Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Νοεμβρίου 1981 όταν ο ποδοσφαιριστής της Σοσιεδάδ, Περίκο Αλόνσο, αποκτούσε τον δεύτερο γιο του. Το όνομα αυτού, Τσάμπι, ο οποίος θα ακολουθούσε μαζί με τον ελαφρώς μεγαλύτερο αδερφό του, Μίκελ, τα χνάρια του μπαμπά και θα έπαιζε κι αυτός επαγγελματικά μπάλα.
Μάλλον με μεγαλύτερο ταβάνι από την υπόλοιπη οικογένεια, καθώς έπαιξε σε μερικά από τα μεγαλύτερα κλαμπ του κόσμου και κατέκτησε ό,τι τρόπαιο υπάρχει!
Τις χαρούμενες ώρες στην οικία Αλόνσο, στην Ιταλία και συγκεκριμένα στο Παλέρμο, ένας νεαρός ποδοσφαιριστής από το Πεδεμόντιο πάσχιζε να βρει τον δρόμο προς της Serie A με τη φανέλα της τοπικής ομάδας.
Τελικά δεν θα τα κατάφερνε, αλλά θα είχε την ευκαιρία να παίξει στα σαλόνια αργότερα, με τη φανέλα της Πεσκάρα. Τι μας νοιάζει θα πείτε τι έκανε ένας Ιταλιάνος μέτριος χαφ αρχές 80’s; Βλέπετε, το όνομά του ήταν Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι...
Λένε συχνά ότι οι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές αποτυγχάνουν ως προπονητές, την ώρα που παίκτες με συγκεκριμένο ταβάνι, μεγαλουργούν από την άκρη του πάγκου.
Πράγματι, υπάρχουν παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τις θεωρίες αυτές, με τον Γκασπερίνι να μπαίνει, κατόπιν μεγάλης προσπάθειας, στην κατηγορία των δεύτερων. Ο δε Αλόνσο, μας έκανε να απορήσουμε για το κριτήριο των ανθρώπων της Λεβερκούζεν όταν αποφάσισαν να τον φέρουν στην Bay Arena πριν από σχεδόν 1,5 χρόνο. Μονάχα τη Σοσιεδάδ Β είχε προλάβει να προπονήσει...
Μέσα σε λιγότερο από μια διετία όμως, ο Βάσκος από την περίφημη Γκιπούσκοα κατόρθωσε να τρελάνει τους πάντες με τις ασύλληπτη ομάδα που δημιούργησε.
Και αφού πήρε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του κλαμπ, το επανέφερε και σε ευρωπαϊκό τελικό, εκεί όπου θα αντιμετωπίσει την Αταλάντα. Του Γκασπερίνι!
Ιταλοί και Γερμανοί συνθέτουν το ζευγάρι του τελικού του Europa League, το οποίο θα κοντραριστεί το βράδυ της 22ης Μαΐου με έπαθλο τον τίτλο.
Για πρώτη φορά φτάνουν ως εδώ στην Ευρώπη οι Μπεργκαμάσκι, τρίτος ευρω-τελικός θα είναι αυτός για τις «ασπιρίνες», που το 1988 είχαν κατακτήσει το Κύπελλο UEFA, ενώ το 2002 είχαν ηττηθεί από την τρομερή Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Champions League.
Μια κάποια εμπειρία παραπάνω την έχουν στο Λεβερκούζεν, αλλά κακά τα ψέματα, πάνε χρόνια...
Αταλάντα εναντίον Λεβερκούζεν λοιπόν και Γκασπερίνι εναντίον Αλόνσο. Δύο εκ διαμέτρου διαφορετικές περιπτώσεις προπονητών, όπως αντιλαμβάνεται κανείς και από αυτά που προαναφέραμε.
Κι ας ξεκίνησαν αμφότεροι από τμήματα υποδομής, ο μεν Ιταλός από τη Γιουβέντους για εννέα ολόκληρα χρόνια (1994 με 2003), ο δε Ισπανός για μια τριετία στη δεύτερη ομάδα της Σοσιεδάδ.
Από εκεί και πέρα, τα άκρα αντίθετα. Ο Γκασπερίνι έκανε πρώτα το αγροτικό του στην Κροτόνε, την οποία καθοδήγησε σε δύο διαφορετικές θητείες μεταξύ 2003 και 2006, προτού αναλάβει την Τζένοα.
Εκεί ήταν που άρχισε να φτιάχνει το όνομά του, καθώς πρώτα την ανέβασε στη Serie A και στη συνέχεια την έβγαλε στην Ευρώπη, με παίκτες όπως ο Μιλίτο και ο Μότα!
Από τη Γένοβα απομακρύνθηκε τελικά το 2010, αναλαμβάνοντας μερικούς μήνες αργότερα την Ίντερ, στην πρώτη μεγάλη δουλειά της καριέρας του. Κι εκεί απέτυχε παταγωδώς, με αποτέλεσμα να απολυθεί μετά από μόλις πέντε αγώνες, στους οποίους μέτρησε μία ισοπαλία και τέσσερις ήττες...
Τι ακολούθησε; Δύο όχι και τόσο καλά περάσματα από την παλιά του ομάδα Παλέρμο και εντέλει η επιστροφή στην Τζένοα, όπου στέριωσε για μια τριετία (2013-2016). Μία νέα έξοδος στην Ευρώπη... ακυρώθηκε στα χαρτιά, με την άσπονδη αντίπαλο Σαμπντόρια να επωφελείται και να βγαίνει στο Europa League, προτού ο Γκασπερίνι πάει στο Μπέργκαμο και αλλάξει τη ζωή τη δική του αλλά και των κατοίκων του...
Μπορεί η Αταλάντα να αποτελεί πολύ συχνό θαμώνα της Serie A, όμως συνήθως περιοριζόταν στον ρόλο του κομπάρσου. Μπόλικα πρωταθλήματα στη Β’ κατηγορία, ένα στη Γ’ καθώς και ένα Κύπελλο, το 1963, τα μοναδικά τρόπαια που έχει να επιδείξει. Ευρώπη, είχε να παίξει από το 1991.
Και κάπου εκεί ο Γκασπερίνι έφερε την επανάσταση, μεταμορφώνοντας τους Μπεργκαμάσκι σε ομάδα που διεκδικούσε κάθε χρόνο τρόπαια, εντός και εκτός συνόρων!
Δύο χαμένοι τελικοί στο Coppa Italia, φέτος όλοι στο Μπέργκαμο ευελπιστούν η τρίτη να είναι και φαρμακερή. Έχουν όμως και το Europa League να διεκδικήσουν. Αυτά τα οκτώ χρόνια, ο 66χρονος πλέον κόουτς βρήκε αυτά που έψαχνε και έβαλε τη σφραγίδα του σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες που έχουμε δει τον 21ο αιώνα στην Ιταλία και όχι μόνο.
Γι’ αυτό έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία ότι στον πρώτο της ευρωπαϊκό τελικό θα αντιμετωπίσει μία ακόμη συναρπαστική περίπτωση κλαμπ. Neverkusen την ανέβαζαν, Neverkusen την κατέβαζαν μια ζωή, Γερμανοί και μη, τη Μπάγερ. Αυτά που έχει πετύχει φέτος όμως η αρμάδα του Αλόνσο, ξεπερνούν κάθε φαντασία. Έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις ήδη για τη Λεβερκούζεν και κάθε βδομάδα γράφονται κι άλλες, αφού όλο και κάποιο νέο ρεκόρ σπάει.
Αρνητές... ήττας οι παικταράδες του Βάσκου τεχνικού, απέχουν τρία ματς από το αήττητο τρεμπλ - καθώς εκτός του τίτλου της Bundesliga που έχουν ήδη κατακτήσει, είναι και στους τελικούς σε Κύπελλο και Europa.
Την 22η του Μάη λοιπόν, θα ανταμώσουν στο Δουβλίνο ένας έμπειρος δουλευταράς και ένας νεανίας που ήρθε να βροντοφωνάξει με... καλώς εννούμενο θράσος ότι ένας παικταράς μπορεί να γίνει και μεγάλος κόουτς. Στο τέλος, μονάχα ένας θα πανηγυρίσει. ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_003740.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
