Είναι βαριά του ΠΑΟ η φανέλα…

Τούτη τη φορά ο Παναθηναϊκός δεν έδωσε δικαιώματα απέναντι σε έναν κατώτερο αντίπαλο. Μπήκε δυνατά, εκμεταλλεύτηκε τους χώρους που του έδωσε ο Λεβαδειακός και «καθάρισε» από πολύ νωρίς το παιχνίδι, για να βγάλει από πάνω του την πίεση. 3-0 στο 19’, με τους Νάνο, Κουτρουμπή, Καρέλη να κάνουν ό, τι θέλουν στο γήπεδο, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έκανε απλώς τα… απαραίτητα στον αγωνιστικό χώρο. Ο Γιάννης Αναστασίου δεν προχώρησε σε αλλαγές, δεν ανακάτεψε την τράπουλα και τα αποτελέσματα ήταν τα αναμενόμενα. Τα φυσιολογικά αν θέλετε…

Μέχρι το 20’ όλα καλά. Στρωτό ποδόσφαιρο, σούπερ απόδοση, ωραία γκολ και χειροκρότημα στην κερκίδα, που, ως γνωστόν, κάθε Κυριακή θα κρίνει και μάλιστα αυστηρά μετά τα όσα άσχημα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα στην ομάδα. Από το 20’, άντε 30’ και μετά, το πράγμα κάπως χάλασε…

Ο Παναθηναϊκός σαν να τράβηξε χειρόφρενο. Δεν είναι τυχαίο ότι πέρασαν σχεδόν 40 λεπτά για να απειλήσει. Κυκλοφορία, κατοχή, αλλά μέχρι εκεί. Καμία φαντασία, καμία φρεσκάδα, καμιά πρωτοβουλία για το «κάτι παραπάνω». Αποτέλεσμα αυτού, το 3-0 να παραμείνει και η επανάληψη να εξελιχθεί σε ένα βαρετό 45λεπτο.

Προφανώς και οι «πράσινοι» βολεύτηκαν με το υπέρ τους σκορ και δεν χρειάστηκε να φορτσάρουν, όταν, μάλιστα, έχουν κι άλλο ματς την Κυριακή. Κατανοητό και λογικό. Είναι, όμως, υπερβολή να περνά τόση ώρα για να δημιουργήσεις φάση στην αντίπαλη εστία. Και αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει τον Γιάννη Αναστασίου. Να δει τι φταίει και η ομάδα κατέβασε απότομα στροφές και να το λύσει. Είναι μέσα στα πολλά τα οποία καλείται να διορθώσει ο κόουτς.

Το ενδιαφέρον στο δεύτερο ημίχρονο της αναμέτρησης, με δεδομένο το κακό παιχνίδι το οποίο αναφέραμε, μεταφέρθηκε στην κερκίδα. Το σύνθημα των οπαδών «Είναι βαριά του ΠΑΟ η φανέλα...», έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα σε όλους και κατέδειξε αυτό το οποίο είχαμε γράψει. Η περίοδος χάριτος έχει τελειώσει. Πλέον, η πίεση επιστρέφει σε… φυσιολογικά επίπεδα για μια μεγάλη ομάδα. Ο κόσμος θα στηρίζει, αλλά θα είναι κι ένας αυστηρός κριτής, έπειτα από δυο χρόνια ρεαλισμού και τεράστιας υπομονής. Η νέα σχέση θα χτιστεί. Αλλά θα χτιστεί σιγά – σιγά και μόνο με τα αποτελέσματα…

Υ.Γ: Για την εκπληκτική βραδιά που ζήσαμε όσοι βρεθήκαμε χθες στο ΟΑΚΑ, οι λέξεις είναι λίγες και δύσκολα μπορεί κάποιος να αποτυπώσει γραπτώς τα όσα βίωσε. Πολύ δύσκολα. Όταν μια ομάδα σε κάνει να κλαις, τότε αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο της. Και ο μπασκετικός Παναθηναϊκός του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου είναι μεγαλειώδης. Γιατί… «Σύλλογος μεγάλος, δεν υπάρχει άλλος».