Αν θέλει κανείς να περιγράψει με μία εικόνα το τι σημαίνει για τον Ολυμπιακό να επιστρέφει στους τίτλους μετά από έξι χρόνια, με αυτόν τον τρόπο και υπό αυτές τις συνθήκες, αρκεί κανείς να δει τα δάκρυα του Κώστα Παπανικολάου στην επική αγκαλιά με τον Σάσα Βεζένκοφ. Ασφαλώς και υπάρχουν ακόμα δεκάδες εικόνες που μπορεί να αποτυπώσει κανείς από το μαγικό τετραήμερο του ελληνικού μπάσκετ στο Ηράκλειο της Κρήτης, που έμελε τα χαρτάκια που εκτοξεύτηκαν κατά την διάρκεια της απονομής στον νικητή να έχουν χρώμα κόκκινο και άσπρο.
Ο Ολυμπιακός είναι δικαιότατος κυπελλούχος Ελλάδας για το 2022, παρότι είχε εικόνα ηττημένου για τριάντα λεπτά, ή για να το πούμε ορθότερα, ο Παναθηναϊκός είχε εικόνα νικητή και κυριαρχούσε απόλυτα σε άμυνα, επίθεση, τακτική, ψυχολογία, συγκέντρωση και αυτογνωσία για το τι θέλει να πράξει στο παρκέ. Με έναν… μαγικό και ανατρεπτικό όπως ταιριάζει σε αυτή την ομάδα τρόπο, επιβεβαιώθηκε το κλισέ πως το πήρε αυτός που το ήθελε περισσότερο. Διότι κακά τα ψέματα στους «ερυθρόλευκους» έλειπε αυτό το τρόπαιο πιο πολύ, και η αξία του αντιπάλου, αλλά και η εικόνα του για τριάντα λεπτά, δίνει ακόμα περισσότερη αξία στην κατάκτηση.
Ο μπασκετικός εγκλωβισμός που είχε καταφέρει με άρτιο πλάνο ο Δημήτρης Πρίφτης, μετατρέπεται σε απελευθέρωση στο τέταρτο δεκάλεπτο, όταν ο κόουτς Μπαρτζώκας επιλέγει κάτι που ταίριαζε απόλυτα στο συγκεκριμένο ο παιχνίδι, αλλά θα είχε ακούσει τα… σχολιανά του αν δεν του έβγαινε. Ήταν ο μόνος δρόμος όμως. Η πεντάδα με Γουόκαπ, ΜακΚίσικ, Μάρτιν «σφίγγει» στο έπακρο την άμυνα με αλλαγές και σε συνδυασμό με τον εξαιρετικό σκόρερ, Τάιλερ Ντόρσεϊ και τον ανεξάντλητο-ανυπέρβλητο Βεζένκοφ, η κατάσταση αλλάζει άρδην. Οι άμυνες βγαίνουν η μία μετά την άλλη, ο Παναθηναϊκός κάνει 0/13 εντός παιδιάς και σκοράρει μόλις έξι πόντους με βολές. Το ματς θα είχε κριθεί πολύ νωρίτερα, αν ο Παππαγιάννης δεν μάζευε το ένα επιθετικό ριμπάουντ μετά το άλλο.
Ο Νέντοβιτς από κύκνος μετατράπηκε σε ασχημόπαπο κάνοντας το ένα άστοχο σουτ μετά το άλλο, και ο Παναθηναϊκός εγκλωβίστηκε. Οι «ερυθρόλευκοι» απέδειξαν πως παρότι ομάδα με πλούσιο επιθετικό ταλέντο, ενεργοποιούνται συνολικά μέσω της άμυνας. Έτσι συμβαίνει στην Ευρωλίγκα, έτσι έγινε και στον τελικό του κυπέλλου. Ο δίκαιος MVP Ντόρσεϊ, είχε δυνατά στηρίγματα στους Γουόκαπ και Μάρτιν, με τον τελευταίο να κάνει το καλύτερο φετινό του παιχνίδι την ώρα που έπρεπε. Μαζί με τον ΜακΚίσικ ο οποίος αν ο Ολυμπιακός έπαιζε συνέχεια με τον Παναθηναϊκό θα είχε γίνει παίκτης του εκατομμυρίου, έγραψαν την ιστορία αυτού του αγώνα. Και ίσως να όρισαν και την ιστορία της σεζόν, καθώς η απελευθέρωση μετά την κατάκτηση του πρώτου τίτλου μετά από έξι χρόνια, ίσως οδηγήσει σε ακόμα καλύτερα μονοπάτια, μία ομάδα που, με τα δυνατά και αδύναμα σημεία της, δεδομένα έχει όλα τα φόντα.
Λεπτό με το λεπτό, οι «ερυθρόλευκοι» βελτίωσαν μέσω της άμυνας τα ποσοστά ευστοχίας τους, έφεραν υπέρ τους την αναλογία ασίστ/λαθών (21-10 έναντι 15-8), κυριάρχησαν στα ριμπάουντ (12-9 τα επιθετικά) και πήραν με το μέρους τους την ψυχολογία του παιχνιδιού. Οι περισσότερες και ποιοτικότερες λύσεις που έχουν στο rotation (ο Σλούκας έμεινε στον πάγκο σε όλο το τέταρτο δεκάλεπτο), έπαιξαν σημαντικό ρόλο, σε αντίθεση με το αντίστοιχο των «πράσινων» που φάνηκε να μένει και από δυνάμεις. Και η ανατροπή από το -12 όμως, είναι σήμα κατατεθέν αυτής της ομάδας…
Που για την ώρα μπορεί να πανηγυρίσει έναν ιστορικό τίτλο, που έχει ακόμα μεγαλύτερη οντότητα για παραπάνω από έναν λόγους. Έρχεται την αμέσως επόμενη σεζόν της επιστροφής, με νέο άνεμο στο ελληνικό μπάσκετ, που όλα όσα έγιναν το τετραήμερο στα «Δύο Αοράκια» και όχι μόνο, είναι ολοφάνερο πως ήταν αναγκαίος. Η αποχώρηση είχε πολλά κόστη, σε όλα τα επίπεδα, αλλά είναι δεδομένο πλέον ότι άξιζε. Και θα ίσχυε ακόμα και ο Ολυμπιακός δεν είχε καταφέρει να γυρίσει την σε βάρος του κατάσταση. Ο τελικός του κυπέλλου μπάσκετ του 2022 και γενικότερα το φάιναλ φορ, θα έμενε στην ιστορία, ανεξάρτητα με το ποιος θα ήταν ο νικητής.
Διότι ΕΟΚ, Αστυνομία και τοπική Ένωση, κατάφεραν κάτι που για πολλούς ήταν ακατόρθωτο. Να συνυπάρχουν 2500 οπαδοί Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού χωρίς νεκρές ζώνες, χωρίς αστυνομία, να φωνάζουν να πανηγυρίζουν για τις ομάδες τους, να βγάζουν μαζί φωτογραφίες και να απολαμβάνουν έναν θαυμάσιο αγώνα. Μια πραγματική γιορτή. Αυτό το μπάσκετ θέλουμε, αυτό το μπάσκετ και μακάρι να έχει και συνέχεια. Πρωτόγνωρο συναίσθημα…
Και εις ανώτερα!
Υ.Γ.: Χαρούμενα πρόσωπα, αγκαλιές και δάκρια. Όπως αρμόζει σε όλους όσοι βρίσκονται σε αυτό τον οργανισμό. Μετά από πραγματικά δύσκολα χρόνια, που όμως τον κράτησαν όρθιο και τον έκαναν ακόμα πιο δυνατό. Για τον Αντωνάκη λοιπόν εκεί ψηλά…
Υ.Γ.2: Συγγνώμη για το επί προσωπικού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση, κίνητρο, κινητήριος δύναμη και εφαλτήριο σε αυτή την δουλειά από την αγάπη αυτών που σε διαβάζουν, σε ακούν και σε ακολουθούν. Από τα βάθη της καρδιάς ευχαριστώ. Ξέρουν όσοι διαβάζουν…
Υ.Γ.3: Έπρεπε να γίνει και έγινε αρχηγέ…
Follow @ZervasNikolaos