Άσε τον μικρό να πάρει μια ανάσα…

Το έχουμε το κουσούρι και θα το έχουμε μια ζωή. Το γουστάρουμε κιόλας κάποιοι να μιλάμε περισσότερο για την «γκάφα» του διαιτητή και λιγότερο για το ίδιο το άθλημα. Το κάνουμε με τρέλα στο ποδόσφαιρο, το κάνουμε με πάθος και στο μπάσκετ. Κάποια στιγμή θα μπει και το βόλεϊ στον λογαριασμό…

Και το κάνουμε διότι και πολλές αφορμές έχουν δοθεί και πολλές δικαιολογίες προσφέρονται από συμπεριφορές διαιτητών. Ρίξτα στη διαιτησία και όλοι θα είναι ικανοποιημένοι. Οι μεν νίκησαν, οι άλλοι έχουν κάτι να λένε για να μαλακώσει ο πόνος τους. Οι διαιτητές, δε, πολλάκις έχουν ντυθεί τη στολή του «κόρακα» και σφυρίζουν ό, τι τους κατέβει στο κεφάλι. Και όχι μόνο επειδή είναι κακοί ή επειδή δεν είδαν σωστά τη φάση.

Να έχουμε κι ένα μέτρο, όμως. Πρόσφατα έγιναν δύο ματς μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο μπάσκετ. Και οι δύο είχαν κάτι να φορτώσουν στους διαιτητές. Είτε στο ημίχρονο του πρώτου αγώνα είτε στο φινάλε του δεύτερου. Ούτε θα μπω στη διαδικασία να ζυγίσω ποιος την είχε πιο γερή τη δικαιολογία, ούτε θα επιδοθώ σε ευχολόγια του τύπου: «κάποια στιγμή να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τη διαιτησία». Δεν γίνεται αυτό, δεν μπορεί να γίνει σε μη ουτοπικό περιβάλλον, ειδικά σε ένα άθλημα, όπως το μπάσκετ, στο οποίο οι διαιτητές έχουν τόσο ενεργή συμμετοχή. Στην τελική, έχει και την πλάκα του όλο αυτό. Άλλος μετράει βολές, άλλος μετράει βήματα…

Το μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού ξεκατίνιασμα για τις διαιτητικές αποφάσεις έχει την πλάκα του και για έναν ακόμα λόγο. Διότι είναι άξιο παρατήρησης να βλέπεις δύο «θύτες» να νιώθουν ή να μετατρέπονται σε «θύματα» για λίγες ώρες. Εκτός κι αν υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι κάποιος εκ των «αιωνίων» δεν έχει πιει αίμα όχι μικρής αλλά μικρότερής τους ομάδας. Κι επειδή σίγουρα ορισμένοι εκνευριστήκατε ήδη και σκέφτεστε Ολυμπιακοί ή Παναθηναϊκοί ότι στο μεταξύ σας έχετε αδικηθεί περισσότερο πάρτε μια ανάσα, σηκωθείτε από το υπολογιστή για λίγα δευτερόλεπτα και αναλογιστείτε μετά την επιστροφή σας εμπρός από την οθόνη πόσες φορές έχετε γλιτώσει από κάποια «γκέλα» επειδή ο διαιτητής έπαιξε αβαντάροντας τον ισχυρό. Δεν προχωράω σε παραδείγματα διότι εδώ δεν γράφουμε εγκυκλοπαίδεια…

Δύο κουβέντες για τον μικρότερο, λοιπόν, με αφορμή τη φασαρία που σήκωσε ο ΠΑΟΚ για την τελευταία φάση του αγώνα με τον Ήφαιστο. Πιο σωστά, για την κατάληξη της τελευταίας φάσης. Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, διαμαρτύρεται διότι υποστηρίζει ότι το καλάθι στο λέι απ του Αθηναίου έπρεπε να μετρήσει λόγω αντικανονικής αμυντικής προσπάθειας. Να προσπεράσουμε το γεγονός ότι η φάση είναι πολύ δύσκολη, να προσπεράσουμε το γεγονός ότι το πλάνο δεν βοηθά στη «διαλεύκανση» της υπόθεσης, να προσπεράσουμε και το ότι στο ξεκίνημα της τελευταίας αυτής φάσης υπάρχει πεντακάθαρο αντιαθλητικό φάουλ του Τέπιτς στον Μπρέιζελτον. Και να τα αφήσεις όλα αυτά στην άκρη πάλι στο «ε, και;» φτάνεις.

Γιατί να μην αφήσουμε μια ομάδα να ζήσει τη βραδιά της; Να χτίσει γύρω από αυτή και άλλες, αν έρθουν, την ίδια της την ύπαρξη και να βρει φίλους – πελάτες για να στεριώσει στη μεγάλη κατηγορία; Γιατί επιλέγουμε να πάρουμε τον θρίαμβο μιας ομάδας και να τον τσαλακώσουμε μετατρέποντας τον θριαμβευτή σε κατηγορούμενο; Να πω ότι κρινόταν και κανένας τίτλος θα το καταλάβαινα. Αλλά με την κανονική διάρκεια να είναι ακόμα στο ξεκίνημα και τον ΠΑΟΚ να έχει την δυναμική, το υλικό και το προπονητικό επιτελείο να επαναλάβει και φέτος την άκρως επιτυχημένη περυσινή χρονιά του δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για μικρότητες και γκρινίτσες.

Να το πω και αλλιώς. Ίσως, αν είχαμε στο νου μας και λίγο την ανάπτυξη του αθλήματος και όχι την προστασία του εκάστοτε ισχυρού να θέλαμε να «πριμοδοτήσουμε» τους μικρούς να κάνουν εκπλήξεις εις βάρος των μεγαλύτερών τους. Σε τελική ανάλυση, δεν θέλουμε να βοηθήσουμε και άλλες ομάδες να ακολουθήσουν τα χνάρια του Προμηθέα; Μια ομάδα που πέρυσι άκουσε… παραπονάκια για ορισμένα υπέρ της σφυρίγματα αλλά φέτος είναι η ομάδα – υπόδειγμα που μας τιμά με τις εμφανίσεις της στην Ευρώπη.

Γι’ αυτό σου λέω, άσε τον μικρό να πάρει μια ανάσα. Δεν είναι πρόβλημα, εξαίρεση στον κανόνα είναι να πάρει κι αυτός ένα κουκούτσι δικό του…