Αυτοί, πάντως, είναι ελεύθεροι…

Η μεταγραφική περίοδος τελείωσε. Ο κόσμος της ΑΕΚ έμεινε με το παράπονο ότι δεν αποκτήθηκε ο επιθετικός «killer».

Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Κι όσο υπάρχει ανοιχτό το «παράθυρο» για τους ελεύθερους και διαθέσιμα ονόματα που κάνουν (διαφορετικό ο καθένας) κλικ, η ελπίδα θα παραμένει.

Εφόσον λοιπόν η «Ένωση» το ξανασκεφτεί/λάβει υπόψη την απογοήτευση των φιλάθλων/κρίνει ότι αξίζει μια ακόμα προσθήκη που θ’ αυξήσει τις ελπίδες να γίνει ανταγωνιστική για το πρωτάθλημα, επιλογές υπάρχουν. Και μάλιστα για όλα τα γούστα.

Για… αεροδρόμιο (ακόμα κι αν πατάει σε λίγο καιρό στα 37) είναι ο Κλαούντιο Πιζάρο. Με βιογραφικό που ζαλίζει, παρουσία μέχρι και την περασμένη σεζόν στην Μπάγερν και υποψία ότι -ακόμα και σ’ αυτή την ηλικία- μπορεί να κάνει θραύση στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όσο για το (όντως υψηλό) κασέ του, μπορεί να πέφτει όσο οι μέρες περνούν και δεν βρίσκει ομάδα.

Επίσης υπάρχει ο Ούτσε. Με καλή παρουσία στο β’ μισό της περσινής Primera Division (όταν βοήθησε τη Λεβάντε να σωθεί) κι έχοντας παίξει ήδη ως υποψηφιότητα τις περασμένες ημέρες που συζητείτο το θέμα της ενίσχυσης στην επίθεση.

Δυνατή περίπτωση -απ’ την άποψη ονόματος- και ο Μουνίρ Ελ Χαμνταουί. Χωρίς η καριέρα του να βρίσκεται στα ντουζένια της, αλλά με παραστάσεις και γκολ σε συλλόγους όπως οι Τότεναμ, Άγιαξ, Φιορεντίνα και Μάλαγα. Σημειώνοντας, δε, και τα ονόματα των Λέκιτς (που απασχόλησε το περασμένο καλοκαίρι την ΑΕΚ), Αμεόμπι, Ζίγκιτς, Τσιτέ και Νικουλάε, ελεύθερα κυκλοφορούν και δικά μας παιδιά.

Κι αν οι περιπτώσεις των Σαλπιγγίδη και Παπαδόπουλου (για διαφορετικούς λόγους η καθεμία) δεν κάνουν ακριβώς γκελ στον κόσμο, μόνο αδιάφορη δεν μπορεί να περάσει εκείνη του Γιώργου Σαμαρά. Διότι η μεταγραφή του στη Νιου Γιορκ Κόσμος ναυάγησε (επειδή δεν υπήρχε ελεύθερη θέση ξένου), οι απαιτήσεις του επίσης μπορεί να πέφτουν όσο πλησιάζει η 11η Σεπτέμβρη και η ΑΕΚ θα μπορούσε θεωρητικά να τα εκμεταλλευτεί όλα αυτά για μια αν μη τι άλλο ποιοτική προσθήκη.