Η ορολογία του αναθεματισμού… Ο προπονητής που δεν εμπνέει, που αποποιείται των ευθυνών του, που του φταίνε οι παίκτες, που δεν γνωρίζει -και το δηλώνει- τι φταίει για την ομάδα του. Νοοτροπία μικρής ομάδας από προπονητή που δεν μπορεί να διαχειριστεί το ποιοτικό του ρόστερ.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com
Στη Θεσσαλονίκη βγήκαν τα μαχαίρια για τον Λουτσέσκου, επειδή δεν σταυρώνει νίκη ούτε σε… εκτός έδρας προπόνηση. Για όλα φταίει ο Ρουμάνος. Για όσα δεν καταφέρνουν οι παικταράδες που του φόρτωσαν. Για όλα αυτά που δεν μπορούν να πετύχουν στο 1/3 του πρωταθλήματος, από ομάδα που βάφτισαν πρωταθλήτρια, με το καλύτερο ρόστερ, με ποιότητα σε πολλές θέσεις και με την υποχρέωση να κατακτήσει τίτλο επειδή έτσι το θέλει ο Σαββίδης. Και μαζί η εξυγίανση και το 50-50, η αλλαγή της ΕΠΟ και ‘γω δεν ξέρω τι άλλο…
Μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει πρωταθλητισμός αυτός που πραγματικά ευθύνεται για τα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι, τους οποίους επέλεξε για να τον φτάσουν και να τον καθίσουν στην κορυφή.
Διότι ο Λουτσέσκου δεν ήταν ο Αντσελότι, ούτε ο Μουρίνιο, ήταν ο προπονητής της Ξάνθης, που αναίμακτα. Χωρίς καμία πίεση, οδηγούσες μια επαρχιακή ομάδα σε πορεία… χαβαλέ. Ή κάτι τέτοιο που δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη, μεγάλη προσπάθεια να πετύχεις στο στόχο σου.
Ο Λουτσέσκου δεν άλλαξε τον Ζαμπράνο που είναι γνωστό ότι όταν παίζει με κίτρινη είναι πολύ κοντά στην κόκκινη και ειδικά όταν πρόκειται για παιχνίδι που υπάρχει ένταση. Δεν τον προφύλαξε… Δεν πειράζει, θα μάθει στην καμπούρα του ΠΑΟΚ. Κι ορισμένοι από τους παικταράδες που πολυδιαφημίστηκαν επειδή ήρθαν από την αποτυχημένη Έμπολι και έμειναν ελεύθεροι ή δεν τους υπολόγιζε η Ζενίτ ή ο Ρέι που είναι ο τερματάς του αιώνα… Είδαμε πόσο καλά τα καταφέρνουν, σε ομάδα που πρέπει να κερδίζει μέσα και έξω και ειδικά έξω να αποδεικνύει ότι δεν είναι ομάδα μόνο για Ευρώπη, αλλά, για τίτλο στην Ελλάδα και συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Αποτυγχάνει να πείσει ο ΠΑΟΚ που παίζει με τη Λαμία και τον Αστέρα για να ενθουσιάσει τους φίλους του και να δημιουργήσει την αίσθηση της αισιοδοξίας ότι τελικά μπορεί να βελτιωθεί και να ανέβει πιο ψηλά από τον Ατρόμητο και την ΑΕΚ της… κράμπας. Ομάδα που έπαιζε με κράμπες (λόγω κούρασης και απωλειών) από το πρώτο ημίχρονο.
Η ήττα από αυτή την ΑΕΚ είναι πιο δυσάρεστη από κάθε άλλη, ακόμη κι από τον Ολυμπιακό που δεν μπορεί να φτιάξει φάση όταν παίζει με οργανωμένο αντίπαλο.
Ερχεται να προστεθεί σε μια σειρά από αγώνες που ο ΠΑΟΚ χάνει οριστικά την ευκαιρία να αποδείξει ότι κάτι έχει αλλάξει και έχει πλέον εξελιχθεί, όχι για να πάρει το πρωτάθλημα, αλλά, για να καλύψει εκείνες της ανόητες ισοπαλίες στα πρώτα παιχνίδια και φυσικά να ανέβει στην κορυφή της βαθμολογίας. Είναι και θέμα ψυχολογίας.
Φαίνεται ότι ο ΠΑΟΚ έχει μαζέψει ένα σωρό περίεργους τύπους, επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, που έχουν τα βίτσια τους. Ο ένας πατά τον αντίπαλο, ο άλλος κάνει τσαμπουκάδες, ο άλλος έχει προβλήματα με το ζώδιό του, κάτι πάει στον ανάδρομο… Γενικά, είναι ένα σύγχρονο ευαγές ίδρυμα, από το οποίο λείπει αυτός που θα παίξει το ρόλο του θεράποντα ιατρού, για να τους «διορθώσει». Δεν είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση… Πιο πολύ μου μοιάζει μη αναστρέψιμη η κατάσταση με τους ιδιοκτήτες ή στελέχη που αποφασίζουν στο κουτουρού και για προπονητές και για παίκτες.
Το να απολυθεί τώρα ο Λουτσέσκου, δεν αποκλείεται να είναι τελικά ένα σημείο που θα αλλάξει πολλά και προς το θετικό για τον ΠΑΟΚ. Αλλά, ταυτόχρονα, αποδεικνύεται ότι δεν στοχεύει συχνά σε επιλογές που επιτυγχάνουν, αντιθέτως τον πάνε πίσω.
Είναι προτιμότερο να αλλάξει κάποιος τα μυαλά του και να αποφύγει μια ακόμη επιλογή με σύντομη διάρκεια ζωής, ανάλογη του Στανόγιεβιτς και ενδεχομένως του Λουτσέσκου.
Επίσης, θα είναι καλύτερο να καθίσεις στα αυγά σου και να κόψεις και τις βαρύγδουπες αναρτήσεις, που εκθέτουν τον ιδιοκτήτη. Διότι, όταν γράφεις ότι δεν υπάρχει πάθος, αυτό έχει αντίκτυπο στον άνθρωπο που έχει την ευθύνη της ομάδας από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Σαββίδη, τον μεγάλο Ιβάν.
Δεν ελπίζω ότι σύντομα, ούτε σε μερικά χρόνια, θα αλλάξουν πολλά, σε τέτοιο βαθμό, που ένας σωστά οργανωμένος ΠΑΟΚ, με επιλογή προσωπικότητας στον πάγκο και ανάλογες μονάδες στο χόρτο, θα φτάσει σε πρωτάθλημα. Κι αν το καταφέρει μια φορά, θα είναι μόνο μία και όχι συνεχόμενα και σε μεγάλη διάρκεια, όπως θα έπρεπε να γίνει εδώ και αρκετό καιρό.