To λες και… μνημόνιο 3!

Ο στόχος ήταν ένας. Η πρόκριση στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ για τα «ζεστά» 7 εκατομμύρια ευρώ. Λεφτά τα οποία οι πράσινοι τα έχουν ανάγκη. Τα κυνήγησαν πέρυσι, αλλά τα έχασαν, λόγω ανωριμότητας. Τα κυνήγησαν και φέτος, αλλά τα έχασαν ξανά, λόγω ενός ανεξήγητου κακού προσώπου. Μιας αδικαιολόγητης κατάρρευσης, μετά το 1-0. Τι να πει κανείς…

Τρία γκολ σε λιγότερα από 40 λεπτά από μια ομάδα που δεν τη λες και σούπερ. Το αντίθετο. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου ήταν εξαιρετική σε ανασταλτικά, αλλά και δημιουργικά καθήκοντα στο πρώτο ημίχρονο, στην επανάληψη τα «γκρέμισαν» όλα. Παιδικά λάθη, γκολ από το πουθενά και… ποδοσφαιρικές ιστορίες τρέλας, απ’ αυτές που σε κάνουν να κάθεσαι με τις ώρες και να σκέφτεσαι όλα τα παράλογα της μπάλας.

Πολλά μπορούν να γραφτούν και να ειπωθούν. Για τις μεταγραφές που δεν βοήθησαν (Εσιέν, Σάντσεθ, Τελάντερ απουσίαζαν, ο Βέμερ και ο Λουντ ήταν «απόντες»), για τις αλλαγές του Γιάννη Αναστασίου που δεν βοήθησαν, για το «ξενέρωμα» που έδειξαν οι ποδοσφαιριστές από τη στιγμή που βρέθηκαν πίσω στο σκορ, ακόμη και για την ατυχία (σ.σ. «σπάσιμο» στο τείχος στο δεύτερο γκολ). Η ουσία είναι μια. Ο Παναθηναϊκός απέτυχε.

Στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν οι «πράσινοι» αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και τώρα καλούνται να προχωρήσουν στο Europa League. Και όχι μόνο αυτό. Καλούνται να συνέλθουν από το στραπάτσο, νωρίς – νωρίς, και να «ανεβάσουν» ξανά τον κόσμο τους, που βλέπει για μια ακόμη χρονιά το ίδιο έργο. Θα τα καταφέρει; Προς το παρόν, «απολαμβάνει» το… μνημόνιο 3. Η συνέχεια, θα δείξει. Η ζωή συνεχίζεται…