Α, και στην παράγκα του Θωμά…

Τις τελευταίες ημέρες νομίζουμε πως ζούμε κάπου στο 1999. Τότε που η περίφημη «παράγκα» ήταν στα φόρτε της. Τότε που το ελληνικό ποδόσφαιρο χόρευε στους ρυθμούς του Θωμά, που ομάδες από την τέταρτη κατηγορία ανέβαιναν… τραίνο στην πρώτη, που «Το Αιγάλεω και ο ΟΣΦΠ να κερδάνε και οι άλλοι να πάνε να γ@@@θουν». Και άλλα πολλά. Ιστορίες να έχουμε να θυμόμαστε και να τις διηγούμαστε ή ακόμη καλύτερα να τις μαθαίνουμε από τους παλαιότερους. Αλλωστε, όσο ζεις μαθαίνεις…

Γιατί ξαναζούμε αυτό το «όνειρο» (σαν το περίφημο όνειρο του Σπάθα, του στρατολόγου); Διότι τη μία ακούς τον Βασίλη Γκαγκάτση να παραδέχεται, μέσω του ΣΠΟΡ FM, την ύπαρξη της περίφημης «παράγκας», την άλλη διαβάζεις ότι ο Γιάννης Σπάθας ετοιμάζεται να γράψει βιβλίο για τα κατορθώματα εκείνης της ωραίας εξαετίας… Μια εξαετίας του «θείου», του «κοκαλλιάρη» και των λοιπών συγγενών.

Λανθασμένα, έχει περάσει προς τον κόσμο ότι με το να λες ή να γράφεις για την «παράγκα», αναφέρεσαι σε κάθε είδους παρασκήνιο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όχι, βέβαια. Προφανώς και παρασκήνιο υπήρχε, υπάρχει και δυστυχώς θα συνεχίσει να υπάρχει. Μα η «παράγκα» ήταν κάτι το διαφορετικό, κάτι το μοναδικό, κάτι το αξεπέραστο…

Μιλάμε για το διάστημα 1997-2003. Τότε που ένα ολόκληρο σύστημα με μπροστάρη τον Θωμά, κρυφό «μαέστρο» τον Σωκράτη και «οργανοπαίκτες» τον Ακη, τον Σπάθα, τον Αλεξανδρίδη και άλλους, έκανε ό, τι ήθελε. Τότε που στις περίφημες εκλογές της ΕΠΟ στην Αλεξανδρούπολη, ο «μεγάλος» είχε μοιράσει 3 εκατ. δολλάρια, με τον μύθο να λέει ότι του… επεστράφησαν και ρέστα! Τότε που υπήρχε ένας μόνιμος πρωταθλητής, με καλύτερη ομάδα τις περισσότερες χρονιές, αλλά και με απίστευτη εύνοια από τη διαιτησία, τη στιγμή που οι βασικοί αντίπαλοι Παναθηναϊκός και ΑΕΚ «σφαγιάζονταν», όποτε ήταν ανάγκη. Τότε που οι «πρωταγωνιστές» είχαν στον έλεγχό τους τα πάντα. Πρωταθλήματα, θέσεις Ευρώπης, υποβιβασμούς, προβιβασμούς. ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Με διαιτητές «ταλιμπάν» (τον Νίκου τον θυμάστε;), με γραφικούς τύπους έτοιμους για εκδούλευση, με αχυράνθρωπους στην ομοσπονδία, με πιστολιές στα γήπεδα κι έναν Φλωρίδη τότε να προσπαθεί να πολεμήσει όλο αυτό το σύστημα.

Θα έχει, αναμφίβολα, ενδιαφέρον να διαβάσουμε τα όσα θα γράψει, αν τελικά το κάνει, ο Σπάθας στο βιβλίο που φημολογείται ότι ετοιμάζει για την «παράγκα». Να μας αφηγηθεί αυτός ο κύριος που ήταν στα κόλπα εκείνη την εποχή, ιστορίες από τα ωραία χρόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου.

«Το Αιγάλεω και ο ΟΣΦΠ να κερδάνε και οι άλλοι να πάνε να γ@@@θουν». Η φράση που εκφράζει μία ολόκληρη εποχή στο ποδόσφαιρο της Ελλάδας.