Με πλέι μέικερ τον Σούπερμαν

Ο Καλάθης συνεχίζει να οργιάζει και οδηγεί τον Παναθηναϊκό ολοταχώς προς την τελική 8άδα της Ευρωλίγκας. Και ακόμα παραπέρα…

Να συμφωνήσουμε ότι το παθαίνει συνεχώς η Φενέρ. Δέκα φορές έχει έρθει να παίξει με τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα και μετρά ισάριθμες ήττες. Ακόμα και τα τελευταία χρόνια, με τον Ομπράντοβιτς κάθε φορά που πατάει τα πόδια της στο ΟΑΚΑ γίνεται κομπάρσος. Όπως έγινε και το βράδυ της Παρασκευής.

Να βάλουμε και τη δικαιολογία της απουσίας του Μπογκντάνοβιτς. Ενός παίκτη που λείπει πολύ από την περιφέρεια των Τούρκων. Ιδιαίτερα σε βραδιές σαν κι αυτή όπου ο Σλούκας έκανε κακή εκκίνηση στον αγώνα μπλοκάροντας ουσιαστικά την κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση.

Να βάλουμε στην κουβέντα και τα πολλά νεύρα με τα οποία ήρθε ο Ζοτς στο φετινό παιχνίδι. Πολλή γκρίνια, πολλές διαμαρτυρίες, συμπεριφορά που ίσως άγχωσε περισσότερο τους παίκτες του σε ένα αφιλόξενο για αρκετούς από αυτούς περιβάλλον.

Να μην ξεχάσουμε, όμως και τον σημαντικότερο λόγο για τον οποίο ο Παναθηναϊκός έκανε απέναντι σε έναν σπουδαίο αντίπαλο την καλύτερη φετινή του εμφάνιση. Είναι ο Νικ Καλάθης και έχει μπει σε mode Σούπερμαν. Δεν είναι τόσο ότι είχε το κουμάντο για 32 λεπτά μιας ομάδας που τελείωσε ματς Ευρωλίγκας με 3 λάθη καταρρίπτοντας κάθε σχετικό ρεκόρ. Δεν είναι μόνο το ότι πλησίασε για μία ακόμα φορά να κάνει τριπλ νταμπλ σαρώνοντας σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, ούτε ότι έγινε ο πρώτος κοντός που γράφει από 5 και πάνω σε 4 στατιστικές κατηγορίες σε ένα ματς. Είναι όλα αυτά μαζί συν η διάθεσή του να κυνηγά τον έναν μετά τον άλλον τους παίκτες της Φενέρ και η ωριμότητα και η οξυδέρκεια με την οποία κατεύθυνε τους συμπαίκτες του και διάβαζε κάθε αδυναμία στην άμυνα της Φενέρ. Δεν ξέρω αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να επιστρέψει στο Φάιναλ Φορ, ξέρω όμως ότι έχει στη σύνθεσή του έναν από τους παίκτες που είναι αδιαφιλονίκητο φαβορί για να μπουν στην 5άδα της χρονιάς.

Εξαιρετικός ξανά ο Ρίβερς που αν και προερχόταν από τραυματισμό μπήκε την ώρα που ξεκουραζόταν ο Καλάθης και πήρε σημαντικές επιθέσεις όταν η ομάδα είχε κολλήσει.

Εξαιρετικός και ο Νίκολς που ύψωσε ανάστημα ξαφνικά και με τα συνεχή χτυπήματά του απέκρουσε όποιες απόπειρες επιστροφής έκανε η Φενέρ στο δεύτερο ημίχρονο. Σημαντική και η συνεισφορά του Μπουρούση και του Φελντέιν που μίλησαν σε καίρια σημεία της αναμέτρησης.

Κανείς όμως από αυτούς δεν έχει την επιρροή που έχει ο Νικ στο παιχνίδι της ομάδας. Κάτι που φαίνεται και όταν κάθεται στον πάγκο για να πάρει ανάσες.

Το τελικό 81-70 σηματοδότησε την 7η νίκη του Παναθηναϊκού στη φετινή Ευρωλίγκα, ήρθε και με αξιοπρεπή διαφορά που μπορεί να παίξει ρόλο στη συνέχεια της σεζόν και – το σημαντικότερο – επιτρέπει στην ομάδα του Πασκουάλ να νιώθει ομάδα από το 6 και πάνω. Απέφυγε προς το παρόν την πίεση εκείνων που παλεύουν να μπουν στην 8άδα και κυνηγά την Μπασκόνια που έχει στην έδρα του την Παρασκευή και τους υπόλοιπους που έχουν μία νίκη περισσότερη προκειμένου να διεκδικήσει είσοδο στο πολύ πάνω γκρουπ.

Όσο νωρίς και να είναι, όσος κίνδυνος διάψευσης και να υπάρχει, μπορείς να πεις ότι ομάδα που νικά με σχετική άνεση τη Φενέρ και περιμένει δύο ακόμα παίκτες δικαιούται να σημαδεύει το Φάιναλ Φορ.

ΥΓ: Εντύπωση προκάλεσε η απόφαση του Πασκουάλ να μην χρησιμοποιήσει τον Παππά. Σε συνδυασμό δε με την επικείμενη άφιξη του Τζεντίλε η είδηση γίνεται ακόμα πιο ιδιαίτερη. Ο Παππάς περνά κακό φεγγάρι αγωνιστικό. Ας ελπίσουμε να το ξεπεράσει σύντομα διότι είναι απαραίτητος για το σήμερα, αλλά και το αύριο του Παναθηναϊκού.