Η καλή μέρα από τη βουτιά φαίνεται

Πιο εντυπωσιακή και από την ενέργεια του Μπουζούκη ήταν η ηρεμία με την οποία οι παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου αντιμετώπισαν την πρώτη βουτιά. Απαραίτητη σημείωση: αν πιστεύεις ότι ο Πρίγιοβιτς πέφτει από το μαρκάρισμα του Παπαδόπουλου σκρόλαρε και πήγαινε παρακάτω διότι δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε.

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Ο Σέρβος πέφτει διότι ξέρει ότι είναι μια φάση που εύκολα μπορεί να ξεγελάσει τον διαιτητή. Γνωρίζει, επίσης, ότι υπό τις διαμορφωθείσες συνθήκες η βουτιά ήταν και η πιο υποσχόμενη από όλες τις πιθανές ενέργειες. Δικαιώθηκε. Και ο διαιτητής μπερδεύτηκε και ο ΠΑΟΚ πήρε το ματς χάρις στην ενέργεια αυτή. Να εξηγούμαστε… Δεν ήταν αυτή η μόνη λάθος απόφαση του διαιτητή της συγκεκριμένης αναμέτρησης. Ο Κουτσιαύτης έχασε και στον πειθαρχικό έλεγχο, αφήνοντας λανθασμένα τους Κώτσιρα και Ιγκλέσιας να τελειώσουν το ματς.

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι αυτό. Και στο Φάληρο έγιναν λάθη. Και στην Ξάνθη έγιναν πολλά και σημαντικά λάθη. Και στο ΟΑΚΑ έγιναν λάθη. Επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι σημαντικότερο από τα ίδια τα λάθη ήταν η ψυχραιμία με την οποία αυτά αντιμετωπίστηκαν. Και κυρίως η βουτιά του Πρίγιοβιτς διότι ήταν το μόνο από τα λάθη που έδωσαν αβάντζο σε ομάδα κορυφής…

Να το διορθώσω… Τα λάθη, το λάθος αντιμετωπίστηκε ψύχραιμα από τους παράγοντες του ποδοσφαίρου. Δεν βάζω στην κουβέντα τους δημοσιογράφους διότι αυτοί συνέχισαν σε ρυθμό περασμένης σεζόν. Μάλλον δεν τους πιάνει ο φόβος για όσα μπορεί να τους φορτώσει η… αδέκαστη και αιμοδιψής επιτροπή δεοντολογίας. Αντίθετα, οι παράγοντες είτε είναι επηρεασμένοι από τις θερινές τους διακοπές και άρα ακόμα υπολειτουργούν, είτε παίρνουν τα μέτρα της επιτροπής δεοντολογίας. Η οποία υποτίθεται ότι φέτος θα είναι πολύ πιο αυστηρή και δεν θα επιτρέψει διάλογο πεζοδρομίου πάνω από διαιτητικές αποφάσεις. Όπως και να έχει, το φαινόμενο σημειώνεται. Όπως και η ανάγκη να μην επιτρέψουν τα πειθαρχικά όργανα στους παράγοντες να αρχίσουν τα περσινά.

Μια κουβέντα, τώρα και για τα ματς… Στο 90λεπτο του ΠΑΟΚ με τον Αστέρα είδαμε τον κίνδυνο που θα αντιμετωπίζει η ομάδα του Λουτσέσκου αν και εφόσον ολοκληρώσει τον άθλο και προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Το χειρόφρενο που τράβηξε ο ΠΑΟΚ μετά το 70’ δεν το πλήρωσε από συγκυρία. Κι αν είναι σημαντικό να έχεις κορυφαίο παίκτη τον γκολκίπερ σου σε εκτός έδρας ματς με την Μπενφίκα, είναι πρόβλημα να ξεχωρίζει ο Πασχαλάκης και σε εντός έδρας ματς την ομάδα του Παντελίδη. Το σημαντικό ματς που έρχεται αποπροσανατολίζει και απειλεί με γκέλες. Ως γνωστόν, για να πάρεις το ελληνικό πρωτάθλημα πρέπει να κάνεις τις λιγότερες δυνατές.

Υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε το πρόβλημα αυτό να σημειωθεί και στην αναμέτρηση της ΑΕΚ. Δεν έγινε διότι η ομάδα του Ουζουνίδη αντιμετώπισε πιο σοβαρά το ματς με τον ΠΑΣ και ευτύχησε στο 46’ να το τελειώσει. Ας όψεται ο Λιβάγια και τα κέφια του Κροάτη. Δεν υπάρχει πιο σημαντική είδηση για την ΑΕΚ από τη διάθεση που έχει ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής. Σε εξαιρετική ηλικία, με σπάνια προσόντα ο Λιβάγια έχει βρει μια ομάδα που του κάνει στην ψυχοσύνθεσή του και απειλεί με συνέπεια τις αντίπαλες άμυνες. Γρήγορα θα πάρει προαγωγή για καλύτερο πρωτάθλημα αν του πάνε όλα καλά. Μέχρι τότε, όμως, ας κρατήσουμε αυτό: η ευκολία με την οποία έπεσε το εμπόδιο του ΠΑΣ είναι η εξαίρεση. Πριν από τα ματς με οποιαδήποτε Μπαρτσελόνα ή Ρεάλ αλλά και μετά από αυτά η ΑΕΚ θα απειλείται επίσης με… χειρόφρενα. Τα οποία με τη σειρά τους φέρνουν γκέλες.

Για τον Ολυμπιακό τα άξια παρατήρησης είναι δύο: το ένα έχει να κάνει με το κέφι που έχει ο Λάζαρος και το βγάζει στο γήπεδο. Μαζί με αυτό και η δυνατότητα του ρόστερ που έχει ο Μαρτίνς στα χέρια του να βγάζει σε κάθε ματς διαφορετικό μπροστάρη. Και Χριστοδουλόπουλος και Φορτούνης και Ποντένσε. Και μένουμε σε αυτούς και όχι στους παίκτες της μεσαίας γραμμής, διότι στο ελληνικό πρωτάθλημα μετρά πολύ περισσότερο ο παίκτης που μπορεί να απειλήσει, απειλεί με συνέπεια και σκοράρει συχνά. Το δεύτερο άξιο παρατήρησης είναι ο σχηματισμός του δευτέρου ημιχρόνου: ο Μαρτίνς που δεν άλλαξε παίκτη στα πρώτα 4 επίσημα ματς άλλαξε το 4-2-3-1 σε 4-4-2 επειδή ο Λεβαδειακός έπαιζε με διπλή ζώνη άμυνας. Πολύ σημαντικό για έναν προπονητή να προσαρμόζεται.

Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στις ομάδες της κορυφής, πέτυχε όμως τη νίκη της αγωνιστικής. Και γέννησε και το πρόσωπο που ξεχώρισε μέσα στα 90λεπτα της. Αν σταθούμε περισσότερο στον Μπουζούκη, όμως, περισσότερο κακό μπορούμε να του κάνουμε και λιγότερο καλό. Μένουμε στη εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας, στη διαρκή κίνηση των παικτών, τους χώρους που δημιουργεί αυτή και την ικανότητα του Κουρμπέλη αλλά και του Δώνη να τους αξιοποιεί με τις καλές τους μεταβιβάσεις. Μένουμε και στον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετώπισε ο Σιδηρόπουλος. Τουλάχιστον εκνευριστικός και άδικος απέναντι σε μερικά παιδιά που δακρύζουν ακόμα και όταν χάνουν τετ α τετ.