Λίγος και soft στο Αγρίνιο ο Παναθηναϊκός, μπορεί την πρόκριση στη Λεωφόρο

*Ολες αυτές τις μέρες λέγαμε και γράφαμε ότι η αναμέτρηση με τον ΠΑΣ Γιάννινα κάθε άλλο παρά εύκολα θα ήταν για τον Παναθηναϊκό. Τι κι αν το παιχνίδι διεξήχθη στο Αγρίνιο... Αποδείχθηκε περίτρανα ότι για να πάρεις τέτοιου τύπου παιχνίδια πρέπει να είσαι απολύτως συγκεντρωμένος στον στόχο σου, να παρουσιαστείς στο γήπεδο με σοβαρότητα και σε καμία περίπτωση με χαλαρότητα.

*Αν υπάρχει δικαιοσύνη στο ποδόσφαιρο, τότε ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι ο δίκαιος νικητής του πρώτου αγώνα για την προημιτελική φάση του Κυπέλλου. Άξιος ο Γιαννίκης και οι παίκτες του! Μπήκαν, έκαναν το παιχνίδι τους, πίεσαν τον Παναθηναϊκό, έβγαλαν για μεγάλο διάστημα του αγώνα φοβερή ένταση και πάθος και στο τέλος επιβραβεύτηκαν με μια σπουδαία ανατροπή που τους δίνει το προβάδισμα για πρόκριση στην επόμενη φάση. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ωστόσο, το τελικό 2-1 βάζει δύσκολα στο τριφύλλι και δημιουργεί μια συνθήκη για την ομάδα της Ηπείρου.

*Κάποια στιγμή θα ερχόταν η ήττα για το τριφύλλι. Εδώ που φτάσαμε, ίσως να είναι καλύτερα που ήρθε στο πρώτο από τα δυο παιχνίδια Κυπέλλου και μάλιστα με την ομάδα του Λάζλο Μπόλονι να έχει σκοράρει εκτός έδρας και να παίζει τα ρέστα της στη Λεωφόρο. Αν, δηλαδή, σας έλεγαν να διαλέξετε που θα προτιμούσατε ήττα τι θα λέγατε; Στο παιχνίδι Κυπέλλου και με τέτοιο σκορ ή στα άλλα τέσσερα μέχρι το τέλος της σεζόν; Προφανώς και η απάντηση είναι "εκεί που έχεις τη δεύτερη ευκαιρία". Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, έχει αυτή την ευκαιρία να ανατρέψει την κατάσταση. Αρκεί, στη ρεβάνς του "Απόστολος Νικολαΐδης" να αλλάξει πολλά.

*Το παιχνίδι με τον ΠΑΣ ήταν το χειρότερο του τριφυλλιού μέσα στο 2021. Προσοχή: Ο Παναθηναϊκός σε κανένα ματς δε θαμπώνει με την εμφάνιση του. Δε δημιουργεί πολύ, δε μαγνητίζει με το θέαμα που βγάζει. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με το στιλ που επιλέγει ο Λάζλο Μπόλονι. Τουλάχιστον, όχι την τρέχουσα σεζόν. Από την επόμενη, όταν και θα γίνει ο σχεδιασμός του καλοκαιριού κλπ, το συζητάμε, αλλά αυτό είναι μια διαροετική κουβέντα.

*Η διαφορά των υπολοίπων αγώνων με αυτό του Αγρινίου είναι ότι η ομάδα- που είχε πάντα το μυαλό της στην ουσία και το ανασταλτικό της κομμάτι- ήταν σκληρή, ατσάλινη και... τετράγωνη. Έκανε focus στον στόχο της, έβγαζε ενέργεια, πάθος, ένταση και πειθαρχία στο τακτικό κομμάτι. Ολα αυτά στην αναμέτρηση με τον ΠΑΣ δεν υπήρχαν. Ο Παναθηναϊκός ήταν λίγος. Ηταν soft. Αν συμπληρώσουμε ότι έγιναν 9 αλλαγές στο βασικό σχήμα (περισσότερο οι καθυστερημένες αλλαγές ήταν πρόβλημα, παρά το rotation) και ότι κομβικοί ποδοσφαιριστές όπως ο Βιγιαφάνιες, ο Αϊτόρ, ο Αλεξανδρόπουλος, ο Σάντσες και ο Πούγγουρας, δεν ήταν σε καλή μέρα, εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί ήρθε η ήττα από την πεισμωμένη και οργανωμένη ομάδα του Γιαννίκη.

*Προφανώς και δε χάθηκε τίποτα. Υπάρχει η ρεβάνς, όπως αναφέραμε παραπάνω, αλλά εκεί θα υπάρχει η εξτρά δυσκολία και το άγχος. Το μεγάλο "πρέπει" για την ανατροπή. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί στο ίδιο ζευγάρι και πέρυσι, όταν ο Παναθηναϊκός είχε περάσει με μεγάλη δυσκολία, πίεση και εν τέλει ανατροπή τον ΠΑΣ Γιάνννινα. Προς το παρόν, άπαντες θα πρέπει να... συνέλθουν από το χαστούκι, να δουν τι πήγε στραβά, να ηρεμήσουν ενόψει Παναιτωλικού και να αντιληφθούν ότι τίποτα δεν κερδίζεται επειδή έχεις τρέξει ένα σημαντικό νικηφόρο ένα σερί 1,5 μήνα. Όπως δεν έγινε... ομαδάρα ο Παναθηναϊκός με το αήττητο στον δεύτερο γύρο, έτσι και δεν είναι όλοι άχρηστοι μετά την ήττα από τον ΠΑΣ. Ο δρόμος που ακολουθεί είναι μεγάλος και δύσκολος. Ψυχραιμία λοιπόν...