Τα λάθη έχουν δικαιολογία, τα νεύρα όχι

Η απάντηση στην ερώτηση που υπήρχε εύλογα πριν από το τζάμπολ της επιστροφής του Ολυμπιακού σε αγωνιστική δράση στην Ευρωλίγκα, έπειτα από απραξία τόσων ημερών, δόθηκε στην Κωνσταντινούπολη ξεκάθαρα. Οι συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, με τα κρούσματα κορωνοϊού να διαδέχονται το ένα το άλλο και εννέα παίκτες να νοσούν, στέρησαν σε μεγάλο βαθμό αυτό που είχε σε περίσσιες ποσότητες η ομάδα, πριν την περιπέτεια. Τον όμορφο αγωνιστικό ρυθμό.

Αυτός έριξε στο καναβάτσο με χαρακτηριστική ευκολία Βιλερμπάν, Μπάγερν Μονάχου και Παναθηναϊκό, αλλά από την στιγμή που έπαψε να υφίσταται λόγω της έλλειψης προπόνησης, η Φενέρμπαχτσε ήταν αξεπέραστο εμπόδιο. Και ας είχε πολύ σημαντικά προβλήματα με τους δύο κατά τεκμήριο καλύτερους παίκτες της, Βέσελι και Ντε Κολό στα πιτς. Αυτή η συγκυρία, αποδείχθηκε απλά πως γέμισε με φρούδες ελπίδες για ένα μεγάλο «διπλό» τους «ερυθρόλευκους», όμως η πραγματικότητα ήταν σκληρή. Νίκησε εύκολα η ομάδα που και το ήθελε περισσότερο και έπαιξε καλύτερα και κυρίως είχε ρυθμό, παίζοντας παιχνίδι πρωταθλήματος το Σάββατο.

Τα άσχημα μαντάτα για τον Ολυμπιακό είχαν φανεί από το πρώτο μέρος, παρότι εκμεταλλευόμενος την φοβερή προσπάθεια του Παπανικολάου στην άμυνα και την αποτελεσματικότητα των Πρίντεζη και Σλούκα στην επίθεση, ήταν μπροστά στο σκορ. Οι «ερυθρόλευκοι» αδυνατούσαν από το πρώτο λεπτό να έχουν καλές επιστροφές στην άμυνα, καθώς δεν τους έβγαιναν οι ανάσες. Παίκτες «κλειδιά» για το παιχνίδι τους που νόσησαν ήταν εκτός κλίματος, ενώ το παράδοξο είναι πως επηρεάστηκαν και αρκετοί από όσους δεν τους επισκέφτηκε η «omicron». Η Φενέρ προσπαθούσε να το εκμεταλλευτεί με συνεχόμενα καλάθια στο transition, με την στατιστική να καταγράφει 21 πόντους από αιφνιδιασμό.

Είναι ακόμα περισσότεροι αν συνυπολογίσουμε και τους δευτερεύοντες, αλλά και τις συνεχόμενες καταστάσεις ανισορροπίας που εμφάνιζαν οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα, κοντά και μακριά από το καλάθι. Όταν στο δεύτερο μέρος η τουρκική ομάδα άρχισε να πετυχαίνει το ένα τρίποντο μετά το άλλο (σ.σ. κάποια στιγμή στην επανάληψη είχε 11/15), ήταν σχεδόν αδύνατο για τον Ολυμπιακό να αντισταθεί στην… μοίρα του. Έχοντας χάσει και τον Σακίλ ΜακΚίσικ από γονατιά στον τετρακέφαλο, με τον Ντόρσεϊ να κάνει αγωνιστικά και πνευματικά το χειρότερό του παιχνίδι στην Ελλάδα και τον Βεζένκοφ εντελώς εκτός της γνώριμής του φόρμας, λόγω και της καλά μελετημένης άμυνας των γηπεδούχων πάνω του, θα έμοιαζε με εξωπραγματική υπέρβαση κάτι περισσότερο από το τελικό -14.

Τα μόλις τέσσερα λάθη του πρώτου ημιχρόνου, έγιναν 12 στο τρίτο δεκάλεπτο (16 συνολικά), με τουλάχιστον έξι από τα οκτώ να είναι πάσες σε χέρια αντιπάλου που επέφεραν εύκολους πόντους στην Φενέρ. Ένα ερώτημα που δεν θα απαντηθεί ίσως ποτέ, είναι το αν αυτά τα εύκολα σφάλματα ήταν απόρροια μόνο της έλλειψης ρυθμού, ή και των αδικαιολόγητων νεύρων που είχε ο κόουτς Μπαρτζώκας, αλλά και αρκετοί παίκτες του. Όπως και να έχει, και όσο και ο Ισπανός Πέρεθ εξάντλησε όλη την αυστηρότητά του με δύο συνεχόμενες τεχνικές ποινές, χωρίς να ειπωθεί το παραμικρό, το μόνο που δεν χρειαζόταν ο Ολυμπιακός στο ιδιαίτερο αυτό βράδυ και εγχείρημα, ήταν ο εκνευρισμός του καπετάνιου του και η έλλειψη της καθοδήγησής του για 23 ολόκληρα λεπτά.

Το… κοντέρ έγραψε την χειρότερη αμυντική συγκομιδή για φέτος με 94 πόντους, με τους 44 να είναι στα 15 τελευταία λεπτά. Και όμως το σκορ στο 25’ήταν 50-52, αλλά κάπου εκεί ο διακόπτης έκλεισε οριστικά ή αν θέλετε οι δυνάμεις (ίσως να μπορούσε να βοηθήσει λίγο ο Ζαν-Σαρλ) και η συγκέντρωση πήγαν περίπατο. Το μάτι του αντιπάλου… γυάλιζε διότι το ρεκόρ 7-10 δεν έδινε και πολλά περιθώρια, οι περισσότεροι παίκτες της βγήκαν «μπροστά» για να καλύψουν το «κενό» των υπόλοιπων και ο απολογισμός των 9 κλεψιμάτων, οι 27 ασίστ για μόλις 12 λάθη και τα 15/29 τρίποντα, ήταν οι σημαντικότερες αιτίες της ήττα του Ολυμπιακού. Με τους Χένρι, Μαχμότογλου, Μπούκερ, Πολονάρα και Πιέρ να ξεχωρίζουν. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Το να γίνεται δριμεία κριτική και αρχίσουν οι μηδενισμοί στους «ερυθρόλευκους» για αυτή την βραδιά είναι κάτι που χρίζει… παρακολούθησης για όσους την κάνουν. Βάλτε τον εαυτό σας 10 μέρες σε ένα σπίτι και θα διαπιστώσετε πως καλά-καλά και το απλό βάδισμά σας έχει επηρεαστεί. Πόσο μάλλον για οργανισμούς που έχουν συνηθίσει να γυμνάζονται τέσσερις και πέντε ώρες την ημέρα και να καλούνται με δύο κανονικές προπονήσεις να παίξουν παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων. Η λάθος απόφαση των ομάδων να μην αναβάλουν την διοργάνωση για δύο-τρεις εβδομάδες ώστε να γίνει πιο ομαλά η επιστροφή, ας ελπίσουμε να μην στοιχίσει με σοβαρά προβλήματα υγείας σε κάποιον αθλητή, που έχει σαφώς πολύ μεγαλύτερη αξία από μία ήττα ή νίκη.

Ο Ολυμπιακός τουλάχιστον είναι «τυχερός», σε πολλά, μα πάρα πολλά εισαγωγικά διότι η αναβολή προήλθε επειδή κάποιοι άλλοι παίκτες νόσησαν, που δεν θα διεξαχθεί την Πέμπτη το πολύ πιο κρίσιμο, από την εντός προγράμματος ήττα από την Φενέρ, παιχνίδι με την Ζενίτ στο ΣΕΦ. Φαντάζει αδύνατο με την εικόνα που παρουσίασαν ατομικά και ομαδικά οι πειραιώτες να μπορούσαν να αντεπεξέλθουν μέσα σε 48 ώρες σε δεύτερο σερί παιχνίδι με ταξίδι.

Τουλάχιστον τώρα, έχει εννέα ημέρες να ηρεμήσει, να προπονηθεί κανονικά, να παίξει ένα χρήσιμο παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Ιωνικό και να βρει τα πατήματά του πριν το ματς με την Μακάμπι στο Τελ Αβίβ. Αυτό το διάστημα είναι αναγκαίο, διότι η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο δύσκολη, με πολλές διπλές αγωνιστικές. Τότε όμως θα είναι όλοι απόλυτα καλά. Και αυτό θα κάνει ξανά τον Ολυμπιακό να ξεχωρίσει…

Υ.Γ.: Δεν υπάρχει κανένας λόγος εκνευρισμού από κανέναν. Η φετινή εκδοχή του Ολυμπιακού είναι υπέροχη και τηρουμένων των αναλογιών έχει κάνει περισσότερα απ’ ότι όλοι περίμεναν. Θα είναι κρίμα να χαθεί η συγκέντρωση και ο στόχος. Και η ατυχία εν καιρώ πανδημίας μέσα στο παιχνίδι είναι, όπως και κάποια ανάποδα σφυρίγματα, όταν οι ομάδες των 30-40 εκατομμυρίων αγκομαχούν. Μαθαίνεις να ζεις με αυτά και προχωράς, διότι αξίζεις…

Follow @ZervasNikolaos