Η… εκδίκηση των ακατάλληλων

Ας αρχίσουμε από τα βασικά, για να μην παρεξηγηθούμε. Το 7-1 του Ολυμπιακού στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας, οι δώδεκα συνεχόμενες νίκες του σε Ελλάδα και Ευρώπη και οι καλές κατά διαστήματα εμφανίσεις του, δεν του εξασφαλίζουν το παραμικρό. Φυσικά και έχει κερδίσει πολλά, σε ουσιαστικό (ομάδες εκατομμυρίων μένουν εκτός συνέχειας και άλλες αγκομαχούν), ομαδικό και ατομικό επίπεδο, όμως όπως δεν ήρθε η καταστροφή που έφεραν αρκετοί μετά τις δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό, έτσι και τώρα κανένα τρόπαιο ή καμία μεγάλη πρόκριση δεν έχει εξασφαλιστεί. Ο Ολυμπιακός «χτίζει» καθημερινά και παρουσιάζεται καλύτερος και πιο αποφασισμένος μέρα με τη μέρα.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Παρόλο που η μία αναποδιά διαδέχεται την άλλη και ο ένας παίκτης μετά τον άλλο περνάει από το κρεβάτι του φυσιοθεραπευτή. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν… καταργήσει το ελληνικό λεξικό, αφού μόνο κλισέ μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να περιγράψεις και την επιδημία τραυματισμών, αλλά και τον τρόπο που εφευρίσκουν ο Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του για να τους υπερκαλύπτουν. Με δουλειά, σωστή δομή και νοοτροπία, «χημεία», καλό κλίμα και επιμονή θα πω εγώ, για να πάμε παρακάτω. Η ευχή που κάνουν όλοι είναι στα κρίσιμα άπαντες να είναι διαθέσιμοι και υγιείς, ούτως ώστε να μπορέσει να αποδώσει τα μέγιστα το σύνολο. Θα βοηθήσει αρκετά ο Σον Τζέιμς, ενώ είναι ευλογία το ότι οι παίκτες της δεύτερης γραμμής, έχουν μπολιαστεί με αυτοπεποίθηση και νοοτροπία νικητή.

Δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για του λόγου του αληθές. Αρκεί η παρατήρηση του αγώνα με την Αρμάνι, όπου ο Αθηναίου τα έβαζε από παντού, ακόμα και όταν… πέταγε τη μπάλα. Μαζί με τους άλλους τρεις γκαρντ, μάζεψαν 21 (!) ριμπάουντ, μοίρασαν 11 ασίστ και έκαναν μόλις 3 λάθη. Επίσης, αρκεί να παρατηρήσει κανείς με πόσο πάθος πήγε ο Αγραβάνης για ένα από τα 15 συνολικά επιθετικά ριμπάουντ που μάζεψε ο Ολυμπιακός, ενώ απέμεναν 36 δευτερόλεπτα και η διαφορά ήταν στο +12… Αρκεί να παραδεχθεί κανείς το ότι ο Ολυμπιακός έχει τον κατάλληλο άνθρωπο στον πάγκο και θα τον έχει για πολλά ακόμα χρόνια… Αν όλα όσα έχουμε δει και φέτος, δεν είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους έργο προπονητή, τότε ποια;

Αλλά στην Ελλάδα της πλήρους ισοπέδωσης, ακόμα και αυτός αμφισβητήθηκε έντονα τον Οκτώβριο. Και θα γίνει ξανά στην επόμενη ήττα, διότι η αθλητική παιδεία, η υπομονή και η γνώση είναι λέξεις που προκαλούν ναυτία. Οι ίδιοι που είχαν χαρακτηρίσει πρόωρα ακατάλληλους τους Στρόμπερι, Χάκετ και Μιλουτίνοφ, χθες που πρωταγωνίστησαν (σαδιστικά μάλιστα όλοι μαζί) σε μία ακόμα νίκη, τους αποθεώνουν. Αυτά παθαίνει κανείς όταν δε δίνει πίστωση χρόνου και βιάζεται. Το καλό είναι πως ο Ολυμπιακός και ο προπονητής του δεν βιάζεται να κρίνει, ούτε να πανηγυρίζει και έχει μάθει να κλείνει τα… αυτιά του και να δουλεύει απρόσκοπτα. Και οι τρεις παίκτες είναι καλοί και αποκτήθηκαν για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Καθαρά μπασκετικό και με όραμα. Όσο περνάει ο καιρός θα το επιβεβαιώνουν. Έχει ακόμα δρόμο η σεζόν. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...

Follow @ZervasNikolaos