Σβηστή επανεκκίνηση, αλλά η… δουλειά έγινε για την ΑΕΚ. Η «Ένωση» χωρίς να φτάσει τα επίπεδα απόδοσης προ διακοπής, επικράτησε 2-0 της Κηφισιάς στη Ριζούπολη και βρίσκεται με το... ενάμισι πόδι στα προημιτελικά του Κυπέλλου.
Σ' ένα παιχνίδι, όπου παίκτες της -ένεκα και των πολλών απουσιών (αλλά και όχι μόνο)- επιτέλεσαν διαφορετικούς ρόλους απ' αυτούς που μας είχαν συνηθίσει φέτος. Σ' έναν αγώνα, στο φινάλε του οποίου οι φίλοι του «δικεφάλου» χάρισαν μια... διαφορετική στιγμή, με πρωταγωνιστή έναν παίκτη της αντίπαλης ομάδας. Απ' αυτές που θέλουμε να βλέπουμε σε κάθε ματς…
Αναλυτικά, τα πέντε σημεία από την επικράτηση της ΑΕΚ επί της Κηφισιάς:
Η «σβηστή» νίκη
Είχε το δικό του ξεχωριστό ενδιαφέρον πριν το παιχνίδι το πώς θα (επαν)εμφανιστεί η ΑΕΚ μετά τη διακοπή. Από τη μία, οι πολλές και κομβικές απουσίες -επί της ουσίας όλα τα εξτρέμ της έξω (μιας και ο Λιβάι υπολογίζεται ως φορ)- που οδήγησαν σε μια πειραματική ενδεκάδα. Από την άλλη, οι 32 μέρες που μεσολάβησαν από το τελευταίο της ματς, διάστημα που όσο να 'ναι επηρεάζει τον ρυθμό μιας ομάδας. Είτε για τον έναν, είτε για τον άλλον λόγο, η «Ένωση» δεν έπιασε τα εντυπωσιακά στάνταρ απόδοσης που μας είχε συνηθίσει, φτάνοντας σε μια «σβηστή» επικράτηση.
Στο πρώτο τέταρτο-εικοσάλεπτο οι «κιτρινόμαυροι» ψάχνονταν επιθετικά απέναντι στην Κηφισιά που έπαιζε με κοντά τις γραμμές της, όντας στατικοί ανά περιπτώσεις και χωρίς την ένταση που διακρίνει το παιχνίδι τους. Σταδιακά άρχισαν να ανεβάζουν ρυθμούς, βγάζοντας κάποιους συνδυασμούς. Με ανάπτυξη από δεξιά (Σιντιμπέ-Γκαρσία) ήρθε το πρώτο γκολ, από πέρασμα του Φαν Βέερτ στον Αραούχο ξεκίνησε η φάση για το 0-2, ενώ είχαν τις φάσεις τους και στο δεύτερο μέρος. Ταυτόχρονα, με κάποια ατομικά λάθη και κενά στα μετόπισθεν, έδωσαν δικαίωμα στην ομάδα των Βορείων Προαστίων να απειλήσει στην κόντρα. Ωστόσο, ο Στάνκοβιτς τη μία και μοναδική φορά που όντως χρειάστηκε η παρουσία του (18') δήλωσε «παρών».
Εν πολλοίς, η δουλειά έγινε για την ΑΕΚ, στόχος της οποίας είναι να βρεθεί όσο το δυνατό συντομότερα στο επίπεδο που ήταν πριν τη διακοπή. Κακά τα ψέματα, η Κηφισιά αξίζει τα εύσημα για την πορεία της στη Super League 2, παρόλα αυτά παραμένει ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Οι κίνδυνοι που θα αντιμετωπίσει η «Ένωση» στα ερχόμενα ματς με Λαμία και Βόλο θα είναι σαφώς περισσότεροι και θα χρειαστεί να παρουσιαστεί λιγότερο επηρεασμένη -όσο φυσικά αυτό γίνεται- από τους παράγοντες «απουσίες» και «διακοπή», οι οποίοι -όσο κι αν μην αρέσουν στον Αλμέιδα οι δικαιολογίες- είναι λογικό να επηρεάζουν κάθε ομάδα.
Πάντως, να σημειωθεί ότι δεδομένης και της -εξαιρετικής στο δημιουργικό κομμάτι- εικόνας της ΑΕΚ στο φιλικό με τη Σερένγκ (χωρίς προφανώς να συνιστά κάποιο μεγαθήριο η βέλγικη ομάδα), ο παράγοντας που την επηρέασε περισσότερο κόντρα στην Κηφισιά ήταν εκείνος των απουσιών. Άλλωστε, στην αναμέτρηση της Ολλανδίας υπήρχε και ο Φερνάντες…
Ο Λιβάι των… άκρων
Επαναφορά του Λιβάι Γκαρσία στα δεξιά, λοιπόν. Πιθανότατα προσωρινά και μόνο, μιας και ο Ματίας Αλμέιδα έχει δείξει τη σαφή προτίμησή του για το πού θέλει να τον αξιοποιεί (στο δίδυμο της επίθεσης). Όπως και να έχει, ο 25χρονος άσος -που έφτασε τα οκτώ τέρματα τη φετινή σεζόν- τα πήγε εξαιρετικά και υπενθύμισε ότι η ΑΕΚ έχει ακόμα μία (εξαιρετική) επιλογή για τα άκρα.
Αποτέλεσε τον κύριο εκφραστή των επιθέσεων του «δικεφάλου», παίρνοντας πολλές πρωτοβουλίες από δεξιά. Το «ατού» για τον ίδιο (και κατ' επέκταση για την ομάδα του) με τη χρησιμοποίησή του σ' αυτήν τη θέση, ήταν ότι μπορούσε να δοκιμάζει συχνότερα το καλό του μακρινό σουτ. Κάτι που φάνηκε σε αρκετές περιπτώσεις κι όχι μόνο στη φάση του γκολ (που έδειξε να το θέλει, βάσει του πώς έχει βάλει το πόδι του). Από την άλλη, εάν και ήταν τρομερός στο ένας εναντίον ενός, στην τελική πάσα δεν είναι… Ελίασον ή Φερνάντες και το έδειξε. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να χτίσει συνεργασίες με τον Σιντιμπέ. Παρένθεση: Ο τελευταίος για ακόμα ένα παιχνίδι τα πήγε εξαιρετικά στον ρόλο του έξτρα παίκτη στην επίθεση όταν συγκλίνει στον άξονα, κατά τα άλλα όμως ήταν αρκετά νευρικός με λάθος μεταβιβάσεις.
Εν κατακλείδι για τον Λιβάι. Δεν τίθεται ερώτημα για το εάν μπορεί να βοηθήσει προσωρινά στο δεξί άκρο, μέχρι να επιστρέψουν και οι υπόλοιποι. Πόσω μάλλον, όταν στο αμυντικό κομμάτι έχει και τις απαραίτητες βοήθειες που του προσφέρει το 4-4-2, εν αντιθέσει δηλαδή με το 3-5-2 που είχε δοκιμαστεί το καλοκαίρι. Πάντως, όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν το πόσο σημαντικός μπορεί να γίνει όταν αγωνίζεται στο δίδυμο της επίθεσης.
Ο… δημιουργικός Φαν Βέερτ
Πρώτο παιχνίδι με τη φανέλα της ΑΕΚ ως βασικός για τον Ολλανδό άσο και το πρόσημο θετικό. Όχι μόνο λόγω του παρθενικού του τέρματος στα κιτρινόμαυρα. Συνολικά, η εικόνα του ήταν τέτοια που δείχνει ότι σιγά-σιγά προσαρμόζεται στο παιχνίδι του «δικεφάλου». Από το πρέσινγκ ψηλά, τον ρόλο «σκαλοπατιού» και το σπάσιμο της μπάλας, μέχρι τη συμμετοχή του στην ανάπτυξη. Το τελευταίο είναι και το… ζουμί. Ο 32χρονος επιθετικός μάς έχει συστηθεί ως στράικερ, όμως χθες ξεχώρισε στο δημιουργικό κομμάτι και χωρίς μάλιστα να βγαίνει ιδιαίτερα από τον χώρο δράσης του. Ήταν μέσα -και όχι με εκτελεστικό ρόλο- στους περισσότερους καλούς συνδυασμούς που έβγαλε η «Ένωση». Μάλιστα, σε δύο περιπτώσεις το έκανε και με… απαράμιλλο στυλ, με τακουνάκι. Ειδικά η φάση του 73' ήταν χάρμα ιδέσθαι.
Ο… διαφορετικός Γιόνσον ελέω Φράνσον
Μετά τα φιλικά, ο Φράνσον πήρε φανέλα βασικού και σε επίσημο ματς, για πρώτη φορά απ' όταν μετακόμισε στην ΑΕΚ. Κάτι που επηρέασε άμεσα και τον ρόλο του Γιόνσον που βρέθηκε στο πλάι του.
Συνήθως ο Δανός χαφ αγωνίζεται δίπλα σε έναν πιο δημιουργικό χαφ, είτε αυτός είναι (κυρίως) ο Πινέδα είτε ο Μάνταλος. Χθες αυτό δεν συνέβη. Αυτόματα, λοιπόν, χρειάστηκε να αναλάβει και περισσότερες πρωτοβουλίες στο κομμάτι της ανάπτυξης. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το επιχειρούσε και σε προηγούμενα παιχνίδια, όπου συνήθως έπαιρνε και την πρώτη πάσα από τα στόπερ. Αλλά κόντρα στην Κηφισιά το έκανε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και πολύ πιο ψηλά στο γήπεδο.
Σε γενικές γραμμές τα πήγε καλά σ' αυτό το κομμάτι. Βέβαια, σε δημιουργικό επίπεδο, Πινέδα ή Μάνταλος -ο οποίος έκανε πολύ καλό ματς- δεν είναι. Ακόμα ένας σημαντικός παράγοντας -μαζί και με τη δυσκολία του Φράνσον στο να πρεσάρει- για την επιθετική εικόνα της «Ένωσης» που δεν ήταν στα στάνταρ προ διακοπής.
Τώρα σε ό, τι αφορά τον Φράνσον, ο οποίος δεν φάνηκε και ιδιαίτερα. Σίγουρα αποτελεί… κανονικό παίκτη (υπήρξε αμφιβολία ακόμα και γι' αυτό στην περσινή αρνητική σούμα της «Ένωσης»). Αλλά, κακά τα ψέματα, δεν μπορεί να βασίζεται η ΑΕΚ στον Σουηδό χαφ. Ακόμα και για αλλαγή. Και με τον Γαλανόπουλο να είναι καλά, πολύ δύσκολα θα ξαναβρεί χώρο.
Το respect στον κόσμο της ΑΕΚ (και) για το χειροκρότημα στον Τετέι
Είναι πάντα διαφορετικά όταν παίζει στη… γειτονιά της. Εξαιρετική η παρουσία των φίλων της ΑΕΚ στη Ριζούπολη. Κάτι, βέβαια, που δεν περιορίστηκε στο αδιάκοπο τραγούδι, αλλά έλαβε διαστάσεις που θέλουμε και πρέπει να βλέπουμε στα γήπεδα.
Το παιχνίδι είχε ολοκληρωθεί λίγα λεπτά και ένας παίκτης της Κηφισιάς κατευθυνόταν προς το μέρος που βρισκόταν ο κύριος όγκος των οπαδών των «κιτρινόμαυρων». Ήταν ο Ανδρέας Τετέι, σκόρερ στο περσινό συναπάντημα των δύο ομάδων. Ένας Έλληνας από την Κυψέλη, με μητέρα από τη Σιέρα Λεόνε και πατέρα Γκανέζο (που δεν πρόλαβε να γνωρίσει, μιας και έφυγε από τη ζωή όταν ήταν μόλις οκτώ μηνών). Στο πέταλο πήγε για να βρει φίλους του, ωστόσο έλαβε το ζεστό χειροκρότημα από όλους τους οπαδούς του «δικεφάλου». Οι τελευταίοι, σημειωτέον, κατά τη διάρκεια του ματς δεν σταμάτησαν να φωνάζουν συνθήματα κατά του φασισμού. Οι στιγμές διαφορετικότητας που ευαγγελίζονται, οι στιγμές που θέλουμε να βιώνουμε κάθε Πέμπτη, Κυριακή…
