Ευρωλίγκα: Τελικά Final 4 ή playoffs ως και τους τελικούς;

Η Ευρωλίγκα προσφέρει πλούσιο θέαμα και η αποχώρηση των ρωσικών ομάδων δεν έπληξε όσο φοβούνταν αρκετοί τον ανταγωνισμό και το ενδιαφέρον. Όμως την ώρα που η δημοφιλία της διοργάνωσης διαρκώς μεγαλώνει, δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο στο εμπορικό της κομμάτι. Οι ομάδες στη συντριπτική τους πλειονότητα παραμένουν πολύ ζημιογόνες «εταιρείες», ενώ όποιος πορεύεται με έσοδα-έξοδα κατ’ επιλογήν ή από ανάγκη δεν έχει σοβαρή τύχη όχι πλέον να κατακτήσει το τρόπαιο ή να πάει στο Final 4, αλλά έστω να μπει και στα playoffs.

Το βασικό ζήτημα για τη «βιωσιμότητα» της Ευρωλίγκας είναι να αυξηθούν τα έσοδα για τις ομάδες, ώστε αν δεν είναι εφικτό να έχουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, να έχουν τουλάχιστον λιγότερη χασούρα. Οι επαφές με το Ντουμπάι και οι συζητήσεις ακόμη και για συμμετοχή ομάδας από τη χώρα στη διοργάνωση μαρτυρούν πόσο… απεγνωσμένη είναι η διοίκηση του «συνεταιρισμού» να μεγαλώσει την πίτα ανοίγοντας νέες αγορές, αφού μεγαλουπόλεις που θα μπορούσαν να το κάνουν, όπως το Λονδίνο ή το Παρίσι παραμένουν… παγερά αδιάφορες για το προϊόν.

Μια ιδέα που έπεσε στο τραπέζι και είναι ακόμη υπό συζήτηση για το μέλλον αφορά στον τρόπο ολοκλήρωσης της διοργάνωσης. Αν, δηλαδή, πρέπει να διατηρηθεί το παραδοσιακό, το «ορθόδοξο» Final 4 ή αν θα πρέπει να οδηγηθούμε σταδιακά σε σειρές playoffs που θα κρίνονται στις τρεις ή τέσσερις νίκες, όπως συμβαίνει στα εγχώρια πρωταθλήματα και στο ΝΒΑ. Κάθε πλευρά έχει τα δικά της επιχειρήματα και είναι σεβαστά.

Οι υπέρμαχοι της διατήρησης του ισχύοντος format θεωρούν ότι:

-το Final 4 αποτελεί μέρος του DNA της διοργάνωσης, καθώς με εξαίρεση τη χρονιά του σχίσματος, το 2001, υπάρχει ανελλιπώς στις ζωές μας από το 1988 και ενδεχόμενη εγκατάλειψή του θα αποτελούσε κάτι σαν… προδοσία στην ιστορία και ταυτότητα της Ευρωλίγκας.

-το Final 4 προσφέρει τη δυνατότητα της έκπληξης, κάτι που ελαχιστοποιείται, ου μην εκμηδενίζεται, σε μια σειρά αγώνων. Εκπλήξεις όπως αυτή του Ολυμπιακού το 2012 ή της Μακάμπι το 2014, αλλά και αρκετές στο παρελθόν, μάλλον δεν θα είχαν ποτέ σημειωθεί σε σειρές playoffs.

-το Final 4 αποτελεί μια γιορτή για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, με τους φιλάθλους τεσσάρων ομάδων να συγκεντρώνονται σε μια πόλη και ένα γήπεδο απολαμβάνοντας πλούσιο θέαμα για δύο ημέρες και βιώνοντας μια εμπειρία ζωής.

-με διεξαγωγή σειρών playoffs στο κλείσιμο της Ευρωλίγκας το καλεντάρι θα επιβαρυνόταν επιπλέον με 5-10 ή και παραπάνω (ανάλογα το format) αγώνες για τις ομάδες που θα φτάσουν ως το τέλος της διαδρομής, σε μια περίοδο που βαίνουν προς την ολοκλήρωσή τους και τα εθνικά πρωταθλήματα. Αυτό θα ήταν δυσβάσταχτο για τους ήδη πολύ καταπονημένους παίκτες, αλλά και για τις εγχώριες λίγκες.

-τα νοκ άουτ «μονά» παιχνίδια προσφέρουν αλησμόνητες στιγμές και εικόνες που σε μια σειρά αγώνων ίσως να μην έμεναν τόσο ανεξίτηλες. Όπως η τάπα του Βράνκοβιτς το 1996 ή το «πεταχτάρι» του Πρίντεζη το 2012.



Οι… ριζοσπαστικοί, που θέλουν να αλλάξουν δραστικά την κατάληξη της διοργάνωσης, με σειρές best of three ή five όχι μόνο στα προημιτελικά, αλλά και στα ημιτελικά και στους τελικούς, έχουν τα δικά τους επιχειρήματα:

-Οι σειρές playoffs στα ημιτελικά και τους τελικούς θα προσφέρουν περισσότερα παιχνίδια, άρα και μεγαλύτερα έσοδα για τη διοργάνωση και τις ομάδες. Για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός πέρσι μετά την πρόκριση επί της Μονακό θα καρπωνόταν τα εισιτήρια από ένα κατάμεστο ΣΕΦ σε αρκετά ακόμη παιχνίδια, ενώ αντίστοιχα αυξημένα θα ήταν και τα εμπορικά /τηλεοπτικά οφέλη.

-Οι σειρές playoffs στα ημιτελικά και τους τελικούς θα απονέμουν δικαιοσύνη στις καλύτερες ομάδες. Με το ισχύον format που ολοκληρώνεται με Final 4, μπορεί μια ομάδα να έχει κάνει καταπληκτική πορεία στη regular season και στα playoffs, αλλά να πληρώσει μια κακή μέρα στο Final 4 και να θεωρηθεί αποτυχημένη. Σε μια σειρά αγώνων σχεδόν πάντα η καλύτερη ομάδα κερδίζει στο τέλος.

-Οι σειρές playoffs επιτρέπουν σε περισσότερο κόσμο να παρακολουθήσει αγώνες που κρίνουν τίτλους. Πολύς κόσμος δεν έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στο υψηλό κόστος ενός ταξιδιού και της διαμονής τριών ή τεσσάρων ημερών σε μια ξένη χώρα και απουσιάζει από ιστορικές στιγμές της ομάδας του. Κάτι τέτοιο θα αποφευγόταν σε μια σειρά playoffs.

-Οι σειρές playoffs θα απάλλασσαν την Ευρωλίγκα από τη δύσκολη αναζήτηση οικοδέσποινας του Final 4 κάθε χρόνο, κάτι που ενέχει και τον κίνδυνο άδειων γηπέδων, όπως είχε συμβεί για παράδειγμα στο Λονδίνο.

-Οι σειρές playoffs προσφέρουν περισσότερους αγώνες, άρα και περισσότερες iconic στιγμές, ενώ παράλληλα δημιουργούν και ιστορίες ή ακόμη και… αντιπαλότητες ανάμεσα σε ομάδες ή παίκτες. Και το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει ανάγκη από τέτοιες «ιστορίες» που θα τονώσουν το μάρκετινγκ και άρα τα έσοδα.



Αυτά ήταν κάποια από τα επιχειρήματα της κάθε άποψης. Εσείς τι θα επιλέγατε;


ΥΓ: Μια πρώτη και… εύκολη αλλαγή στο format της Ευρωλίγκας θα ήταν η καθιέρωση των play-in, με τη δυνατότητα διεκδίκησης πρόκρισης στα playoffs στον ένατο και τον δέκατο. Το ΝΒΑ πέραν του ότι προσφέρει το κίνητρο και τη χαρά των playoffs στις 16 από τις 30 ομάδες της λίγκας, έχει αυξημένο ενδιαφέρον με το νεοτερισμό των play-in που κρατά στην… πρίζα και τις ομάδες που είναι στην ένατη, τη δέκατη θέση ή και παρακάτω. Η Ευρωλίγκα αυτή τη στιγμή προσφέρει το κίνητρο και τη χαρά των playoffs σε 8 από τις 18 ομάδες, δηλαδή κάτω από το 50%. Αν καθιέρωνε τα play-in, θα κρατούσε στην πρίζα αρκετές ακόμη ομάδες και θα διατηρούσε ακέραιο το ενδιαφέρον μέχρι και την τελευταία αγωνιστική.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube