Ήρθε το νέο κόμμα που θα φέρει την αλλαγή

Μπορεί να υπάρξει πολιτικό κόμμα χωρίς πολιτικό παρελθόν; Ασφαλώς και μπορεί. Εδώ η ανθρωπότητα κατάφερε να φτιάξει κυλιόμενες σκάλες και ακτίνες λέιζερ, στις λεπτομέρειες θα κολλήσουμε;

Η ιδέα δημιουργίας νέου κόμματος στριφογύριζε στο μυαλό μου πολύ καιρό. Πάνω από δέκα ώρες για να είμαι ακριβής. Και σε αυτό το διάστημα σκέφτηκα ότι ολόκληρη η ζωή μου με οδηγούσε εδώ. Σε αυτή την απόφαση. Σε αυτή την ΠΟΡΤΑ που είμαι έτοιμος να διαβώ μαζί σας.

Τη χρονιά που έχω την ίδια ηλικία με αυτή που άφησε την τελευταία του πνοή ο Ιησούς. Όχι δεν θεωρώ τον εαυτό μου συνεχιστή του έργου του θεανθρώπου, αν και η αλήθεια είναι ότι το κολπάκι με το περπάτημα πάνω στο νερό το έχω προσπαθήσει πολλές φορές.

Αποφάσεις. Δρόμοι. Εμπειρίες. Όλα οδηγούν στην ΠΟΡΤΑ.

Χρόνια τώρα κάθομαι και συζητάω με κόσμο. Τους λέω τις ιδέες μου, τις σκέψεις μου, τις θεωρίες μου.

«Καλά είσαι μαλάκας;» μου λένε συνήθως. Η απάντηση που δίνω είναι «ναι είμαι» και οι συνομιλητές μου συμφωνούν.

Πάω σε σχολεία και συζητάω με μαθητές. Κυρίως με μαθήτριες και μου λένε τους προβληματισμούς τους. Σταμάτησα να το κάνω όταν με πήραν στο κυνήγι κάτι μανάδες φωνάζοντας «ουστ από δω παλιοανώμαλε».

Αποφάσεις. Δρόμοι. Εμπειρίες. Όλα οδηγούν στην ΠΟΡΤΑ.

Τι είναι αυτό που θέλω να κάνω; Ένα κόμμα. Όχι όπως όλα τα υπόλοιπα. Διαφορετικό, φρέσκο, δροσιστικό. Χωρίς σακάκι, χωρίς πουκάμισο, χωρίς γραβάτα. Θα φοράμε βέβαια μια ζακετούλα, δεν υπάρχει λόγος να αρπάξουμε κρύωμα στα καλά καθούμενα.

Μακριά από τον δογματικό λόγο που αποκτούν όσοι μπλέκουν από μικροί με τις πολιτικές νεολαίες και θεωρούν τους εαυτούς τους σημαντικά πρόσωπα πριν κάνουν κάτι σημαντικό.

Γιατί όμως ΠΟΡΤΑ;

Γιατί όλοι την περνάμε καθημερινά. Και όχι μόνο μία φορά αλλά πολλές. Αλλά συνήθως δεν είναι η πόρτα της αλλαγής. Είναι μια φαύλη πόρτα, αν μου επιτρέπετε να δοκιμάσω αυτή την αδόκιμη έκφραση. Μια πόρτα που την περνάμε ξανά και ξανά και επιστρέφουμε στο ίδιο σημείο. Κάτι σαν το pacman ένα πράγμα με τα φαντασματάκια της καθημερινότητας να μας κυνηγάνε.

Η δική μας ΠΟΡΤΑ είναι διαφορετική. Είναι αυτή που θα περάσουμε μια και καλή και θα την κλείσουμε χωρίς να κοιτάξουμε πίσω μας. Είναι μια πόρτα στο μέλλον που δεν ενδιαφέρεται για το παρελθόν. Ό,τι έγινε, έγινε.

Αποφάσεις. Δρόμοι. Εμπειρίες. Όλα οδηγούν στην ΠΟΡΤΑ.

Στα δέκα και κάτι χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά συναντήθηκα με πάρα πολύ κόσμο, μίλησα μαζί τους, άκουσα τους προβληματισμούς τους. Μπορώ να πω ότι είμαι αρκετά δημοφιλής. Έχω πάνω από 1544 φίλους στο Facebook, ενώ στο twitter με ακολουθούν πάνω από 731 άνθρωποι. Πόσοι από εσάς μπορούν να πουν κάτι αντίστοιχο. Και στο σχολείο ήμουν πολύ δημοφιλής. Ήμουν αναπληρωματικό μέλος στο δεκαπεντεμελές έχοντας βγει 19ος σε ψήφους.

Το γεγονός ότι είχαν βάλει υποψηφιότητα είκοσι άτομα σημαίνει ότι έβαλα τουλάχιστον έναν από κάτω. Αυτό θέλω να κάνουμε και τώρα, αλλά όλοι μαζί. Να τους βάλουμε από κάτω. Όλους αυτούς που μας κρατάνε πίσω και κάνουν τη ζωή μας παιχνιδάκι στα χέρια τους. Να μπουν κάτω από την ΠΟΡΤΑ. Και να μας δουν όλους μαζί να την περνάμε. Την ΠΟΡΤΑ.

Αποφάσεις. Δρόμοι. Εμπειρίες. Όλα οδηγούν στην ΠΟΡΤΑ.

Δεν θα το κρύψω γιατί δεν μ’ αρέσει να κρύβομαι (εκτός και αν με κυνηγάνε πολλά άτομα, τότε θα κρυφτώ ναι). Δεν θα το κρύψω λοιπόν. Η ιδέα μπήκε στο μυαλό μου, όταν άκουσα την δημιουργία του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη. Και λέω γιατί όχι; Σε συντακτική ομάδα site βασίζεται αυτή η προσπάθεια. Στο protagon.gr.

Και εμείς εδώ στο sport-fm.gr έχουμε συντακτική ομάδα. Και μάλιστα αυτή του δημοφιλέστερου αθλητικού site. Μην ακούτε τι σας λένε κατά καιρούς, όλος ο κόσμος σε εμάς έρχεται.

Μου μπήκε λοιπόν η ιδέα, την ανέλυσα διεξοδικά και πήρα την μεγάλη απόφαση να διαβώ τον Ρουβίκωνα. Μία έκφραση που άκουσα για πρώτη φορά χθες, αλλά μου άρεσε έτσι τη χρησιμοποιώ. Δεν θα το παίξω τολμηρός όμως. Δεν θα παραιτηθώ από τη δουλειά μου. Για μαλάκες ψάχνεται; Αν η προσπάθεια πάει καλά, πήγε.

Αν όχι δεν έγινε και τίποτα.

Αποφάσεις. Δρόμοι. Εμπειρίες. Όλα οδηγούν στην ΠΟΡΤΑ.

Πολλοί με ρώτησαν που θα ανήκει ιδεολογικά αυτή η προσπάθεια. Γιατί προσπάθεια θα την αποκαλώ. Ούτε κίνημα, ούτε φορέα, ούτε μέτωπο.

Πουθενά βασικά.

Η ιδεολογία μας είναι cool. Να είμαστε φυσιολογικοί, χωρίς υπερβολές, χωρίς γυάλισμα, χωρίς φωνές, χωρίς τραμπουκισμούς, χωρίς φανφάρες, χωρίς σοβαροφάνεια, χωρίς ξύλινο λόγο, χωρίς τυποποιημένες απαντήσεις.

Δεν είμαστε στους χώρους που κινούνται οι υπόλοιποι. Είμαστε από πάνω και τους κοιτάμε.

Η απάντηση μας σε αυτά που μας αρέσουν είναι «Καλή φάση». Και σε αυτά που μας χαλάνε «γάμησε το». Όποιος προσβάλλεται από το λεξιλόγιο μας να ανοίξει την πόρτα και να φύγει.

Δεν θα σας κουράσω πολύ, με εξαγγελίες, προτάσεις και άλλα τέτοια. Αυτά θα γίνουν όταν έρθει η ώρα.

Και ελπίζουμε να σας αρέσει το σήμα μας, ο βαριεστημένος παπαγάλος. Γι αυτό τον παπαγάλο θα παλέψουμε. Για να του φέρουμε το χαμόγελο στα χείλη.

Ραντεβού στα μπεργκεράδικα.

Yours Truly
Θανάσης Ράλλης

Y.Γ. Περιμένω αγωνιωδώς το feedback σας.

Follow @ThanasisRallis