Άρης ώρα μηδέν και ώρα… επανεκκίνησης

Το χειρότερο στην αποδόμηση του φετινού Άρη, δεν είναι η απογοήτευση από ήττες σαν αυτή με τον Κολοσσό. Αλλού θα πρέπει να εντοπίσουμε τον κίνδυνο. Τα αρπακτικά, σας είπα, ότι παραμονεύουν, για να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες μια ομάδας που τους έχει ήδη πριμοδοτήσει και που κατά καιρούς, έχουν βάλει χέρι στο ταμείο της, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και ποτέ δεν την αντιμετώπισαν διαφορετικά από μια ακόμη πηγή εσόδων.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ


Πράγμα το οποίο, ειδικά σε εποχές που χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και άνθρωποι που θα τρέξουν για να στηρίξουν τον μπασκετικό Άρη να αποφύγει ακόμη χειρότερες καταστάσεις, είναι ανήθικο. Αλλά, για ποια ηθική μιλάμε. Είναι καιρός που

σας είχα προειδοποιήσει: υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν, αλλά, επιμένουν. Παραμονεύουν και εκμεταλλεύονται την διοικητική ανυπαρξία, τα κενά του Λάσκαρη, τις υποσχέσεις του που έμειναν υποσχέσεις και τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί, όταν μιλούσε για ένα δις και άλλς αρλούμπες. Αντί να κοιτάξει πως θα κρατήσει με αξιοπρέπεια την ομάδα και να στηρίξει τις επιλογές του, κυρίως την επιλογή του Γιαννάκη, τα άφησε όλα στο έλεος των αρπακτικών. Των αρουραίων. Όλων αυτών που μοιράζουν μυαλό και δήθεν ιδέες σωτηρίας. Που έχουν ήδη διαλύσει δύο – τρεις ομάδες και συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό, ακουμπώντας τον Άρη.

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει ένα μέτωπο που θα απωθήσει τους επιτήδειους. Θα υπάρχει άραγε κάποιος, έστω κι αυτός ο Λάσκαρης, αν κάνει μια επανεκκίνηση, ποτέ δεν είναι αργά, για να σώσει ό,τι έχει απομείνει και να τελειώσει με αξιοπρέπεια τη χρονιά.

Είχε δίκιο ο Γιαννάκης, αν και όλα αυτά περί πλάνου, σε τέτοιες ώρες, ακούγονται υποκριτικά ή τέλος πάντων ακούγονται ελαφρώς παράταιρα σε σχέση με τον αγώνα επιβίωσης της ομάδας του.

Αλλά, στην ουσία, ένα πλάνο μπορεί να ξεκινήσει από τα χαμηλά και ίσως από αυτό το σημείο είναι πιο εύκολο να αποδώσει.

Νομίζω ότι ο μπασκετικός Άρης βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σημείο και αν κάτι δεν πάει καλά, θα χάσει και πάλι την ταυτότητά του, όπως άλλωστε είχε συμβεί και παλιότερα, όταν πέρασε μια περίοδο γενικής ανυποληψίας.