε καν ψηφίζει.

Την επιείκεια και την ελαστικότητα που αναζητούν οι ΠΑΕ που έχουν προβλήματα, τη βρίσκουν στις Επιτροπές Αδειοδότησης, κυρίως τη δευτεροβάθμια. Οι Επιτροπές δεν θα αποφασίσουν μόνο με το γράμμα του κανονισμού, αλλά και με το πνεύμα. Θα λάβουν υπόψη τους διάφορες παραμέτρους, με κυριότερη την προσπάθεια που μπορεί να έχει κάνει μια ΠΑΕ να συμμαζέψει τα οικονομικά της. Αν λόγου χάρη στα δέκα κριτήρια, η ΠΑΕ πληροί απολύτως τα εννιά, την άδεια θα την πάρει.

Ο Δημητρίου είναι αρκετά χρόνια στην ΕΠΟ, δεν είναι χθεσινός. Και είναι εκεί γι’ αυτή τη δουλειά. Να «πιέζει» με τον τρόπο του τις ΠΑΕ να προσεγγίσουν σε πληρότητα το 100% των κριτηρίων. Αν δεν είσαι στο 100%, θα σε «πληγώσει», θα σε εξοργίσει με τη σχολαστικότητά του. Αλλά θα υπάρχει πάντα μια Επιτροπή να κάνει και κανένα χατίρι…

Υ.Γ: Η επίσκεψη των οπαδών του Παναθηναϊκού το βράδυ της Πέμπτης στην ΕΠΟ, ήταν για εκφοβισμό, δεν ήταν για να μάθουν από… πρώτο χέρι και άμεσα την απόφαση. Τη νοημοσύνη μας δεν μπορεί να την υποτιμήσει κανείς. Αν ήθελε ο Παναθηναϊκός να επιδείξει μια στοιχειωδώς ορθή συμπεριφορά, κάνοντας τη διαφορά, θα έπρεπε τουλάχιστον να καταδικάσει αυτή την ενέργεια και όχι να παράσχει ουσιαστικά κάλυψη με την ανακοίνωσή του.