Κλοπή η νίκη, πολύτιμη ισοπαλία

Εχει πολλά προβλήματα να λύσει ο Αρης πριν ασχοληθούμε με το –ομολογουμένως- αξιοπερίεργο των εκτός έδρας θετικών αποτελεσμάτων.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Η εξήγηση δεν είναι απλή. Αυτά για το επιπρόσθετο άγχος, ποδοσφαιριστών μικρού βεληνεκούς, όταν αγωνίζονται στο Χαριλάου, είναι συζητήσεις για… φροϋδικούς κι όχι για ποδοσφαιρικούς. Όπως επίσης, μεγάλη ανάλυση χωρά στην εμφάνιση του Τάτου- Πελέ, που έρχεται από τον πάγκο, χωρίς προπόνηση και κάνει το καλύτερό του παιχνίδι από την ημέρα που παίζει για τον Άρη.

Στο 3-3 με τον Εργοτέλη, αν δεν κοιτάξεις συνολικά τον αγώνα και απομονώσεις την ισοφάριση των Κρητικών, στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, έχασες όλη την ουσία… Δημιουργείται η εντύπωση ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για το τρίτο του φετινό «διπλό», αλλά, δεν είναι δυνατόν να διαγραφούν όσα προηγήθηκαν.
Ο Διούδης και τα δοκάρια (τρία, συνολικά) σταμάτησαν τον Εργοτέλη και τον απέτρεψαν να δημιουργήσει μεγάλο σκορ από νωρίς.

Στην… αιχμαλωσία του πρώτου μέρους, οι Κρητικοί έπαιξαν τον Άρη στο μισό γήπεδο και έχασαν ένα τσουβάλι ευκαιρίες. Ειχαν την υπεροχή και τους αναλογούσε η νίκη.

Προφανώς, όλα αυτά, δεν παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο, όσο η μπάλα δεν καταλήγει στο πλεκτό. Και για αυτή τη δουλειά, ο Τάτος ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση και –κυρίως- στο κατάλληλο σημείο του αγώνα για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ενός πολύτιμου «διπλού».

Ο Εργοτέλης ισοφάρισε στο τέλος, αλλά, ο Άρης έχασε μια νίκη που κρατούσε, έστω και με την τύχη παρέα, για ένα περίπου τέταρτο χωρίς να την έχει υποστηρίξει με τη συνολική του εμφάνιση. Κατά συνέπεια, ο βαθμός, κόντρα σε ομάδα σαν τον Εργοτέλη και μάλιστα στην έδρα του, είναι μεγάλη υπόθεση. Κι όποιος μιλά για τη νίκη που χάθηκε, ας το σκεφτεί καλύτερα. Ας θυμηθεί μερικές εφιαλτικές εικόνες με τη μπάλα να κατευθύνεται στην εστία και αν την αποκρούουν τα δοκάρια…