Ο Άρης, ο Γιαννάκης, οι ευθύνες, οι αδυναμίες

Ακόμη κι ο πιο αδαής θα μπορούσε να προβλέψει την επικράτηση του ΠΑΟΚ, αρκεί να αξιολογήσει το ρόστερ των δύο ομάδων. Έτσι όπως έχει καταντήσει ο Άρης, είναι τόσο αδύναμος, που ακόμη και τα… κολλήματα του συντρόφου Παναγιώτη, βγαίνουν ακτινογραφία στον αγωνιστικό χώρο.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com

Είναι προφανές ότι υπάρχει μια ελάχιστη ή μεγαλύτερη διαφορά όταν ο προπονητής του ΠΑΟΚ έχει να διαχειριστεί μια ομάδα που ο δέκατος παίκτης μπαίνει και καθαρίζει το παιχνίδι, ενώ ο αντίπαλος, ελπίζει ότι ο Μπελ θα γίνει… Τζόρνταν για μια βραδιά και θα τους πάρει παραμάζωμα.

Τζόρνταν δεν ήταν, ούτε αναμένεται να γίνει ο Μπελ, ειδικά σε μέρες που δεν έχει να αγοράσει ούτε τα απαραίτητα, επειδή οι πληρωμές είναι μια υπόθεση πολύ μακρινή, έχει χάσει το κίνητρό του και δεν είναι σε καμία περίπτωση ο αθλητής που ξεκίνησε τη χρονιά παρέα με μερικούς ακόμη αξιόλογους ξένους.

Περίμενα ότι ο ΠΑΟΚ θα είχε καθαρίσει πιο εύκολα το παιχνίδι, γιατί είναι ικανότερος στην επίθεση, είναι ομάδα με ένα σωρό λύσεις έναντι του Άρη που δεν φαίνεται καν να τις… τολμά, αφού κρατά ξένο παίκτη στον πάγκο (Προύιτ) και διαθέτει ρυθμό μέσα από αγώνες με αρκετά υψηλότερο βαθμό δυσκολίας (Καρσίγιακα-Ρέθυμνο), από τα οποία δεν αποχώρησε με σκυφτό το κεφάλι. Είχε, δηλαδή, δημιουργήσει ωφέλιμη ψυχολογία και ο Άρης εξακολουθεί να ταλαιπωρείται, δεν έχει ακόμη στον ήλιο μοίρα και, ξέρετε κάτι…

Δεν μου αρέσει έτσι όπως του συμπεριφέρεται η διαιτησία. Είναι επειδή τα βρίσκει και τα κάνει, είναι ευάλωτος και ανοργάνωτος, είναι ομάδα που αν θα τις φερθείς -διαιτητικά- άσχημα, δεν θα την ακούσει κανείς, γιατί δεν υπάρχει κανείς να υψώσει ανάστημα. Δυστυχώς.

Βρίσκουν και κάνουν…

Και τον Γιαννάκη, για ένα «ντροπή σου», τη στιγμή που οι ίδιοι διαιτητές ακούν τα… δώδεκα ευαγγέλια από άλλους παίκτες και προπονητές, αποβλήθηκε στη Λάρισα.

Σιγά μην τον είχαν αποβάλει αν υπήρχε Λάσκαρης, στις πρώτες μέρες του στο μπάσκετ.

Πάντως, για το ντέρμπι, ο ΠΑΟΚ ήταν απλά η… πρόβλεψη, που επιβεβαιώθηκε, έστω κι αν η νίκη ήρθε με τον Ζάρα να θυμάται τα καλύτερά του, στις τελευταίες στιγμές.

Τα περί υποχώρησης και υποβιβασμού για τον Άρη, είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα στο σημείο που τον έχουν φτάσει και αν θέλετε να τα λέμε όλα, ευθύνη έχουν και οι παίκτες. Δεν μπορεί να τους απομονώνουμε επειδή δεν πληρώθηκαν.

Υπάρχει και ο εγωισμός του αθλητή που φορά τη φανέλα του Άρη. Το ίδιο συμβαίνει, ασχέτως από τις συνθήκες που επικρατούν, σε όσες ομάδες υποστηρίζονται από μεγάλα κοινά και μάλιστα στην περίπτωση του Άρη, το κοινό είναι απόλυτα ταυτισμένο με την ομάδα μπάσκετ.

Αν συζητούμε περί υποβιβασμού, ήδη τον έχει… πετύχει αυτή η ομάδα, διότι έχει φτάσει σε τόσο χαμηλό σημείο που δεν το φανταζόταν κανείς σε συνάρτηση με το ξεκίνημα.

Μπορεί να αλλάξανε πολλά, αλλά, μη μου πείτε ότι έφτασε να ξύνει τον πάτο επειδή έγιναν ένα σωρό αλλαγές στο ρόστερ.

Σιγά, παιδιά… Να μην είμαστε υπερβολικοί. Να μην τα φορτώνουμε όλα στον Λάσκαρη. Και για τον Γιαννάκη είπαμε ότι αν δεν υπήρχε αυτός ίσως να είχε κλατάρει νωρίτερα η ομάδα, αλλά, κι αυτός έχει τις ευθύνες του για την εικόνα και τη βαθμολογική κατάσταση. Και προφανώς δεν φαίνεται να υπεκφεύγει και αναγνωρίζει τις ευθύνες του, ως κομμάτι της ομάδας.