Μάθημα πρώτο: Ο ΠΑΟΚ να κερδίζει και…

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com

Η ακτινογραφία του ΠΑΟΚ, σε αγώνα με τον Απόλλωνα Σμύρνης, που ακόμη δεν έχει βρει ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του στην κατηγορία, είναι… πολυτέλεια.

Να κρίνεις τον άσχημο, δυσμορφικό ΠΑΟΚ, ενώ το ζητούμενο είναι ότι υπάρχει νίκη, υπάρχουν βαθμοί που δεν χάθηκαν, που έμειναν στην Τούμπα και που ενισχύουν στην προσπάθεια για να παραμείνει πρώτος και να τελειώσει τη δουλειά όσο το δυνατόν πιο πειστικά (ίσως και πολύ γρήγορα…), συγγνώμη, αλλά, αυτά θα απασχολήσουν τους καθυστερημένους. Και είναι πολλοί, τους ακούμε, τους μυρίζουμε.

Είναι, λοιπόν, θέμα να παίρνεις τους βαθμούς που χρειάζεσαι και τους χρειάζεσαι όλους και να κρατά ορισμένα στοιχεία, χωρίς πανικό, αλλά, με ωριμότητα, με σεβασμό ακόμη και στον πιο αδύνατο αντίπαλο, να τα κρατήσεις για την επόμενη προπόνηση. Ο Λουτσέσκου δεν είναι βέβαιο ότι το κάνει, διότι, όπως γνωρίζεται δεν τον… ενδιαφέρει πως παίζει η ομάδα του, αλλά, αν μαζεύει βαθμούς κι αυτό το έχουμε καταλάβει πολύ καλά.

Αφήστε τον αυτόν, εμείς τη δουλειά μας.

Ο ΠΑΟΚ με τον Απόλλωνα δεν έχει κλείσει αυτό τον περιβόητο κύκλο με τους δυνατούς αντιπάλους, αλλά ήταν απλά ένα παιχνίδι που έπρεπε να κάνει και να πάρει μερικά πράγματα από παίκτες που δεν παίζουν συχνά. Όπως ο Ακπόμ που αδικείται με τη μικρή συμμετοχή του, επειδή ο Λουτσέσκου αγάπησε τον Καρέλη. Ειδικά όταν είναι μόνος του, ψάχνεις να βρεις τις διαφορές με τον Κλάους, τις μέρες που δεν έβρισκε με τίποτα την εστία.

Ο ΠΑΟΚ με τον Απόλλωνα υποδέχθηκε πολύ κόσμο στο γήπεδο και αν θα πρέπει να είναι θέμα συζήτησης στα αποδυτήρια, ανάμεσα σε παίκτες που ξέρουν το τόπι, είναι να τον ικανοποιούν και να μην χαίρεται μόνο με τη νίκη. Να χαίρεται και την εμφάνιση.

Το ότι ο ΠΑΟΚ φτάνει σε αυτό το σημείο, να απασχολεί, τουλάχιστον εμάς, η εικόνα του μετά από νίκες που δεν απειλείται, αλλά, δεν ικανοποιεί, είναι μια κατάκτηση.

Είναι ένα βήμα και πολύ ουσιαστικό.

Σκέφτεσαι ότι η προοπτική να παίξει πολύ καλά, δεν έχει εξαντληθεί. Είναι ακόμη στις… προετοιμασίες και φανταστείτε τι θα μας προσφέρει σε ένα- δυό μήνες… Μπαλάρα και, φαντάζομαι, ανάλογα αποτελέσματα.

Η διαχείριση του Λουτσέσκου μπορεί να μην έχει φανατικούς οπαδούς, να μην είναι όπως θα την εφάρμοζαν οι περισσότεροι όλους εμάς, τους προπονητές της κερκίδας ή του καναπέ, αλλά, δεν μπορούμε σε κανένα σημείο να παραβλέψουμε ότι αποδίδει.

Ο διαιτητής, λέει, εκνεύρισε τους παίκτες και το κοινό, καθότι, είναι αλήθεια, δεν ήταν της… εφαρμοσμένης διαιτησίας, αλλά, σφύριζε στο περίπου. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, στο καθόλου…

Επίτηδες το κάνουν οι ξένοι της ΚΕΔ, για να χωνέψουμε τη συμμετοχή των Φινλανδών, των Ελβετο-αλβανών και τον Λιθουανών. Να μας αποδείξουν ότι δεν υπάρχει επιστροφή, θα γίνονται όλοι οι αγώνες με ξένους. Και θα τη βολεύουν όλοι τους με τους παχυλούς τους μισθούς, με τα εκατομμύρια που ξοδεύονται, τη στιγμή που ακόμη δεν έχουμε VAR και ένα σωρό άλλα ως ελλείψεις από γήπεδα – κουφάρια.

Πως είπαμε τον διαιτητή; Τάσης; Να μην τον ξεχάσουμε.