Και οι κομμένοι του ΠΑΟΚ έχουν ψυχή

Μια δεύτερη σκέψη σχετικά με τους «κομμένους» του Βλάνταν Ίβιτς, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν επέλεξε κάτι λιγότερο από το αυτονόητο.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com

Η υπεραπλουστευμένη προσέγγιση για τον Τζιόλη, τον Κάτσε, τον Χατζηισαϊα και όποιον άλλο έφυγε επειδή δεν είναι στα πλάνα του προπονητή, στηρίζεται στο γεγονός ότι δεν άλλαξαν δα το ρου της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Δεν έφεραν τίτλους και διακρίσεις. Είναι σωστό.

Αλλά, από ποδοσφαιριστές που στοιχίζουν ελάχιστα και βρίσκονται μισθολογικά σε χαμηλά στρώματα και σε αντίστοιχα αγωνιστικά επίπεδα, τι μπορεί να περιμένει κανείς; Πόσο ευθύνονται επειδή η ομάδα τους δεν έφτασε σε διακρίσεις;

Ενοχοποιούνται για τις επιτυχίες;

Όχι, ακριβώς. Συμμετοχή μπορεί να έχουν, αλλά, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι δεν μπορούμε να απαιτούμαι από αυτούς να ανταγωνιστούν τον Ολυμπιακό ή κι όποιον άλλο έχει επενδύσει σε καλύτερους και ακριβότερους ποδοσφαιριστές.

Το συμμάζεμα που επιχείρησε στη διάρκεια του καλοκαιριού ο ΠΑΟΚ, είτε αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του προπονητή είτε της διοίκησης που φτιάχνει νέα ομάδα, έχει ρίσκο.

Ίσως να μην έρθει η στιγμή που θα αναπολήσουμε τις μορφές των κομμένων μέσα στον αγωνιστικό χώρο, επειδή οι αντικαταστάτες τους δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα…

Ίσως να τους ξεχάσουμε πολύ γρήγορα και αυτό νομίζω ότι θα συμβεί, με όλο το σεβασμό σε κάθε έναν ξεχωριστά…

Ίσως τελικά έκλεισαν έναν κύκλο που δεν έχει να προσδώσει κάτι σπουδαίο στην εποχή Σαββίδη και είναι καιρός να αντικατασταθούν.

Και εδώ κάπου αναρωτιέσαι αν αυτοί που θα μπούνε στα… παπούτσια τους, θα είναι τόσο ικανοί που θα κάνουν ένα βήμα εμπρός. Το ελάχιστο, δηλαδή… Το απαραίτητο, για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους.

Είναι νωρίς για να αναλύσουμε και όποιος το επιχείρησε μέχρι σήμερα, απομονώνοντας δεκάλεπτα, ημίχρονα και φάσεις, καλύτερα να τους ακούσουμε το Νοέμβριο. Όταν θα έχουμε εικόνα και αποτελέσματα.