Λίγα λόγια για την παρακμή του Παναθηναϊκού

Tου Διονύση Δεσύλλα

Η διοίκηση πρωτοδικείου δεν είναι κάτι καινούριο για τον Παναθηναϊκό. Το ίδιο είχε συμβεί και το 2011, όταν μετά τον Αχιλλέα Μακρόπουλο- και με το «τριφύλλι» να προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα έπειτα από τα φοβερά και τρομερά οικονομικά προβλήματα που άφησε η διοίκηση Μιχάλη Κίτσιου- δεν «κατέβηκε» ψηφοδέλτιο, γεγονός που οδήγησε τον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο στο δικαστήριο. Εξι χρόνια μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο «Σύλλογος Μεγάλος», προδομένος ξανά από την εσωτερική διχόνοια και τον αλληλοσπαραγμό, κάνει δεκάδες βήματα πίσω και βυθίζεται ξανά στο απόλυτο σκοτάδι…

Μην πέφτει κανείς από τα σύννεφα μετά και τη χθεσινή εξέλιξη. Όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα, είχαν αντιληφθεί ότι δεν υπήρχε πιθανότητα για κάτι διαφορετικό, για κάτι θετικό. Με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να αποσύρει το ενδιαφέρον του, ρίχνοντας τα βέλη του στον Δημήτρη Μπαλτάκο και με τον τελευταίο να εμμένει στην απόφασή του να μην κατεβάζει ψηφοδέλτιο, μετά και την πολύμηνη κόντρα του με τον ισχυρό άνδρα της ΚΑΕ, ο Παναθηναϊκός οδηγήθηκε στο να μείνει ακέφαλος, στο να είναι κοντά στη διάλυση των τμημάτων του και στο να γκρεμίσει ό, τι είχε «χτίσει» τους τελευταίους μήνες. Από το νοικοκύρεμα στα χρέη και τους διακανονισμούς, μέχρι την υπόθεση με το Γουδή. Εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι μπορεί να προχωρήσουν όλα αυτά δίχως διοίκηση…

Θα αναρωτηθεί, εύλογα, κάποιος: «Καλά όλα αυτά, αλλά που είναι οι άλλοι οικονομικά επιφανείς Παναθηναϊκοί;». Η απάντηση είναι απλή. Δεν υπάρχουν. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, δεν δείχνουν τη διάθεση να ασχοληθούν. Το ίδιο «έργο» βλέπουμε με την ΠΑΕ, το ίδιο και με τον Ερασιτέχνη. Κανείς φίλος του Παναθηναϊκού, με οικονομική δυνατότητα, δεν βγαίνει μπροστά. Κανείς δεν δείχνει τη διάθεση να αναλάβει τα «ηνία» σε εποχές δύσκολες είναι η αλήθεια. Ολοι έχουν κάνει στην άκρη, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων με μικρές «ενέσεις» οικονομικές σε διάφορα τμήματα.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το τελευταίο διάστημα έγιναν επαφές και μάλιστα σοβαρές για να γλιτώσει ο Σύλλογος το πρωτοδικείο. Επαφές τόσο με φιλάθλους, όσο και με πρώην παράγοντες του Α.Ο. Τελικά, τίποτα δεν προχώρησε. Μην παίρνετε, όμως, όρκο ότι δεν θα προχωρήσει κάτι τώρα. Είναι πολύ πιθανό, άνθρωποι να θελήσουν να αναλάβουν και να οριστούν από το Πρωτοδικείο. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουν έναν διαχειριστικό ρόλο, για τουλάχιστον έξι μήνες και βλέπουμε. Εκτός και αν γίνει η έκπληξη και προκύψει κάτι δυνατό που θα χαροποιήσει όλο τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Ο χρόνος θα δείξει. Στην παρούσα φάση, πάντως, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Ο Σύλλογος θα πορευτεί με τα απολύτως απαραίτητα και με αυστηρό έλεγχο από το Πρωτοδικείο, μπαίνοντας, ξανά, σε μια εποχή παρακμής…

Υ.Γ: Επικρατεί η άποψη ότι και ο κόσμος έχει τις ευθύνες του. Διότι ποτέ δεν έκανε πράξη το παλιό σύνθημα "Ανοιχτός Ερασιτέχνης για όλους". Αλήθεια είναι. Κάποτε πολλοί φώναζαν και είχαν δίκιο ότι οι πόρτες του Α.Ο θα πρέπει να ανοίξουν για όλους. Οταν αυτό έγινε, λίγοι μπήκαν, πολλοί απείχαν. Οχι συνειδητά, βεβαίως. Απλώς, αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά ότι για ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτούνται δυο πράγματα: Πρώτον, εξαιρετικά καλή οργάνωση και ταξίδια σε όλη την Ελλάδα για εγγραφές. Δεύτερον, και πιο σημαντικό, συνείδηση...