Μία πρόκληση ακόμα

Συμβαίνει στις περισσότερες ομάδες. Όλων των επιπέδων και κατηγοριών. Το φινάλε της μεταγραφικής περιόδου βρίσκει τον προπονητή ολίγον τι κατσουφιασμένο. Προφανώς επειδή το αφεντικό δεν του έκανε το χατήρι. Όλες οι ομάδες, από τη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα μέχρι την Οδηγήτρια και τα Πράσινα Πουλιά πάντα χρειάζονται κάτι παραπάνω. Παντού χωράει ένας ακόμα καλός. Από αυτόν τον κανόνα, τον δεύτερο, δεν ξεφεύγει φυσικά και ο Παναθηναϊκός.

Με ρόστερ όχι ιδιαίτερα ενισχυμένο σε σχέση με πέρυσι και με τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του παροπλισμένο για παραπάνω από δύο μήνες ο Παναθηναϊκός φωνάζει ότι χρειαζόταν ενίσχυση. Ειδικά μετά την οριστική κατάληξη στο θέμα του Αμπέντ, ο οποίος πέρυσι πρόσφερε γκολ, ασίστ και φυσική παρουσία μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Με δεδομένο ότι έχει παρέλθει η καταληκτική ημερομηνία για την πραγματοποίηση μεταγραφών αλλά και ότι ο Γιάννης Αναστασίου έχει εκφράσει την επιθυμία του αν αποκτηθεί παίκτης να είναι σε σχεδόν απόλυτη ετοιμότητα και άρα όχι ελεύθερος οι πιθανότητες να προστεθεί στο ρόστερ κάποιος νέος παίκτης είναι από λίγες ως ελάχιστες.

Με βάση τα παραπάνω, η επιλογή του Παναθηναϊκού μοιάζει λανθασμένη. Λάθος που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν δεν έριχνε ο σύλλογος τόσο βάρος στην υπόθεση του Αμπέντ κι είχε επιλέξει τα χρήματα αυτά να τα αξιοποιήσει για τον αντικαταστάτη του Αλγερινού. Για πράγματα, όμως, που δεν έγιναν ή δεν αλλάζουν είναι μάταιο να μιλάς...

Από το αποτέλεσμα των μεταγραφικών κινήσεων της ομάδας μένει και κάτι άλλο, όμως. Μια απόφαση, μια συμπεριφορά που εξαιρεί τον Παναθηναϊκό και τον προπονητή του από τον πρώτο κανόνα. Οχι μόνο δεν είναι κατσουφιασμένος ο κόουτς στο φινάλε του μεταγραφικού παζαριού αλλά έχει βάλει μπρος για να κερδίσει ένα ακόμα ποδοσφαιρικό στοίχημα. Πέρυσι πήρε μια ομάδα υπό ανέγερση και προσέφερε στον κόσμο ωραίο θέαμα και στον σύλλογο έναν τίτλο και την επιστροφή στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Αν παραδιδόταν έλεγχος προόδου στους προπονητές είναι σίγουρο ότι ο Αναστασίου θα αρίστευε. Φέτος έχει βάλει στόχο να "μεγαλώσει" ακόμα περισσότερο τους ποδοσφαιριστές του. Και δεν μιλάμε για τους έμπειρους.

Ίσως ο κόουτς θέλει φέτος να δώσει περισσότερο γήπεδο στον Ντίνα και τον Ατζαγκούν προκειμένου να δει πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει το ταβάνι τους. Ισως περιμένει από τους Καρέλη και Κλωναρίδη να παρουσιαστούν ακόμα καλύτεροι. Για να το πούμε και αλλιώς: και πέρυσι όταν ήρθε ο Αμπέντ δεν γέμιζε το μάτι κανενός. Το γεγονός ότι έγινε απαραίτητος για την ομάδα οφείλεται και στον Γιάννη Αναστασίου. Αυτός του έδωσε τις κατάλληλες κατευθύνσεις, αυτός εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις δυνατότητές του. Το ίδιο μπορεί να πει κάποιος και για τον Κουτρουμπή στην άμυνα ή τον Λαγό στη μεσαία γραμμή. Οσο λανθασμένη, λοιπόν, και να μοιάζει η επιλογή του Παναθηναϊκού να μη καλύψει το κενό του Αμπέντ ή πιο σωστά η απόφαση του κόουτς να απορρίψει αρκετές προτεινόμενες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, άλλο τόσο ενδιαφέρουσα είναι η προσπάθεια του Γιάννη Αναστασίου να κερδίσει ένα ακόμα ποδοσφαιρικό στοίχημα.

Follow @VaiosVaios