ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com
Είναι αυτό που βλέπουμε και φαίνεται. Μην είναι κάτι άλλο, που θέλουμε σώνει και καλά να το βαφτίσουμε εξυγίανση και δεν μας ενδιαφέρει πως ακριβώς είναι, αλλά, δεν μπορεί, κάποια στιγμή, με το να φωνάζουμε για την καθαρότητα του ποδοσφαίρου, θα πείσουμε.
Ποιες είναι τελικά οι παράμετροι που ισχύουν ή που άλλαξαν και κάθε Κυριακή γεμίζουν τα γήπεδα, ή τουλάχιστο αποτυπώνεται σε μια αύξηση του κοινού. Νοιώθουν όλοι ότι υπάρχει πλέον λόγος για να ταλαιπωρηθούν στα τσιμέντα;
Προφανώς δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο κι αν θέλαμε να προκύψει, δεν περίμενε κανείς να το συναντήσουμε την πρώτη κιόλας περίοδο της «αλλαγής», κυρίως στην ΕΠΟ.
Αλλά, όπως αποδεικνύεται, από την πληθώρα των φάσεων, που κρίνουν αποτελέσματα και δεν χρειάζεται να αφορούν σε πέναλτι ή οφσάιντ, τα βήματα όχι απλά είναι αργά, όσο περνά ο καιρός και φτάνουμε στο τέλος, τα θύματα των «μεγάλων» ομάδων, συσσωρεύονται.
Το πιο δυσάρεστο είναι αυτό που συμβαίνει σε επικοινωνιακό επίπεδο. Όλοι τους, οι ευνοημένοι «μεγάλοι», που βλέπουμε ότι τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης, έχουν αποφασίσει να υπερασπιστούν είτε το σύστημα που τους ευνοεί ή να στραφούν εναντίον των άμεσων αντιπάλων, για όσα «κλέβουν» σε αγώνες με τους μικρότερους.
Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ είναι απέναντι και η ΑΕΚ είναι… απέναντι. Και όλοι μαζί, ακόμη κι ο τυφλός, διαπιστώνει ότι υπάρχει πάντα πλεονέκτημα στην αντιμετώπισή τους. Το αν αυτό περιορίζεται στο γήπεδο και δεν φτάνει σε πειθαρχικά όργανα, είναι κι αυτό ένα μεγάλο θέμα. Αλλά, τι γίνεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, είναι πιο ουσιώδες. Άλλωστε, από εκεί ξεκινά το κακό.
Μου φαίνεται ότι όλοι έχουν συνθηκολογήσει για να συμμετέχουν στην κούρσα των τριών και τώρα που θα φουντώσει το ενδιαφέρον, φτάνοντας κοντά στον τερματισμό, είναι που θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα.
Στον ΠΑΟΚ έχουν πατήματα για να φωνάξουν, για όσα παίρνει ο Ολυμπιακός.
Επίσης, θεωρώ ότι είναι έτσι εκτός κι αν δεν θέλει κάποιος να το παραδεχθεί ότι, όσο καλύτερος κι αν αποδεικνύεται στον αγωνιστικό χώρο, υπάρχει ίσως ένα ή και παραπάνω από ένα σφύριγμα που δίνει πλεονέκτημα. Όπως για παράδειγμα η αποβολή του Ναδάλες, στον αγώνα με τον Απόλλωνα. Ή ένα οφσάιντ που δεν υπήρχε.
Όχι ότι θα άλλαζε το αποτέλεσμα. Ενδεχομένως σε καμία περίπτωση. Αλλά, κανείς δεν το θέλει αυτό, ούτε αυτός που ευνοείται και το αντιλαμβάνεται γιατί δεν είναι «κολλημένος» ούτε φυσικά κι ο αντίπαλος που γίνεται θύμα.
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, δεν υπήρχαν σημεία που μπορεί κανείς να στηρίξει την αμφισβήτησή του, στα αποτελέσματα που φέρνει ο ΠΑΟΚ, ειδικά μέσα στην Τούμπα.
Είναι υπερβολικό ορισμένες φορές το να εξυπηρετείς με σφυρίγματα τον ΠΑΟΚ που είναι κατά πολύ καλύτερος του αντιπάλου. Δεν το θέλει κανείς. Ούτε κι ο ΠΑΟΚ κι ας υπάρχουν οι ανόητοι που επιμένουν στο «όσα μας έκαναν, θα τα πάθουν», αναφερόμενοι στις… χρυσές μέρες της ολοκληρωτικής ολυμπιακής επικράτησης.