Είναι ψεύτικο το δίλημμα του Grexit

Δεν είναι εύκολο να θυμηθώ πόσες φορές, από το 1997 μέχρι σήμερα, έχει χρησιμοποιηθεί η ΦΙΦΑ ως μπαμπούλας. Ούτε μπορώ πρόχειρα να φέρω στο νου πόσες φορές φτάσαμε μια ανάσα από τον διεθνή αποκλεισμό ή αν οι μέρες που διανύουμε φέρνουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο που έχει ποτέ αντιμετωπίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Διότι ο κίνδυνος αποκλεισμού είναι κάτι παραπάνω από ορατός και ως τέτοιος δεν μπορεί να σε παρασύρει σε ψεύτικα διλήμματα: είναι λάθος να ρωτάς αν γουστάρεις ή όχι την περιθωριοποίηση. Πόσο μάλλον όταν ασχολείσαι επαγγελματικά με τον χώρο του αθλητισμού γενικά ή του ποδοσφαίρου ειδικά. Αν είσαι, δηλαδή, παίκτης, προπονητής, παράγοντας ακόμα και δημοσιογράφος δεν μπορείς να πανηγυρίζεις εμπρός στο φάσμα της διεθνούς απομόνωσης.

Ο σωστός προβληματισμός είναι αυτός που δημιουργείται γύρω από έναν άλλο θεματικό άξονα που αφορά εκείνους που έχουν την μπάλα στα πόδια τους και οι οποίοι μπορούν να αποτρέψουν τον αποκλεισμό της ΕΠΟ, των Εθνικών ομάδων αλλά και των συλλόγων από τις διεθνείς διοργανώσεις. Μέσα σε αυτούς είναι και ο Κοντονής. Τελευταίος, όμως, και καταϊδρωμένος τερματίζει στην κούρσα των υπευθύνων ο υπουργός.

Τυπικά αυτός πήρε την απόφαση που τορπιλίζει τα θεμέλια του ελληνικού ποδοσφαίρου, ουσιαστικά, όμως τη ζημιά την έχουν κάνει αυτοί που κλαίνε με τους δυνατότερους λυγμούς. Άρα αυτοί είναι και οι άνθρωποι που μπορούν να δώσουν τη λύση. Ας μην το πούμε παραίτηση, ας το πούμε προσωρινή απομάκρυνση ή όπως αλλιώς γουστάρουν. Ας κάνουν στην άκρη, όμως, μέχρι τη δικαίωσή τους στα δικαστήρια όσοι παράγοντες του ποδοσφαίρου αντιμετωπίζουν κατηγορίες. Και όταν δικαιωθούν εδώ είμαστε να τους υποδεχθούμε μετά βαΐων και κλάδων.

Δεν γίνεται, όμως, να διοικείς το ελληνικό ποδόσφαιρο ενώ κουβαλάς περιοριστικούς όρους στην πλάτη. Ούτε να σφυρίζεις σε αγώνες, ακόμα κι αν είσαι ο Πιερλουίτζι Κολίνα στα καλύτερά του. Άλλωστε και ο ίδιος ο Μισέλ Πλατινί έκανε στην άκρη πριν καλά – καλά απαγγελθούν κατηγορίες εις βάρος του. Το περίφημο «αυτοδιοίκητο» δεν ακουμπά την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία; Ή, μήπως, ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ, Σεπ Μπλάτερ, μπορούσε να το επικαλεστεί απέναντι στις Ελβετικές ελεγκτικές αρχές και να παραμείνει στη θέση του; Μοιάζει, λοιπόν, και είναι απλό: κατεβαίνεις από την καρέκλα σου μέχρι να «καθαρίσεις» και δεν επιτρέπεις σε κανέναν Κοντονή να καταστρέψει το ποδόσφαιρο όπως τον κατηγορείς σήμερα.

Και αυτό να κάνουν οι «15» που έβγαλε στη σέντρα ο Σταύρος Κοντονής στη συνάντησή του με την αντιπροσωπεία της ΦΙΦΑ – ή να τους αναγκάσουν να το κάνουν όσοι τους «επηρεάζουν – το πρόβλημα φυσικά και δεν θα έχει λυθεί. Οι ομάδες μας θα παίζουν στην Ευρώπη, οι Εθνικές θα είναι ενεργές στις διεθνείς διοργανώσεις το ποδόσφαιρο, όμως, θα νοσεί μέχρι να το δουν «αλλιώς» όσοι επιχειρούν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Είναι και το πιο δύσκολο, πρέπει, όμως να γίνει: άπαντες οι ιδιοκτήτες του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών των ΠΑΕ πρέπει να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, να παραμερίσουν τους εγωισμούς και τα σε προσωπικό επίπεδο προβλήματά τους και να ασχοληθούν με την ουσιαστική ανάπτυξη του συνεταιρισμού τους. Και αυτό δεν γίνεται με «στάνταρ» νικητή, «δικούς μας» και «απέναντι». Δεν γίνεται με φουσκωτούς εντός της αίθουσας συνεδριάσεων της Λίγκας ούτε με στάση «λέω μόνιμα όχι διότι δεν ελέγχω την κατάσταση». Είμαι σίγουρος, όμως, ότι όλοι τους και καθένας ξεχωριστά ξέρει πώς δουλεύει ένα καλά οργανωμένο μαγαζί. Τέτοια έχουν στήσει πολλά και παντού. Τεράστια μαγαζιά. Και μέσω αυτών κονομάνε και αυξάνουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Δεν ντρέπονται να τους χαλάει το προφίλ το ποδοσφαιράκι;

Να το πούμε και διαφορετικά. Μήπως έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι οι ιδιοκτήτες των μεγάλων ομάδων στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου πάνε κάθε Κυριακή στο κατηχητικό; Μήπως νομίζετε ότι είναι λιγότεροι πονηροί από τους δικούς μας που κατάφεραν να διοργανώσουν πρωτάθλημα χωρίς χορηγό; Ή, μήπως, εκείνοι δεν γουστάρουν να τα πάρουν όλα δικά τους; Ξέρουν, όμως, ότι με τη μέθοδο αυτή το προϊόν τους θα ξεφτίσει γρήγορα. Ξέρουν ότι για να λάμπει ένα κομμάτι στη βιτρίνα πρέπει και η βιτρίνα να είναι περιποιημένη και λαμπερά όλα τα κομμάτια της…

Με άλλα λόγια, ξέρουν πώς να κάνουν το ποδοσφαιράκι τους κορυφαίο αθλητικό γεγονός και τους κατά τόπους υπουργούς αθλητισμού σχεδόν διακοσμητικά στοιχεία.

Αν γίνουν όλα αυτά και ο Κοντονής συνεχίζει να κάνει τον ήρωα μπορούμε να τον πούμε επικίνδυνο. Ως τότε είναι εμπρός στο αδιέξοδο να πάρει μια επικίνδυνη απόφαση.