Από τον Τζαβέλλα μέχρι τον Αθανασιάδη

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com

Αν το γκολ που σημείωσε στην εκπνοή με τη Βοσνία, κρίνει την πρόκριση, θα το θυμόμαστε για πολύ καιρό. Αν όχι, ο Τζαβέλλας θα κατέβει από τον θρόνο του και θα το ξεχάσουμε. Θα ασχοληθούμε με τις μαγκιές του, τους εναγκαλισμούς με διαιτητές και αντιπάλους. Ίσως να μας υποχρεώσει να τον δούμε σε πρωτοσέλιδο κουτσομπολίστικου εντύπου για τα... κοινωνικά του καπρίτσια και θα γίνει μεγάλη συζήτηση για το αν ανήκει σε ένα ΠΑΟΚ που θέλει το πρωτάθλημα ή απλά παίζει για να... κάνει ότι το θέλει.

Όπως και να έχει, στο ερώτημα αν τελικά αυτή η ομάδα έχει τις δυνάμεις ή θα τις αποκτήσει στο μέλλον για να φτάσει στην κορυφή, η απάντηση δίνεται συνήθως καλοκαίρι. Μπορώ να πω ότι γίνεται πειστικός το Γενάρη, αλλά, δεν φτάνει ο χρόνος, το σύστημα και ένα σωρό άλλες αιτίες, μακριά από το στενό χώρο των αποφάσεων που λαμβάνουν ή θα λαμβάνουν οι αρμόδιοι.

Με βάση το παρελθόν, που στο κάτω κάτω της γραφής είναι άδικο να προβλέψουμε το μέλλον, είναι μάλλον βέβαιο ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει σκοπό να πάρει πρωτάθλημα. Η διάθεση που δείχνει για να ξοδέψει πραγματικά πολλά χρήματα και να φτάσει σε ένα τίτλο, είναι... μειωμένης απόδοσης και αποτελεσματικότητας. Είναι δα φαινόμενο αυτό που συμβαίνει κάθε χρόνο, με ποδοσφαιριστές, οι οποίοι απασχολούν περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Και γι αυτό δεν φταίνε ουσιαστικά οι ίδιοι, αλλά, όσοι τους επιλέγουν και δεν έχουν αποφασίσει ποτέ για αξιόπιστους αντικαταστάτες.

Φτάνουμε λοιπόν σε ένα σημείο που ο Σαββίδης σπεύδει να συναντήσει τον Αθανασιάδη. Και τι έχει να του πει; Να τον μεταμορφώσει σε καλύτερο και αποτελεσματικότερο; Να του βάλει τις φωνές ή να τον ρωτήσει αν θέλει να πάρει μεταγραφή;

Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά;

Είναι σοβαρά πράγματα να παραδέχεσαι ότι θα ήταν προτιμότερο να πουληθεί από πέρσι ή από το καλοκαίρι παρά να μείνει και να το λες στα μούτρα του, στις πιο δύσκολες μέρες της καριέρας του;

Ποιος θα εξακολουθεί να είναι ο χαμένος; Όλοι γνωρίζουμε.